Heart Lies (gxg)

CHAPTER 52 - Katotohanan

Khym'sPOV

"I-ikaw ang tunay kong ama?" Tanong ni Nicole kay Robert. Tss I don't want to call him Tito or Mr. Castro anymore.

Nakatitig lang ako sa mukha ni Nicole. Gulat na gulat dn siya sa narinig niya, di lang siya kundi pati kaming lahat. Wala na talaga akong naiintindihan sa mga nangyayari ngayon.

Nagtataka na rin ako kung bakit anak ang tawag nya kay Nicole at kung bakit naitanong niya kung si Robert ba talaga ang tunay nyang ama. Ibig sabihin ba nun ampon lang si Nicole? Ba't di ko to alam? Akala ko ba sina Tito Ramon ang ama niya. Kahit ni isang clue ay wala talaga akong kinalaman sa lahat. Teka, may naalala ako. Ito ba ang dahilan kung bakit di makasagot si Nicole sa tanong ko kung bakit iba ang kulay ng buhok niya? Siguro yun nga yun! So meaning alam na niya na ampon siya noon pa? Huh? Tsk. Wala na talaga akong naiintindihan. Bakit si Robert pa?

"N-Nicole...anak." Nangingiyak na tawag ni Robert kay Nicole

"Sa tinatagal na nating magkasama, ngayon ko pa malalaman? Kaya pala ang bait nyo sakin nun, kaya pala iba ang turing nyo sakin. Ilang taon akong naghanap at naghintay sa inyo, pero di niyo ko binalikan..." Umiiyak na sabi ni Nicole.

"Anak...please"

"Puro kasinungalingan ang nangyari sa buhay ko ng dahil sa inyo. Sana di niyo nlng anak! Sana totoong pamilya ko nlng sina papa Ramon at mama Kristina. Kahit ampon lang ako, inalagaan nila ako ng maayos at itinuring nilang tunay na anak. K-kahit mahirap sila, pinag-aral nila ako ng mabuti at ang kapatid ko para lang maganda ang kinabukasan namin. P-pero ikaw? Anong ginawa mo? Tinititigan mo lang ako pag nakikita mo ko, di mo man lang kami tinulungan!" Humahagulgol na sabi niya.

Di ko rn tuloy mapigilan ang sarili ko at lumapit ako sa kanya para pakalmahin at para tumahan na siya. I wiped her tears off and then I hugged her. Hayy, alam kong babag ito sa plano ko but I have no choice. Masakit pa rin. Hindi madali ang makita syang umiyak. Niyakap niya rn ako ng mahigpit at mas lalong humahagulgol sa pag-iyak sa balikat ko.

"Tahan na." Yun nlng ang nasabi ko while I rubbed her back.

Lalapit sana si Robert ng bigla itong harangin ni Jace.

"I cannot let you interfere with them Tito. You have made such a big mistake. Not only that you abandoned Nicole but you also destroyed her happiness. Dahil sa'yo, nawasak ang relasyon nila ni Khym at Nicole. Ikaw ang nagpakalat ng magazine na iyon." Seryosong sabi ni Jace kay Robert.

Nakita kong lumingon si Robert saamin ni Nicole. Kung malungkot siya kanina, mas malungkot ang makikita mo sa mukha niya ngayon. I don't know but maybe he felt guilty of what he did. Sana nga guilt ang nararamdaman niya ngayon. After all that he did, sana gumising siya sa katinuan niya. Tss self-centered man.

"Dad." Tawag ni Zach sa dad niya.

*pak!*

Wtf? Did he just slap his dad?!

"I think that deserved you too." Sabi ni Zach at nagwalk out palabas ng bahay nila.

Tatawa sana ako but in this situation I'll pass. I just can't believe na sinampal ni Zach yung dad niya. He even got angry at me when I punched his dad.

After Zach went out the house, there was a moment of silence. Iyak lang ni Nicole ang naririnig ko. Damn it, ba't ba ako nalulungkot pag umiiyak siya? I couldn't help myself. Niyakap ko nlng siya ng mahigpit and comforted her.

"Let's go Khym." Aya ni Jace.

"Tara. Tara na rn Nicole." Aya ko rn kay Nic. Gosh I missed calling her that.

She took a step back and nodded shyly. Nahihiya siguro syang makita ko ang mukha niya. Hmm ang cute :)

I took her arm and guided her palabas ng bahay, but we stopped ng tinawag ni Robert si Nicole.