uitverkoren - Het meisje met de storm ogen

De droom

Overal liggen ledematen, plasjes bloed en botten met nog restjes vlees.
Zelfs ogen dicht doen hielp niet. Ik kokhals en geef over op een klein stukje grond waar geen menselijke ledematen liggen. Met tranen in mijn ogen veeg ik mijn mond af.

Dan hoor ik een vaag geluid, het komt van boven me. Ik hef mijn hoofd op. Om te kijken wat het is, maar heb al snel spijt.

Een zwart wezen staart naar me, hebberig kijkt het me aan.  Dan opeens vliegt het met een hoge snelheid naar me toe.

Mijn ogen worden groot en angst schiet door mijn lichaam. Ik gil en ren zo snel mogelijk weg. Het zwarte wezen slaakt een onmenselijk hoge kreet en meteen vliegen er nog meer zwarte wezens achter me aan. Met een snelbonzende hart ren ik zo hard als ik kan. Mijn hart bonst in mijn keel. Adrenaline schiet door mijn lichaam.

Dan voel ik net te laat het hout waar ik achter blijf steken. Ik val en met een plof storten er twee zwarte wezens bovenop me. Hun adem stonk naar verrotte eieren vermengt met benzine. Ze grommen en ik zie hun verlangende blik naar bloed

"Ga van me af!" Gil ik. Angstig worstel ik me los, spring op en ren zo snel mogelijk weer verder. Hijgend kijk ik vluchtig rond. Ik zie een verlaten gebouw, ren het gebouw in en ram met mijn schouder de deur dicht. Voorzichtig gluur ik door een kiertje naar de monsters.

Ze kijken gedesoriënteerd rond en lijken me kwijt te zijn.

Opgelucht haal ik een paar keer diep adem.

"Je hoeft niet voor ze te vluchten" klinkt een stem. Verschrikt kijk ik achter me.

Er kwam een klein meisje van een jaar of 10 met bruin haar en groene ogen tevoorschijn achter de dozen.

"Jij kan ze verslaan" zegt het meisje. Ze kijkt me hoopvol aan. Haar groene ogen straalden.

"Wie ben jij?" Vraag ik met een achterdochtige blik.

"Iemand die je hoop komt geven" anwoordt ze.

"Ik kan ze niet verslaan. Ik zou niet weten hoe." roep ik radeloos.

"Jawel" houd het meisje vol. "Jij hebt de ster."

"Ster"? Vraag ik. "Wat voor ster?"
Dit begon elke minuut vreemder te worden. Wat doet dat meisje hier en hoe zou ik die monsters kunnen verslaan?

"Wees niet bang. Jij hebt de ster. Jouw naam betekent overwinning, Victoria. Geloof erin" moedigt het meisje me aan.

"Eh..... Ik zal het proberen" zeg ik aarzelend in een poging haar tevreden te stellen. Zelfs in mijn eigen oren klinkt het niet geloofwaardig.

"Ik moet gaan"zegt het meisje.

"Wacht!" Roep ik snel, ik kon het niet laten.

"Ja, wat is er?" Het meisje draait haar hoofd om.

"Hoe heet je?" Vraag ik.

Het meisje glimlacht en verdwijnt, Maar op een of andere manier weet ik nu haar naam. Een stem had vreemd genoeg toegefluisterd. Merle

Ik dacht aan wat het meisje had gezegd. Zou het waar zijn? Zou ik ze kunnen wegjagen?

Dan horen mijn oren weer een oorverdovend gekrijs, met een luid gekraak wordt open de deur gebroken. De monsters hadden me gevonden!

Ik vloek. Ijskoud zweet breekt me uit. Mijn hart begint weer sneller te bonken en paniek schiet weer door mijn hoofd.

'Je kunt het' fluisterde een stem in mijn geest.

"Ik kan het? " herhaal ik in mezelf,  eerst aarzelend maar steeds vaster. De wezens zetten af en springen, de tijd lijkt langzamer te gaan. In een fractie van een seconde schiet mijn hand omhoog. Ik had geen idee wat ik deed het ging vanzelf. Uit mijn hand schiet een straal van vuur uit en raakt de monsters vol. Niets meer dan as dwarrelen op de grond.

Ik kijk verbijsterd naar mijn handen. Geschrokken van mezelf.
Deed ik dat?

Dan kraakt iets boven mijn hoofd. Ik kijk omhoog en er valt een stukje steen omlaag. Het gebouw begint harder te schudden. Balken en stenen vallen met een bonk naast me. Steeds sneller.

Half verlamt deins ik langzaam achteruit. Ik gil mijn longen uit mijn lijf als een enorm stuk steen op me af komt.

Het word zwart.

Ik schrik wakker. Mijn voorhoofd was nat van het zweet. "Het was maar een droom" mompel ik opgelucht en blij.
"Het was maar een droom."

Ik kijk op de klok.

Het was kwart over 7. Een scheldwoord schiet uit mijn mond.
De les begint om 7:30!

Ik spring uit bed, trek razendsnel een spijkerbroek en een blauw t-shirt aan. Ik ren naar de badkamer en mijn vingers grijpen de tandenborstel en tandpasta. Snel poets ik mijn tanden en ren de trap af. Beneden maak ik mijn lunch en prop een cracker in mijn mond. Half sjorrend aan mijn tas en kauwend ren ik de deur uit en spring op mijn fiets naar Elena. Na een paar straten als een bezetene fietsen zie ik dat mijn beste vriendin buiten al op me staat te wachten.

"Tory gefeliciteerd!" roept Elena. Ohja ik was jarig.

"Dank je wel leen." glimlach ik snel.

"Zullen we gaan?" Stelt Elena voor. Ik knik.

We fietsen naar school. Elena is mijn beste vriedin al sinds de crèche. Maar drie jaar geleden in de brugklas werden we ook vriendinnen met Vicky, Larissa, en Isabel. Sindsdien doen we niet alles meer met z'n tweeën met met z'n vijfjes.

Op school word ik besprongen door vier vrolijke meiden. "Gefeliciteerd!!" Roepen ze allemaal in koor. Lachend schud ik ze van me af.

"Hier is ons cadeautje." Isa geeft me een pakje met een groen lintje. Ik bedank haar en scheur het pakje open.

"Oh mijn god, het nieuwe deel van de kronieken van de verrezen wereld! Echt dank jullie wel!"

"Meiden, ik heb super zin in het slaapfeestje vanavond bij mij" gilt Elena opgewonden.

"Jaa we hebben er ook super echt zin in!" roepen de andere meisjes en ik in koor.

Dan gaat de bel.

"Doei!" Zeg ik.

"Doei! Tot in de pauze Tory!"

Vickie en ik lopen naar wiskunde en mijn andere vriendinnen Elena, Isabel en Larissa naar engels. Vickie en ik hadden anderen lessen dan Elena, Isabel en Larissa die zaten namelijk op het atheneum. Vickie en ik op het gymnasium. Lastig maar dat hiels onze vriendschap zeker niet uit elkaar.

De gangen stroomt leeg en klaslokalen gaan dicht. Alle leerlingen van Green high school waren naar hun les gegaan. Toen iedereen weg is,  was het muisstil op de gangen.

In de klas
"Stilte, stilte graag!"Roept mevrouw Santori. Ze klapt in haar handen. Alle leerlingen stoppen met kletsen en gaan zitten.

"Vandaag komt er een nieuwe leerling. Take care of him!" Zegt ze. Mevrouw Santori opent de deur en laat een jongen binnen. Het is een heel knappe jongen. Hij had bruin en en heel mooie felgroene ogen. Mijn mond valt wagewijd open. Die jongen..... denk ik verbijsterd en half in shock.

Dat is de jongen uit mijn droom!!!!!

Hey
dit was het eerste hoofdstuk van mijn boek. Hoe vonden jullie het laat een vote en reactie achter!!;)

Groetjes xxSoofje