He Adore Her From Afar (On Hiatus)

Chapter 16

Nagulat ako ng may umakbay sa akin habang naglalakad ako sa ground. Sisikuhin ko na sana ng magsalita ito.

"Good morning, Hera."

"Akala ko naman kung sino, ikaw lang pala."

"Sorry, nagulat ba kita?" She asked.

Umu-o ako. "Yes, you startled me."

Tumawa ito kaya kinurot ko siya sa tagiliran at napa-aray ang gaga.

"What the hell, Hera? Why'd you do that?" Singhal niya sa akin.

"Because you laughed at me."

"Oh God! Napaka mo, ano?" She hissed.

I shrugged. "Well, you know me."

Narinig ko pa itong nag-tsk. Napailing nalang ako sa harutan naming dalawa ni Myie. Ayos na kami. Nakapag-usap kami kahapon bago ako umuwi ng bahay. We had a talked and I explained to her what really happened that day. She understood me, so after that, we exchanges sorry's to each other kaya heto kami, okay na. I'm happy!

May naaninag akong familiar na tao, tinititigan ko pa ito ng maigi at ng ma-confirm ko na siya nga ay napangiti ako ng malapad. Bumaling ako kay Myie na nasa likuran ko habang nakabusangot ang mukha.

"Hey," Agaw pansin ko sa kanya. "I need to go first, may dadaanan lang ako sa library." Pagsisinungaling ko.

Umasim lalo ang mukha niya. "Akala ko ba sabay-sabay tayong tatlong papasok sa building C. Wala pa si Freya." She complained.

Napakamot naman ako sa ulo ko dahil baka mahalata niya na nagsisinungaling lang ako. Ayaw ko naman talagang gawin 'to kaso ayaw niya kay Lock. Hindi ko alam kung bakit, kahit ilang beses ko ng sinabi sa kanya na mabait si Lock ay ayaw niya talaga sa kanya dahil nerd daw ito. Ang babaw ng rason niya pero wala akong magagawa roon.

"I'm sorry Myie, pero may tatapusin pa kasi akong assignment sa minor subject ko. Kailangan kong humiram ng book sa library. Please?" Nag-puppy eyes pa talaga ako para hindi na siya makatanggi.

Nakatingin lang ito sa akin hanggang sa hindi na niya ako matanggihan. She heave a deep sighed. "Fine, you win."

"Thank you." I hug her.

"Oo na, oo na. You can go now." Pagsusungit niya pero nakangiti naman.

"See you later, Myie." I waved at her.

Tumakbo na ako papunta sa direksyon kung saan ko huling nakita si Lock. Maaga pa naman kaya alam ko kung nasaan siya tumatambay ngayon. Kumaliwa ako at dire-diretso lang ako nang mapahinto ako sa tapat ng Music Room. May narinig akong piano, the same sounds like the sound I heard before. It's him. Hindi ako nagdalawang-isip pa at pumasok na sa loob, sa mismong front door at hindi na ako sa back door dumaan.

Pagpasok ko ay nakita ko ang pigura ng isang lalaki. And there, a man in the stage while playing a piano is the person I knew, Lock. Hindi ko inaasahan na siya pala iyong taong nasa MR dati. 'Di ko nakilala dahil bigla nalang itong nawala. Marunong palang mag-piano si Lock, ano pa ba ang kaya niyang gawin? Unti-unti ay mas nakikilala ko pa siya ng lubusan. Even the small things about him ay masasabi kong may alam na ako.

Lumalapit ako ng dahan-dahan papunta sa harapan ng upuan, does not make the slightest noise for him to noticed and stopped what he was doing.

"You're invading a person's privacy, as always." He startled the shit out of me. Napatalon pa ako sa gulat nang bigla siyang magsalita. "Why are you here?"

Humarap ako sa kanya ng dahan-dahan habang naka-peace sign at may ngiti sa aking labi. I hope he won't get mad. Nakaupo pa rin ito pero nasa akin na ang atensyon nito.