My special roommate

!8!

p.o.v Charlotte

Ik word wakker van een deur die dicht gaat. Wie komt er nou weer binnen? Voetstappen komen richting mijn kamer. O god. Ik hoop maar dat het Caleb is.

De deur gaat open en gelijk zie ik het lange lijf van Caleb. Hij is moe, dat zie ik gelijk aan hem.

'Wat doe je Caleb' vraag ik hem. 'Kom bij mij slapen. Ik wil een knuffelbeer' zegt hij nogal vaag. Hij wankelt en lijkt om te vallen maar herpakt zichzelf weer. 'Hoezo dit ineens?' vraag ik hem. 'Ik wil dat je bij mij komt'.

Oke, moet ik dit doen? Hij doet raar. Maar dit is wel de perfecte kans om lekker tegen hem aan te liggen, net zoals vroeger. Natuurlijk moet ik dit doen. Wat boeit het? 'Oke, ik kom'.

Ik stap uit bed en loop achter hem aan de kamer in. Gelijk kleed hij zich uit tot aan zijn onderbroek. Samen gaan we in zijn bed liggen.

Hij pakt me stevig vast en lijkt binnen 5 seconden alweer te slapen. Nou, lekker dan. Ik wordt hier als knuffelbeer gebruikt. Hij trekt me nog wat dichter tegen zich aan en legt zijn hoofd in mijn nek. Aahw, hij is zo cute.

Caleb is altijd al schattig geweest maar nog nooit heeft hij me zo tegen zich aangetrokken. We slapen nooit zo samen. Het is sowieso al lang geleden dat we samen hebben geslapen.

Ik voel Caleb zijn ontspannen ademhaling. Hij kalmeert me nog steeds, net zoals vroeger toen we samen sliepen. Na een tijdje val ik gelukkig ook in slaap.

De volgende dag wordt ik wakker zonder armen om me heen. Huh, waar is hij naartoe? Normaal slaapt Caleb langer dan ik. Het was zo fijn in zijn armen. Eigenlijk hoopte ik dat hij hier nog zou liggen.

Ik schrik wanneer de deur open gaat. Een slaperige Caleb komt de kamer binnen. Hij heeft alleen zijn onderbroek aan en zijn haar is zeker nog niet gedaan. Maar eigenlijk vind ik het ook veel schattiger als het zo door de war zit.

'Goede morgen' mompelt hij. Hij komt weer op het bed zitten en zet een dienblad tussen ons in. 'ik heb wat gemaakt voor ons. Dat is het minste wat ik kan doen voor hoe ik je hier ook naartoe heb gekregen'.

Hij grinnikt kort maar kijkt me toch schuldig aan. 'Het is niet erg Caleb. Je hebt het gewoon aan me gevraagd. Maar bedankt voor het ontbijtje. Dat is lief van je' glimlach ik.

Van het dienblad haal ik een boterham met ei erop. 'Ik hoop dat het smaakt want ik ben echt geen goede kok'. Zelf pakt hij een tosti van het dienblad. Na een paar happen kijk ik hem met een glimlach aan. 'Het is lekker Caleb'. 'Wauw, dat is ook de eerste keer dat ik dat hoor'.

'Waarom kwam je gister zo laat thuis en deed je zo raar?' vraag ik aan hem. 'Ik was met wat vrienden op stap en het was uit de hand gelopen met drank enzo. Sorry daarvoor. Ik ben gewoon niet gewend om een bezorgde huisgenoot te hebben. Vorig jaar boeide het niet wat ik deed en liet ik me gaan. En ja, van de middelbare school weet je wel'.

'Ik was niet bezorgd' lieg ik. Het is echt niet cool als hij weet dat ik weldegelijk super bezorgd was. Maar kom op, het is mijn beste vriend. Of ja, ik weet niet of we dat nog steeds zijn. Maar het is gewoon niet cool als hij weet dat ik zo bezorgd ben.

Caleb zal er geen grappen over maken, dat niet. Maar ik wil gewoon niet dat hij weet dat ik nog zo veel om hem geef. Hij kan het alleen maar tegen me gebruiken. Caleb kijkt me met een grijns aan.

'Je was wel bezorgd. Ik ken je langer dan vandaag. En je vond het absoluut niet erg dat ik je vroeg bij mij te komen liggen'.

Hij maakt er absoluut een spelletje van om mij op een tomaat te laten lijken. En hij vind het maar al te leuk te weten dat ik ervan houdt om bij hem te liggen. God, wat is hij eigenlijk ook gewoon gemeen. Maar wel de leukste gemeenste jongen die er is. En dan bedoel ik vriendschappelijk he. Ik hoef absoluut niks met hem.

'Wat wou je vandaag gaan doen' vraagt hij. 'Ik wou eigenlijk gaan kijken wat er in de buurt te doen is. Buiten het eettentje om heb ik nog niks gezien'. 'Zullen we samen gaan? Ik kan je reisleider zijn'. 'is goed'.

Nadat we ons beide hebben klaargemaakt vertrekken we richting de stad. In de stad laat Caleb me wat parken, winkels en eettentjes zien. Blijkbaar kent hij veel eettentjes. Nog steeds dol op eten.

Rond half 2 ploffen we op een terassje om wat te drinken. 'ben je wel een heel klein beetje blij met mij op een kamer te liggen?' vraagt Caleb. 'Jaa, ik vind het wel leuk. Ik ken je goed en je bent lief voor me'.
'Nou, dat vind ik fijn om te horen'.

Na een gezellige middag gaan we weer terug naar huis. We hebben in de stad nog wat gegeten dus hoeft niemand te koken. 'Moet je niet nog sporten' vraag ik zodra hij op de bank neer ploft. 'Nee, hoezo? Wil je zo graag dat ik wegga' vraagt hij. 'Nee, maar tot nu toe sport je elke dag dus ik dacht misschien ben je het vergeten ofzo'. 'Nee, heb er gewoon geen zin in. We hebben vandaag al genoeg gewandeld'.

Dat klopt zeker. Mijn benen zijn ook ontzettend moe van al het lopen. 'Nou, kom zitten dan kijken we nog even tv'.

-ik mag weer naar school toe en aan de ene kant is dat fijn maar aan de andere kant vind ik het fijn om thuis niks te hoeven doen-