The Forgotten Lover

Chapter 12

TASY's POV

"Thank you sa pag hatid" Ngumiti ako kay Macsimo, he smiled and held my hand before kissing it softly.

"No problem, eat and rest well, 'kay?" Tumango ako sa kaniya. Bumaba siya sa sasakyan at pinagbuksan ako ng pinto.

Bumaba ako sa sasakyan at sinalubong si Macsimo. Tumayo ako sa harap niya habang hawak ang isa kong maliit na bag sa kaliwang kamay.

"Uhm..." he cleared his throat, tumaas ang kilay ko dahil mukhang may sasabihin pa siya.

"Goodnight, sleepwell." Kinagat ko ang ibabang labi ko at tumango sa kaniya.

"Goodnight, sleepwell rin." He smiled. And oh, god! He looks so good when he flashes that smile. Nakakalaglag panty, uy!

"Bye..." tumango ako sa kaniya at dahan-dahan naglakad. He was just standing there, smiling while looking at me going inside our house.

Nang masarado ko ang pinto, tumungo ako sa pinaka malapit na bintana at tinignan siya sa labas.

He was smiling when he went inside his car and drove off. Niyakap ko ang bag ko at hindi mapigilan ang matinis na tili.

"Ah, omg!" I swayed, na para ata akong nasa ulap sa sobrang saya. Damn, i never knew i would feel this feeling with Macsimo!

I was biting my lips while smiling ng biglang bumukas ang ilaw sa buong bahay. Napatalon ako sa gulat at mabilis na lumingon.

"Damn, ganiyan ka pala pag kinilig. Mukhang idiot."

Kuya Tyren was standing there, kung saan nandoon ang switch ng ilaw. He was looking at me with raised eyebrows, na parang ang weird ko sa paningin niya!

"A-andiyan ka pala! Bakit ka umuwi? Kala ko ba hindi ka dito uuwi?!" Natatawang tanong ko at naglakad palapit sa kaniya.

Tinapik ko ang braso niya at tumakbo pataas sa kwarto ko. Gosh, i didn't know kuya went home.

I mean, Mama rarely comes home, of course. Kuya is 4th year college in MedTech, sa College department sa school. Habang Doctor naman si Mama.

Kuya wanted to become a Doctor but also want to help Mama on our hospitals. Marami na kasi kaming branch ng mga hospital sa pinas simula nung mag boom yon.

I sighed and sat on my bed, ngayon ko lang ulit naramdaman ang pagod. Tamad akong nagbihis at bumaba para kumain.

Kuya was nowhere to be found pero nakita ko ang ilaw sa kwarto niya, nandoon siguro at nag-aaral.

I sat on the dining table and started eating my dinner. Kinuha ko ang phone ko habang kumakain.

I opened our group chat at nakita kong offline silang lahat, mukhang nagpapahinga na. I was about to exit the app when Macsimo's profile popped up.

Macsimo Santos:

Still awake?

Umayos ako ng upo. I didn't seen his message agad dahil baka sabihin atat akong makausap siya!

After a few minutes, he was typing again!

Macsimo Santos:

I'm eating dinner right now.

He sent me a photo, dahil gusto kong makita ang picture na sinend niya, sineen ko na siya.

It was a photo of Macsimo.

Nasa harapan niya ang isang white bowl na may utensils at naka serious face lang siya at mariin na nakatitig sa camera.

Anastasia Mendoza:

Same! What's your dinner?

I typed while biting my lips. Sumubo ako sa pagkain at ko nag hintay ng reply ni Macsimo.

Macsimo Santos:

Just salad. Nakakatamad mag luto ng dinner;)

I sent him a photo of my dinner, and typed my reply.

Anastasia Mendoza:

Eto sa akin. Wala ba kayong cook or ready na food diyan?

Macsimo Santos:

Nope, Just me.

I didn't know what to reply kaya sineen ko na lang siya. Niligpit ko ang pinagkainan ko at hinugasan.

Tulog na siguro si Manang dahil tahimik na dito sa kusina, at mukhang kumain na rin si Kuya kanina.

I got up to my room and brushed ny teeth, i sat down on my bed when my phone vibrated.

Kinuha ko ito at nakita ang message ni Macsimo.

Macsimo Santos:

Goodnight, baby. Don't reply, sleep na.

Nangingiti kong nilapag ang phone ko sa side table at humiga na sa kama.

Nakangiti pa rin ako hanggang dinalaw na ako ng antok. I woke up when i heard a knock,

"Anastasia, gising na. Nandito ang Mama mo." Bumangon ako at sinabi kay Manang na gising na ako.

Naligo ako at inayos ang gamit ko. Since may practice ulit kami, naghanda ako ng damit at nilagay sa bag ko.

Kinuha ko ang maliit kong bag at doon sinilid ang rubber shoes ko. Sinuot ko ang ID ko at lumabas na ng kwarto.

I went down to the dining table and i saw my Mama on her seat. Naghahanda na si Manang ng mga pagkain.

"Goodmorning, Ma." I kissed her cheeks and sat on my chair. She was busy massaging her head. Mukhang hectic na naman ata sa hospital dahil ilang araw siyang hindi umuwi.

"How's school, Anastasia?" Tumingin ako sa kaniya at ngumiti, "Good, Mama."

Tumango siya at uminom ng kaniyang kape, i didn't talk to her dahil mukha talagang pagod na pagod siya.

"Why don't you sleep already, Ma?" Nagaalala kong tanong.

Umiling siya sa akin at binaba ang tasa ng kape, "I'm hungry, kakain muna ako bago matulog."

"Good morning, Ma" Andito na pala si Kuya, humalik siya sa pisnge ni Mama at umupo sa harapan ko.

Wow, this is a rare moment for us, eh? Minsan lang talaga kung makasama ko sila sa hapag.

"Ma, i told you, i can help you manage our hospital para naman hindi mo masyadong bugbog ang katawan mo." Sermon ni Kuya pero may pag-alala sa boses niya.

"Tsk, Tasy will handle that, Tyren. Alam mo naman na magaling yan sa business. Focus on your studies" bumuntong hininga na lang si Kuya at tumango.

We started eating our breakfast, sometimes we talk about school. Pero mostly kaming dalawa lang ni Kuya ang nag-uusap.

Mama is not like this before. Before our father left us just to manage his business sa US.

I don't know, I don't know what to feel about him. He chose his career over us.

Mama was devastated for years, pero nakabangon naman siya.

I won't be like my father, ayan ang lagi kong sinasabi sa sarili ko.

Because peace of mind always comes first.

-End of Chapter 12-