The prince of Slytherin and the princess of Gryffindor [GREEK]

Άσε με να φύγω

Ντράκο POV

«Δεν καταλαβαίνω. Ποιά κατάσταση; Δεν υπάρχει τίποτα ανάμεσα μας» παραπονιόταν καθώς έκλεινα την πόρτα πίσω μας. Η Ερμιόνη είναι κάθε άλλο εκτός από χαζή άρα ψεύδεται. Γιατί; Αα ναι, με μισεί επειδή την κοροΐδευα και την έλεγα λασποαίματη. Επίσης επειδή γι' αυτήν θα είμαι ένας Θανατοφάγος. Τουλάχιστον χάρη σε αυτήν είμαι ένας Θανατοφάγος με καρδιά.

«Με ακούς;» άκουσα αχνά στο μυαλό μου. Πιθανών νομίζει πως δεν έχω ακούσει τα παράπονά της.

«Κοίτα, ξέρω τη γνώμη έχεις για εμένα αλλά...» προσπάθησα να της πω.

«Όχι, δεν ξέρεις» με διέκοψε.

«Μπορείς να σταματήσεις να διακόπτεις. Είναι σπαστικό», ίσως το είπα πιο σκληρά από ότι έπρεπε διότι τα μάτια της έλαμπαν και υγραίνονταν υπερβολικά πολύ. Υπέροχα ούτε να ξεκινήσω δεν πρόλαβα και την έκανα να κλαίει.

«Δεν ήρθα εδώ για να με κοροϊδεύεις ή να με προσβάλεις» είπε αποφασιστικά και με προσπέρασε για να πάει στην πόρτα. Δεν μπορούσα να μην θαυμάσω την αποφασιστικότητά της ή να μην παρατηρήσω πόσο όμορφη είναι όταν είναι θυμωμένη. Την άρπαξα από το χέρι και την κόλλησα στον τοίχο. Πάλεψε λίγο αλλά συνειδητοποίησε πως δεν θα ξέφευγε.

«Είναι αναγκαίο αυτό;» ρώτησε απελπισμένη.

«Ναι, αφού δεν θες να με ακούσεις με άλλο τρόπο», αποκρίθηκα.

«Δεν θέλω να σε ακούσω», τα μάτια της έλαμπαν και τα μάγουλά της έχουν ροδίσει επικίνδυνα.

«Καλά τότε», φυσικά και δεν θα την άφηνα να φύγει. Αφού δεν ήθελε να με ακούσει, θα της το δείξω. Χαλάρωσα λίγο τη λαβή μου, για να την τεστάρω. Έμεινε εκεί για λίγο αλλά μετά έκανε να φύγει. Την ξανακόλλησα στον τοίχο κι ένωσα τα χείλη μας βίαια. Η αίσθηση ήταν καλύτερη από ότι περίμενα.

Ερμιόνη POV

Πώς τολμάει να με προσβάλει ενώ ο ίδιος με έφερε εδώ; Τον προσπέρασα και πήγα στην πόρτα. Εκεί που πήγαινα να την ανοίξω, νιώθω ένα χέρι. Και μετά βρέθηκα κολλημένη στον τοίχο. Πάλεψα αλλά δεν τα κατάφερα. Μισώ το πόσο μικρή κι ευαίσθητη φαίνομαι αυτή τη στιγμή.

«Είναι αναγκαίο αυτό;», ήμουν απελπισμένη. Υποτίθεται πως έπρεπε να μείνω μακριά του, όχι να θέλω να τον φιλήσω.

«Ναι, αφού δεν θες να με ακούσεις με άλλο τρόπο», τελικά ήταν αποφασισμένος να με κάνει να τον ακούσω.

«Δεν θέλω να σε ακούσω» ψεύδομαι.

«Καλά τότε», τι; Τόσο εύκολα με άφησε να φύγω. Έμεινα για λίγο παγωμένη στη θέση αλλά μετά έκανα να φύγω. Με άρπαξε από το χέρι και μετά βρέθηκα πάλι κολλημένη στον τοίχο. Και μετά έκανε κάτι που δεν περίμενα. Με φίλησε αλλά βίαια και παθιασμένα. Στην αρχή ήμουν σοκαρισμένη αλλά μετά ανταποκρίθηκα. Τα χείλη μου είχαν αρχίσει να πονάνε αλλά μου άρεσε. Πρέπει να τον δάγκωσα λιγάκι γιατί γεύτηκα αίμα. Τα χέρια του ήταν στη μέση μου ενώ η γλώσσα του επιτίθητω στην δική μου. Απομάκρυνε τα χείλη του απο τα δικά μου αλλά μόλις πήγα να παραπονεθώ ένιωσα τα ζεστά υγρά φιλιά που άφηνε στο λαιμό μου. Πέρασα τα χέρια μου μέσα από τα μαλλιά του και αναστέναξα. Τον ένιωθα να παίρνει βαθιές ανάσες. Και μετά προσγειώθηκα στην πραγματικότητα. Τον έσπρωξα λιγάκι, μόνο για να μπορέσω να τον κοιτάξω. Ήταν κόκκινος σε αντίθεση με το κανονικό του δέρμα που είναι ανοιχτόχρωμο.

«Σε παρακαλώ, άσε με να φύγω», έπρεπε να με αφήσει. Δεν το μετανιώνω αλλα δεν παύει να σημαίνει πως δεν έπρεπε να γίνει. Μου έριξε ένα συμπαθητικό βλέμμα σαν να καταλάβαινε και έκανε δυο βήματα πίσω. Τον κοίταξα για μια στιγμή. Επανερχόταν, πήρα την τσάντα μου και άρχισα να τρέχω χωρίς να κοιτάξω πίσω.