He Adore Her From Afar (On Hiatus)

Chapter 1

Hera

"Hera, nandyan 'yung crush mo oh." Narinig kong wika ng kaklase ko.

"Who?" I asked her confusedly.

"You already know who I am referring to."

Who? Isa lang naman ang taong gusto ko, 'yung nag-iisa kong best friend. Paano siya pupunta dito? Alam kong may klase siya sa oras na 'to.

"Nandito si Markhiel?" I ask her.

She nodded while looking behind my back. Bago pa ako makapagsalita ay narinig ko ang isang familiar na boses sa likuran ko. My hearts stopped for a moment when I heard him calling my name.

"Hera."

Hindi ko alam kung lilingunin ko ba siya o hindi. Ang lakas kasi ng tibok ng puso whenever he's around.

"Uy! Hera, tawag ka ng best friend mo." Diin nito sa salitang best friend.

Napailing nalang ako sa tinuran ng mga kaklase ko.

"H-Huh! A-Ano?" I stammered.

Narinig kong tumawa ang taong nasa likuran ko. Mas lalo akong nahiya na lingunin siya but I still choose to faced him. My face heat up when I saw him smiling widely at me. I don't know if he knew that I have feelings for him or he really don't know anything about it. Matagal ko na siyang gusto, simula palang nung araw na nakilala ko siya. I was a freshman that time when I bumped into him and he helped me to picked up my books and things that fell to the floor. Tinulungan niya rin ako na hanapin ang room ko dahil bago pa lang ako sa campus na ito. And I was really grateful that I met him.

"Why are you always zoning out whenever I'm around? Naiisip ko tuloy na ayaw mo talagang maging kaibigan ako." He make a face that 'cause me to laugh at him.

Pati mga kaklase ko ay tumawa sa naging hitsura niya. That's the reason why I like him, so much. Alam kong mahirap para sa part ko na magkagusto sa kaibigan ko but what I'm supposed to do? Sa araw-araw na nakakasama ko siya ay nahuhulog ang loob ko sa kanya. Hindi naman kasi siya mahirap mahalin e. Everyone loves him. And I'm one of those people.

"That's not true.." Kung alam mo lang na gustong-gusto talaga kita.

But I can't tell him the truth because I'm afraid. I'm afraid that he will stay away from me and he will be mad at me. Ang daming what if's sa isip ko. Three years na kaming magkaibigan at sa loob ng tatlong taon na iyon, hindi ko magawang aminin sa kanya ang tunay kong nararamdaman. Nagseselos ako sa tuwing may nililigawan siyang ibang babae na hindi naman dapat at wala akong karapatan. Truth hurts. But I'm still glad at hindi pa siya nagka-girlfriend until now because whenever that he will court a girl, I always threatened that girl to leave Markhiel around.

I know I'm being a bitch, a bully and an evil, anong magagawa ko? Ayaw ko lang na may nililigawan ang best friend ko. Gusto ko ako lang ang babaeng binibigyan niya ng pansin and I know, ang kapal ng mukha ko. Ginawa ko na ang lahat para mawala ang feelings ko para sa kanya kaso wala e. Pero hindi ako nananakit physically. Hindi ko kayang manakit ng iba. I was just threaten them, but I never hurt someone. Hindi ako ganung klaseng tao.

"Okay, I know. I was just kidding." He said while laughing.

Natatawa siguro sa naging hitsura ko dahil sa sinabi niya. Naramdaman ko ang pag-iinit ng aking pisngi at tenga that's why I averted my eyes on him and looked in the other direction para hindi niya mahalata na nagba-blush ako dahil sa kanya.

"By the way, what brought you here? You still have a class right at this moment, haven't you?" Takang tanong ko sa kanya.

Bigla nalang naghiyawan ang mga kaklase ko. Shit!