"ဒါဆိုျမနန္းစံေတာ္မွာေနရမွာေပါ့ ငါ့တူမ ဒီဝန္းက်င္ျမိဳ႕ေတြက မဟုတ္ဘူးထင္တယ္"

"ဟုတ္..အကၡရာ ရန္ကုန္ကလာခဲ႔တာပါ"

"ေအာ္..ဒါေၾကာင့္ ျမနန္းစံေတာ္ကိုလာရဲတာေပါ့ ဒီပတ္ဝန္းက်င္ကအေၾကာင္းသိေတြဆိုရင္ ျမနန္းစံေတာ္မွာေနဖို႔ေတြးေတာင္ေတြးမွာမဟုတ္ဖူးကြဲ႔"

"ရွင္..."

"အိမ္း... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေရာက္လာမွာေတာ့
ျမနန္းစံေတာ္မွာ အစစအရာရာ ဂ႐ုစိုက္ပါ"

ဦးေလးၾကီး၏အထူးအဆန္းစကားေၾကာင့္ နားမလည္စြာျပန္ေမးရန္ျပင္လိုက္စဥ္မွာပင္ မ်က္ဝန္းေတာင့္မွာဘြားခနဲ႔ေပၚလာသည္က ကုန္းမို႔မို႔ထက္တြင္တည္ရွိေနေသာ ၾကီးမားထည္ဝါလြန္းသည့္ အနီရင့္ရင့္ ရဲတိုက္ၾကီးတစ္ခု

ခမ္းနားလြန္းေသာအိမ္ၾကီးက မိႈင္းညိႈ႔ေနေသာ သ႑န္ေၾကာင့္စိတ္ေျခာက္ျခားဖြယ္အတိႏွင့္

ျခံေရွ႕တြင္..ျမင္းလွည္းကထိုးရပ္သြားျပီး

"ျမနန္းစံေတာ္ကိုေရာက္ျပီ ဦးအထဲထိမပို႔ေတာ့ဘူးေနာ္ ဒီမွာပဲရပ္ေတာ့မယ္"

"ေအာ္..ဟုတ္ ရပါတယ္"

ပစၥည္းခ်ျပီးေငြ႐ွင္းျပီးသည္ႏွင့္ ႏူတ္ေတာင္မဆက္ႏုိင္ဘဲ ခပ္သုတ္သုတ္ထြက္သြားေသာ ျမင္းလွည္သမားေၾကာင့္ အကၡရာနားမလည္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ က်န္ခဲ႔ရသည္။

လူႏွစ္ရပ္စာနီးပါးရွိေသာအုတ္တံတိုင္းေတြ ကာထားသည့္စံအိမ္ၾကီးက သီးျခားကမာၻတစ္ခုလို

"ျမနန္းစံေတာ္"

ျခံေရွ႔တြင္ ခမ္းနားစြာထြင္ထားသည့္ စာတမ္းေလးကိုေငးရင္း အကၡရာဘာလုပ္ရမွန္းမသိ
ေၾကာင္ျပီးရပ္ေနမိသည္။

စံအိမ္ႏွင့္ျခံတံခါးကအေဝးၾကီးရယ္...။ေအာ္ေခၚလည္း ၾကားႏုိင္မည္မထင္။ လူေခၚေခါင္းေလးကို လွည့္ပတ္ရွာေနမိစဥ္..

"ခ်ြတ္... ခ်ြတ္"

သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြနင္းေျခမိသည့္ေျခသံေၾကာင့္ အကၡရာအထိတ္တလန့္ႏွင့္လွည့္ၾကည့္မိေတာ့.....

"အမေလး.."

တုန္လူပ္စြာလန္႔ေအာ္မိသည္အထိ သစ္ပင္ေနာက္မွထြက္လာသည္က....

မြနန်းစံတော် - MyaNanSanTaw (Zaw+Uni) Where stories live. Discover now