The prince of Slytherin and the princess of Gryffindor [GREEK]

Μαθήματα χορού

Συνέχεια...

Ερμιόνη POV

Η έκφραση που είχα δει δευτερόλεπτα πριν είχε εξαφανιστεί και αποκατασταθεί από μια ψυχρότητα. Εκείνη τη στιγμή μου φαινόταν τελείως αδύνατο να τον ψυχολογίσω. Έκανε ένα βήμα πίσω κι έπειτα μίλησε.

«Έχεις δίκιο. Όλο αυτό ήταν ένα χάσιμο χρόνου» προσπάθησα να τον φτάσω αλλά με διέκοψε οπισθωχορώντας.

«Όπως είπες κι εσύ, το ξέραμε και οι δύο πως αυτό μεταξύ μας δεν θα κατέληγε πουθενά» μου αποκρίθηκε και έφυγε. Εγώ το προκάλεσα αυτό αλλά θέλω να πιστεύω πως έκανα την καλύτερη επιλογή. Τα παιδιά με βοήθησαν και όταν ήρθε η ώρα των μαθημάτων φαινόμουν σαν κανονικός άνθρωπος. Προσπαθούσα να μην τον κοιτάω αλλά από τις δύο τρεις αθώες ματιές που πρόλαβα να του ρίξω φαίνονται όπως και στο παρελθόν. Φυσικά, τι περίμενα; Πώς τον σημάδεψαν όσα έγιναν μεταξύ μας; Όχι, ξαναγύρισε στον κλασικό εαυτό του. Μάλιστα είχε αρχίσει να μιλάει και με κάποια παιδιά από το Σλύθεριν. Ήταν η ώρα μεσημεριανού και καθόμουν όπως πάντα με τα παιδιά. Τελείωσα νωρίτερα κι επειδή δεν άντεχα να βρίσκομαι στο ίδιο δωμάτιο με εκείνον. Περνούσα δίπλα από το τραπέζι του Σλύθεριν, όταν άκουσα τα παιδιά να γελάνε πνιχτά. Συνέχισα να περπατάω πιο γρήγορα όταν με διέκοψε η συντριβή με κάποιον άλλο. Ήταν ο Μπλέιζ που είχε αρχίσει να ξαναμιλάει με τον... αυτόν τέλος πάντων. Μου έπεσε ένα βιβλίο αλλά εκείνος το έπιασε. Γύρισα πίσω, και τα βλέμματα όλων των Σλύθεριν ήταν πάνω μας. Ξαναγύρισα προς το μέρος του Μπλέιζ κι εκείνος μου έδωσε πίσω το βιβλίο μου. Μου χαμογέλασε ενώ εγώ του μουρμούρισα ένα απλό ευχαριστώ. Πήγα τρέχοντας στη βιβλιοθήκη και άρχισα να διαβάζω το βιβλίο μου. Κάποια στιγμή έπεσε ένα χαρτάκι από μέσα.

Θα ήθελα να έρθεις μαζί μου στο χορό. Αν δε θες γύρισέ το μου πίσω.

Φυσικά και θα του το γυρίσω πίσω. Δεν έχω καμία όρεξη για να πάω στο χορό ο οποίος είναι σε τρεις μέρες. Τέλος, θα του το γυρίσω πίσω. Έχει βραδιάσει πλέον και θα είναι ώρα για βραδινό. Ήρθε η ώρα να δώσω πίσω το σημείωμα. Μπήκα μέσα στην Μεγάλη Τραπεζαρία και κατεύνθηκα προς το τραπέζι του Σλύθεριν. Ε όχι. Τον απέρριψα για το καλό του αλλά δεν φανταζόμουν όμως πως θα προχωρούσε τόσο γρήγορα. Ναι, ήταν εκεί και είχε καθισμένη πάνω του την Πάνσυ κι εκείνη είχε τυλίξει τα χέρια της γύρω από το λαιμό του. Και όχι επειδή τον έπνιγε. Αλλά επειδή τον φιλούσε κι εκείνος ανταποκρινόταν. Πρέπει να στεκόμουν εκεί για λίγη ώρα γιατί με κοιτούσαν όλοι. Μέχρι και το αθώο ζευγαράκι είχε σταματήσει να τρώει ο ένας τον άλλον. Ε και τότε έκανα κάτι που δεν περίμενα. Πήγα κοντά στον Μπλέιζ και του μίλησα κάπως φωναχτά.