PROLOGUE

302 9 0
                                    

Sabay na pumasok sina Cassey at Leo sa maliit na bahay na inuupahan nilang dalawa. They are living together for a years now and they both decided to live in one roof.

Cassey and Leo are both wet because of the rain outside.

Then she look at Leo with fear. "Leo..."

Leo remained silent while guiding her. "Everything will be fine. Trust me" Leo said and give her a smile, for assurance.

She knew that, that smile is different from the usual smile that Leo showing to her every day.

"Natatakot ako, Leo, hindi para sa akin kung ‘di para sa ‘yo. Natatakot ako sa pwede nilang gawin sa ‘yo. Natatakot ako, Leo" then tears started to fall down in her cheeks.

"Shhh" Leo said while wiping her tears. "I'm here, Cassey. I won't leave you. I promise" then Leo gave her a smile. Again. "I promise. I won't leave you."

Sa mga narinig ni Cassey ay lalo lang siyang napaiyak. Iba ang nararamdaman niya sa mga salitang binitawan ni Leo. Cassey felt that any moment Leo will leave her.

Ginantihan ng mahigpit na yakap ni Cassey si Leo ng yakapin siya nito.

Meanwhile, Leo can't help not to cry when he hugged Cassey. Even him knew that any moment, someone will take him from Cassey, not for a day, months nor years, but for a long time.

Pasimpleng pinunasan ni Leo ang pisngi niya ng maramdaman ang pagtulo ng luha sa mga mata niya. He need to be strong. He need to show his strength than his weakness.

"Mahal na mahal kita, Cassey. Lagi mong tatandaan na nasa tabi mo lang ako kahit na anong mangyari. Kahit kailan hindi ako mawawala sa tabi mo. Pangako" ani Leo.

Cassey shut her eyes closed when she heard those words from Leo. Ayaw niyang mag-isip ng masama pero alam niya ang mundong ginagalawan ni Leo. Everyday is like a horror to her, a nightmares that will hunt her every time she close her eyes.

"‘Wag mo ‘kong iiwan, Leo. Hindi ko kakayanin kapag nawala ka sa buhay ko. Hindi ko kakayanin kapag iniwan mo ko, kaya please, ‘wag mo ‘kong iiwan" bakas sa boses ni Cassey ang pagmamakaawa at hindi mapigilan ni Leo ang masaktan dahil alam niyang hindi niya matutupad ang pangakong iyon.

"Hindi kita iiwan. Mahal na mahal kita" tanging kayang sabihin ni Leo para hindi mangamba si Cassey.

He doesn't want to hurt Cassey more because of his words. He wants her to be happy.

Nagpatangay lang si Cassey kay Leo ng maglakad ito. Inupo siya nito sa nag-iisang mahabang sopa sa bahay nila habang nagtungo naman si Leo sa maliit na refrigerator para kumuha ng tubig.

She wipe her own tears and try to calm herself. Kahit hindi sabihin ni Leo ay alam niya na maraming tumatakbo sa isip nito. Alam niyang nararamdaman rin nito ang nararamdaman niya.

She's just looking at Leo's every movements. Kahit na nakalapit na ito sa kanya ay nakatingin pa rin siya rito. 

Inabot ni Leo ang basong may lamang tubig sa kanya kaya ininom niya iyon.

Leo keep his eyes to Cassey. Para bang minememorya niya ang bawat parte ng mukha ni Cassey.

Natapos nang uminom si Cassey at nang tumingin siya kay Leo ay nahuli niya itong nakatingin sa kanya. He gave her a smile and there's again her tears trying to escape from her eyes.

Tinaas ni Leo ang isa nitong kamay at hinaplos ang pisngi ni Cassey.

Napapikit naman si Cassey at hindi napigilang hawakan rin ang kamay nitong nasa pisngi niya.

Tears Of Pain (COMPLETED)Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ