He Adore Her From Afar (On Hiatus)

Chapter 13

      "Hera, minsan lang naman ako nangyayaya mag-mall tapos hindi ka pa available."

      "I'm really sorry Myie, but I have something to do that is more important than going to the mall." Pagpapaliwanag ko. Bigla itong tumahimik sa tabi. "Hey! I hope you understand. Sadyang busy lang ako these past few days."

      "You always busy naman, at napapansin ko palagi mo ng kasama iyong nerd na lalaking 'yun. Is there something happened between the two of you?"

I was surprised by what she said. Bakit biglang nagkaganito si Myie? She's always calm and gentle. Pero bakit parang iba siya ngayon? Did something happen to her? Dahil hindi niya masasabi ang mga ganung bagay.

     "What happen to you, My?"

Nilapitan ko ito at sinuri ang kanyang noo kung may sinat ba or sakit. But she slapped my hand which surprised me.

     "What are you doing?" She snorted.

     "I'm just--"

     "I'm not sick, damn it!" Galit na wika nito. "If you don't want to come with me to the mall, that's fine." Naiinis na wika niya bago siya umalis ng tuluyan sa harapan ko.

May pagtataka sa mukha ko habang sinusundan ko ng tingin si Myie. May problema ba 'yun? She's seems weird today and she's not in herself.

I just shook my head. Umalis na ako sa kinatatayuan ko kanina at nagsimula ng maglakad papalabas ng campus. May usapan kami ni Lock na magkikita kami sa labas ng campus. Pagkalabas ko ay napansin ko na agad ang lalaking nakasandal sa pader habang nakapasok ang dalawang kamay nito sa bulsa ng pantalon niya. Hindi ako nagdalawang-isip na lapitan siya.

     "Kanina ka pa ba?" Tanong ko.

Tumayo ito ng maayos at tumingin sa akin. "A little bit." He replied.

     "Sorry, medyo natagalan ako sa club namin." I apologize to him for what happened.

     "It's okay. You don't need to apologize."

     "Thanks, so let's go."

Nauna na akong naglakad at sumunod naman siya sa akin. Tahimik lang kaming naglakad papunta kung saan pinark ni Lock ang motor niya. Mga ilang araw din kaming nagkikita ng patago. Hindi ko alam kung bakit ayaw niyang makita kami ng mga taong kakilala namin na nagkikita kami. Wala naman sigurong malisya kasi we only do it for the project. Nothing less, nothing more.

      "Are we going to start the shooting now?" I asked in the middle of the silence.

Na-a-awkward-an ako kapag ang tahimik naming dalawa. Hindi ko rin alam kung bakit ang tahimik niya ngayon. May problema kaya siya? Alam ko namang tahimik siya, matagal na pero iba ang pagiging tahimik niya ngayon. Hindi ako sanay.

      "Yes, so we can finish it as soon as possible." He answered weakly.

Tumahimik ako. 'Di ko alam bakit nalulungkot ako sa narinig mula sa kanya. I have only known him in recent months tapos sobrang na-attach na ako ng sobra sa kanya. I don't want to end our friendship just like that, kahit alam ko namang ako lang ang nag-a-assume na may friendship talaga na nabuo sa aming dalawa.

Locklan is nice, independent, he's fun to be with, someone you can rely on and I felt like I'm safe when I'm with him.

Nang makarating kami sa motor niya na nakapark ay bigla siyang lumingon sa akin. Nakatingin ito sa akin na parang may mali sa mukha ko.

    "Why are you so quite?" He asked.

Huh? Ako pa talaga itong tahimik? Siya nga itong tahimik tapos hindi man lang ako kinakausap.