We Meet Again, My Runaway Bride [EDITING]

Chapter 9

FIARRA’S POV

“Hi yaya Acel! Where's Demho?” tanong ko kay yaya na kasalukuyang naglilipit pagkapasok ko ng bahay.

Kaagad yumukod si yaya ng makita ako “kayo po pala señorita!” itinuro niya ang pool area “nandoon po si Demhoirra sa kids pool nagbababad ng paa.”  sagot niya.

Ngumiti ako, “thank you po.” pasasalamat ko.

“kumain na po ba kayo señorita?” tanong nito. Umiling ako. “gusto niyo po bang ipaghanda ko kayo ng makakain?”

“ay! Hindi na yaya, busog pa po ako mamaya na lang,” itinuro ko ang hagdan “akyat po muna ako magbibihis lang bago ko puntahan si Demho.” saad ko.

Tinanguan na lamang ako ni yaya pagkatapos ay muling bumalik sa pagliligpit.

Kaagad akong umakyat papunta sa aking kuwarto para magbihis ng pambahay. Isang simpleng short at over size T-shirt ang napili kong suotin. Nang masigurong maayos na ang aking itsura ay kaagad akong bumaba para puntahan si Demhoirra. Demo for short.

Malayo pa lang ako sa kinaroroonan ni Demho ay rinig ko na ang pagtugtog niya ng ukulele at pagkanta niya ng kanyang favorite Korean song na “Love Scenario.” Dhemo is just a three year old kid but she acts and thinks like an adult kaya madali siyang intindihin at kausapin.

Sarangguel haetta, uriga manna

(We both fell in love, failing to realized)

Jiuji mothal chueogi dwaetda

(That someday we would have to let go)

Bolmahan mellodeurama

(Just like a melodrama)

Gwaenchaneun gyomal

(Ending so quickly)

Geugeomyeon dwaetta, neol saranghaetta~

(But it's okay now, we both moved in on~)

Nag-lakad ako palapit sa kanya at pumuwesto sa kanyang bandang likuran bago siya sinabayang kumanta.

Uriga mandeun love scenario

(We start our own love scenario)

Ijen jomjeongi kkeojigo

(But when the light was dim let our selves go)

Majimak peijirreul neomgimyeon

(And on a final let out our cry)