Valentin Series Book 1: Lonely Hearts [Slow Update]

Prologue

Takbo ako ng takbo papuntang kumpanya, ngayon lang ako nalate ng ganito. Nagising ako ng 7:00 ng umaga at sobrang late ko na talaga, masungit pa naman ang bago naming CEO.

As usual papasok na ako ng companya ng di binabati ang mga katrabaho ko. Sanay naman sila sa akin kaya wala akong pakialam kung ano sabihin nila. Napapansin ko ring nakatingin sila sa akin at nagbubulong sa mga katabi nila, ngayon lang ata nila ako nakitang malate kaya ganoon sila magreact. Sabagay ngayon lang talaga ata ako nalate sa tanan ng buhay ko.

Nang malapit na ako sa opisina niya bigla akong kinabahan ng onti. Inayos ko na muna ang sarili ko, pinunasan ang mukha kong puno ng pawis at huminga ng malalim para makalma ang puso ko at magmukhang di ako nagmamadali pumasok. Dala ang aking poker face at schedule board ko, binuksan ko ang pintuan at bumungad sakin ang bagong boss na nakaupo at umiinom ng alak habang nakatingin sa malaking bintana na halos makita ang buong lugar ng manila. Nang malapit na ako sa kinaroroonan nya ay yumuko ako ng onti.

"Sorry for being late sir. I overslept, it won't happen again"

Wala akong narinig na salita galing sa kanya, pero mayamaya lang narinig ko ang paggalaw ng upuan at ang ingay na galing sa mamahalin nyang sapatos. Inaamin ko kinakabahan ako sa maaaring gawin nya. We just knew each other for a week after iannounce ng dati naming boss na mag re resign na sya. I don't know what kind of man he is, but i heard that he's heartless and ruthless when it comes to work.

Nakayuko pa rin ako ng mapansin ko na nakatayo na sya sa harapan ko.

"Straighten yourself" narinig kong sabi niya.

Ginawa ko ang sinasabi niya at tiningnan sya.

"You know I hate it when people don't do their jobs well, especially those who come to work late. Do you understand what I'm saying Mr. Madrigal"

I flinched a little, but I remained a stoic face and looked at him straight in the eye.

"I really do apologize again for my incompetence sir. I know I made a mistake, I hope you can forgive me this one time."

Wala ni isa ang umiwas sa titigan namin, at parang naghihintay lang siya na matakot o umiyak ako sa harap nya. Lucky for him it takes a lot for me to be threatened or scared by anyone.

He looked at me for another second, then he closed his eyes in frustration and opened them again.

"I hope this is the last time Mr. Madrigal, as my secretary it is your duty to be on time to tell me my schedule for today. A little mistake like this can cause a lot for the company specially if I was scheduled to meet an important investor. Do I make myself clear Mr. Madrigal?" mahabang lintaya nya

"Yes I do undertand sir. I won't make the same mistake again." Nakayuko kong sabi.

"It should be your last because....." he said

I felt his hand on my chin and raised it until we see each other eye to eye again.

".......there will be severe punishment. Do I make myself clear Mr. Madrigal?"

Kinabahan ako ng onti pero di ko lang pinahalata.

"Loud and clear sir." I said with a stoic expression mirroring his.

I saw a flicker of amusement in his eyes before they turned cold and ruthless again.

"So what is my schedule for today, we wasted so much time because of you."

Di ko na lang pinansin ang minungkahi nya at sinabi ko na lang ang schedule nya ngayong araw.

Feeling ko talaga may mangyayari di inaasahan sakin sa mga susunod na araw ngayon na siya na ang may hawak ng kinabukasan ko sa kumpanya na ito. I don't know if I will like it but, what else could possibly go wrong, right?

A/n Finished!!! Wish me luck guys. Pls support my story. 😘😘❤❤