Chapter 33

649 30 9
                                    

TASY's POV

I was shocked, when he said that. Naalala niya na ba ako? How, i mean, isang araw pa lang mula nang magkita kami.

Is it possible?

"I was just guessing...and i think my guess is right," he said. Humupa ang kaba sa dibdib ko, at tila nawala ang munting pag-asa na nabuhay dito.

Kinagat ang labi ko at tumango sa kaniya, "Y-yeah, you guessed it right." Aniko. He looked at me seriously, before shaking his head.

"Uhm, kelan ka pala madidischarge?" Tanong ko rito. He didn't answer because he was drinking his water. Tapos na ata siyang kumain,

"Mamaya na," Anito. Tumango ako sa kaniya at nagpatuloy sa pagkain. When we were done eating, niligpit ko ito at tinapon sa basurahan. Macsimo is now sitting on his bed.

"Where's Mikayla and our other friends?" Tanong nito sa akin, he was watching the TV again.

"Oh, Mikayla will come here, para samahan ka mamaya pag discharge ka na." Lumingon ito sa akin at tinaasan ako ng kilay,

"I thought you're the one who'll be with me later?" Taka nitong tanong, i just smiled at him softly.

"Yes, but I'll go to your house, may gagawin lang ako saglit." Sabi ko. Nagsalubong lang ang kilay nito at nag iwas na ng tingin.

I sat on the couch and stared at Macsimo, who's clueless that i was staring at him.

"You should rest, you know?" Sabi ko sa kaniya. He glanced at me shrugged, "nagpahinga na ako" Anito.

Umiling ako sa kaniya at inirapan siya, he's still the same. Matigas ang ulo, kahit pagod na, ayaw pa rin magpahinga!

"Hindi ka parin nagbabago..." natatawang sabi ko, and when I realized what i just said, i bit my lower lip and worriedly looked at Macsimo, who's looking at me curiously.

"What did you say?" Tanong nito, i shooked my head while biting my lips, "W-wala, sabi ko...magpahinga ka pa." Kinakabahan kong sabi.

He rolled his eyes on me and pouted while watching the TV. That's his face when he's sulking.

The cute and pouty face, I chuckled while looking at him but stopped when he glared at me, sungit!

When afternoon came, dumating si Mikayla at ang kaniyang asawa para ihatid si Macsimo. Sabay-sabay kaming nagtungo sa parking lot, dahil aalis na rin muna ako.

"I'll go to your house later," sabi ko kay Macsimo. He just nodded and didn't glanced at me. Tumaas ang kilay ni Mikayla sa akin, nagtatanong kung bakit ganiyan ang itsura ni Macsimo.

"Mukhang tanga.." Bulong nito habang naka tingin kay Macsimo. I just laughed and went inside my car.

"Anastasia, akala ko ba pupuntahan mo si Macsimo?" Takang tankng ni Manang sa akin. I smiled at her,

"May kukunin lang po," tumango siya sa akin at pinagpatuloy ang ginagawa. I went up to my room, and went to the cabinet where i found it.

Ito ang polaroid namin ni Macsimo, nuong graduation. I'll just keep this with me, just incase.

Tumungo ako sa Cafè, kung saan kami laging tumatambay noon. The familiar ambiance was felt when I entered the cafè. I ordered a cheesecake, dahil ito ang favorite namin noon ni Macsimo.

I thanked the Cashier before getting my order. I went out and went to my car. I drove off to Macsimo's house, it was his own house.

Agad akong pinapasok nang guard pagkatapos nitong tumawag sa kung sino, I nodded at the guard before closing my car's window and drove off.

I parked my car outside a black gate, nakikita rito ang malaking mansion, at kita rin ang mula dito ang magandang front yard with pond sa gilid.

Nag door bell ako, at natanaw ang isang kasambahay na nagbukas nang pinto.

"Good afternoon po, andito na po si Macsimo?" Tanong ko. She smiled at me and nodded, pinapasok niya ako at sinarado ang gate bago naunang naglakad.

"Sir, andito na po ang bisita niyo," i heard her announced. Sinundan ko siya at mukhang patungo kami sa sala ng bahay.

This house is huge and beautiful, with a modern touch. Moderno pati ang mga gamit.

"Andito po si Sir, Ma'am" Ani ni Ate. I thanked her and walked towards the sala. Macsimo was siting on the couch, who has a serious face.

"Hey, uhm, where's Mikayla and her Husband?" Tanong ko sa kaniya. He didn't glanced at me, nilapag ko dala kong box na naglalaman ng cheesecake.

"They just left" maigsi nitong sabi. He was playing something on the TV, kaya umupo ako sa couch at tinitigan muli siya.

Maybe, he'll think I'm weird because i kept on staring at him, kahit kakakilala niya lang sa akin.

Not technically kakakilala, but yeah. He doesn't remember me, and that sucks for me.

"I bought cheesecake!" Masayang sabi ko, trying to ease the tension i was feeling. He stopped playing and looked at me.

"How did you know i love cheesecakes?" He said, naniningkit ang mata na nakatingin sa akin. I swallowed hard before forcing a smile, I chuckled awkwardly.

"I...just bought it because i craved for it?" Nanghihinayang kong sabi. He rolled his eyes and sighed, before playing again.

I bit my lower lip, and kinuha ang phone ko sa galing sa purse ko. Dumating ang isang katulong at binigyan ako ng tubig, i requested a plate for two.

"Who are you texting?" He said, i glanced at him before looking at my phone again, I shook my head, saying na wala lang.

"Huh, wala." Sabi ko. I'm just looking at my schedule, and setting up dates where i can spend time with Macsimo.

"Tss." I heard Macsimo. Kunot noo ko siyang tinignan, na magkasalubong ngayon ang kilay niyo. He looked badtrip.

"Does your head hurt?" Nagaalala kong tanong, baka mamaya, sumasakit na pala ang ulo niya dahil sa pag dala ko ng cheesecake. Maybe some memories flashed in his mind, and will make his head hurt.

Nag panic ako dahil sa naisip, kunot noo akong tinignan ni Macsimo,

"What? No. Continue texting your boyfriend." Anito at tumayo.

Oh, gosh. I know that attitude, is he jealous?

-End of Chapter 34-

Ang selos ay iayon sa ala-ala emz

The Forgotten Lover Where stories live. Discover now