My special roommate

!6!

p.o.v Charlotte

De volgende dag ben ik al vroeg wakker. Het is wel even wennen om niet in mijn eigen kamer te liggen. Waarschijnlijk zal ik Caleb voor de rondleiding niet meer zien. Ik denk dat hij een uitslaper is.

Na even zoeken in de kastjes heb ik eindelijk wat brood en beleg gevonden. Caleb heeft echt amper iets in huis. Die jongen verspilt al zijn geld aan het kopen van nutteloos en ongezond eten. Ik maak 2 boterhammen voor mezelf en plof voor de tv neer.

Over 2 uur heb ik de rondleiding. Voor dat ik de weg heb gevonden zal ik al wel weer een half uur verder zijn dus ik moet wel optijd vertrekken.

Deze plek is echt super groot. Ooit ga ik een keer verdwalen. Dat komt nog wel. Ik hoop dat Caleb me wel een beetje helpt op mijn eerste schooldag en me niet in de steek laat.

Prima als hij na een tijdje naar vrienden gaat maar ik zou wat hulp best waarderen. Ik ben nu al zenuwachtig voor die eerste schooldag. En dat terwijl ik pas over een week hoef te gaan. Maar het is belangrijk voor me. Ik wil een goede indruk maken en vooral niks doms doen. Hopelijk kan Caleb me daarmee helpen.

Na gegeten te hebben kleed ik me om en ruim mijn kamer wat op. Na een nachtje is het niet zo'n grote rommel maar ik weet eerlijk gezegd niets anders om te doen. Waarom word Caleb niet gewoon wakker? Dan zou het veel gezelliger zijn. Maar nee, ik lig met een slaapkop op de kamer. Waarom ook niet?

Of ik maak hem natuurlijk wakker. Als hij een ochtendhumeur heeft heb ik een probleem. Maar ja, sinds wanneer houd dat me tegen? Niet natuurlijk. Hij zal me toch geen pijn doen dus ik ben niet bang.

Zachtjes sluip ik Caleb zijn kamer binnen. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht zodra ik hem zie liggen. Hij slaapt zo schattig. Zijn mond is een stukje open, zijn armen zijn om zijn kussen geklemd en zijn haar zit helemaal door de war. Hij is echt te lief. Ik maak een foto van hem voordat ik naar hem toe loop.

Hoe ga ik hem wakker krijgen? Ik vind het zielig om water over hem heen te gooien ofzo. Maar hij moet wel wakker worden. Anders verveel ik me. Ik ga op zijn bed zitten en schud Caleb heen en weer. 'Caleb, wordt wakker. Ik verveel me' zeg ik. Een soort mompel komt uit zijn mond waarna hij zich omdraait. Kom op Caleb, maak het me nou niet moeilijk.

'CALEB'. Meteen zit hij rechtop in zijn bed. 'Wat, wat is er?' vraagt hij geschrokken. 'Ik wou dat je wakker werd. Bedankt dat je mee werkt'.

Hij kijkt me eerst verbaast aan, wat al snel omgaat in boos. 'Dit meen je toch niet he? Je gaat me niet wakker maken in mijn vakantie. Ik wil slapen' zegt hij.

'Ik wil dat je wakker wordt en me gezelschap houdt. Kunnen we een wandeling maken over de campus? Ik wil even naar buiten'.
'Wat denk je zelf? Ik ga terug slapen en jij gaat weg uit mijn kamer. Je mag terug komen als je erbij wilt liggen en anders blijf je weg' zegt hij. Nou, wat aardig dit.

'Doe nou gewoon gezellig en houdt me gezelschap. Anders ga ik zelf wel een wandeling doen en vrienden zoeken die wel uit hun bed komen' zeg ik.

Ik sta op en kijk hem uitdagend aan. Als hij nog steeds zo claimend als vroeger is moet dit een goede zet zijn. Vroeger moest ik niet eens denken aan spelen met andere kinderen want dan ging Caleb helemaal door het lint heen. Hij is zo claimend, wat soms ook wel vervelend is hoor. Voornamelijk vervelend. Maar ook wel schattig.

'Wat, nee. Dan verdwaal je. Wacht even dan kleed ik me om' zucht hij. Met een mega glimlach loop ik de kamer uit en ga op de bank zitten. Het is me gelukt. Caleb is koppig maar al zolang ik hem ken lukt het me hem over te halen. We waren niet voor niks beste vrienden.

Caleb komt helemaal aangekleed de kamer binnen. 'Nu je zin?' mokt hij. 'Ja, ik ben blij dat je me wilt vergezellen'. Hij mompelt wat voordat hij naar de kapstok loopt en er zijn vest vanaf pakt. Ik sta ook op en pak een vest. 'Bedankt dat je zo vrijwillig met me mee naar buiten wil' glimlach ik. 'Houd je kop dicht of ik ga niet mee'.

Hij opent de deur en loopt voor me uit naar buiten toe. Kort grinnik ik om zijn grappige reactie. Ik sluit de deur en loop snel naar Caleb toe.

'Kom op, we gaan niet de heletijd mokken. Ik wil de leuke Caleb zien, ook om 9 uur in de ochtend'. 'Nee'.

Samen lopen we over de campus heen naar van alles en nog wat. Caleb blijft het langst staan bij de sportvelden en verteld wat ze allemaal hebben bereikt met hun team. Na een wandeling van bijna een uur is het bijna tijd voor de rondleiding.

'Ik moet naar die rondleiding toe. Zie ik je bij de kamer weer?' zeg ik tegen Caleb. 'Ik loop wel even mee. Dan raak je de weg zeker niet kwijt'.

Samen lopen we naar het hoofdgebouw, de school. Caleb lijdt me naar de kantine en vertelt me ondertussen verhalen over de kantine, vooral over het eten. Ik luister vooral met een glimlach. Hij is bijgedraaid, en dat vind ik fijn. Zo is hij veel gezelliger. En ik vind het gewoon zo leuk om hem met een glimlach te zien vertellen en enthousiast te zijn. Hij is echt een schatje. Maar soms verbergt hij dat heel goed.

We lopen de zaal in waar al meerdere leerlingen aan het wachten zijn. 'Hoelaat zijn jullie klaar?' vraagt Caleb. 'Over ongeveer een half uurtje' antwoord ik. 'Oke, ik ga even sporten en dan probeer ik optijd terug te zijn. Het kan zijn dat ik wat later ben' zegt hij.

Caleb geeft me nog kort een knuffel voordat hij wegrent. Caleb die vrijwillig gaat sporten. Ik kan het nog steeds niet geloven. Maar het afgetrainde lichaam staat hem wel. Hij heeft een strakke buik maar hij is niet te gespierd. Dat vind ik dan ook weer niet mooi. Maar Caleb zijn lichaam is goed, voor zover ik heb gezien dan.

-Maandag begint school weer online en ondanks dat ik dat echt niet leuk vind voel ik me gelukkig best goed.
Hoe gaat het bij jullie?-