A magnificent room containing
treasures and a portrait.
As i awakened, i was greeted by a big
chandelier and a comfortable
bed.
Feeling ko isa akong prinsesa sa pelikula,nakahiga sa malambot na kama at may dadating na prinsipe na ubod ng gwapo at kakisigan ang hahalikan ako para magising sa katotohanan. Ayaw ko umalis pa sa panaginip na ito. Napakasarap sa feeling.
I pinched my arm to see if it was a
dream. Kung panaginip man ito ayoko na magising pa.
"Aray" i growl. "Ang sakit" i said, napahinto ako saglit "Wait totoo ito?" i ask myself. "Weh?"
Hindi pa rin makapaniwala. Paano naman ako mapupunta sa ganito kagandang bahay.
I pinched my arms again. Nakaramdam ako ng sakit kaya natutuwang nilibot ko ang aking paningin. "totoo nga" halos magtalon na ako sa tuwa.
Ngayon lang ako nakatulog ng maayos.Palagi akong busy sa trabaho at ang salitang tulog ay wala sa vocabulary ko
Natigil ang aking pagdidiwang ng bumukas ang napakalaking pinto. Maraming babae ang pumasok doon at may iba't ibang suot na damit.
"Sino kayo?" tanong ko habang nakaturo sa kanila. Tumingin lamang ito saakin bago humanay ng dalawang linya.
Sabay sabay itong yumuko at nagbigay galang "welcome to Pavios palace lady Nhuna" they said in chorus.
"T-teka anong nangyayari?" tanong ko. Walang nagsalita sa kanila.
"What the hell?" naiilang ako sa ginagawa ng mga ito. What the fuck? last time i check may pictorial ako and holy shit may modelling pa akong pupuntahan.
"I need to get out of here since i have a lot of things to do.Madam can you lead the way out?" i asked nervously. Pinagdaop ko ang aking dalawang palad para bigyan iyon ng init natetensyon ako sa loob ng silid na ito.
"hello?" pagtawag pansin ko muli sa mga ito. Hindi man lang sagutin ang tanong ko,hello?may nagtatanong po.
Patuloy parin ang pangungulit ko hanggang sa ako rin ang sumuko. Ayaw nila magsalita at ayaw rin nila ako pansinin. Walang nangyari sa plan A kaya plan B na ako ang tumakas.
Inipon ko muna ang lahat ng pwersa bago tumakbo papunta sa pintong nakasara. Naalerto ang lahat at sinundan ako. Mabuti nalang mabilis akong nakatakbo. Nakita ko ang hagdan kaya mabilis ako pumunta doon at bumaba. Humahabol parin sakin ang mga mute na 'yon. Gosh! this is my dream, makapunta sa palasyo pero h'wag naman ganito.
Halos mapatalon ako sa saya ng makita ang malaking pintuan na malamang daan palabas.
Gosh mabuti malapit na ako.
Gusto kong sumigaw sa tuwa but I
keep my mouth shut para hindi hakot atensyon sa labas.
Hinawakan ko na ang sedura ng pinto ng malaman na hindi yon nakalock walang pasabi na binuksan ko ito.
Sa halip na kapayapaan ang bumungad sa kaniya panibagong problema na naman. Tiningnan ko muli ang humahabol sa akin. Nagulat ako ng makita na ito sa likod ko pagod na pagod.
"Excuse me?" sinenyas ko pa ang kamay ko na parang hinahawi sila. Hindi kumibo sa pwesto ang mga guard na nakabantay sa akin.
Im fucking doomed...
"Ano ba" sigaw ko sa inis " gusto ko na umalis" i said at nagsimula sa pag arte. Wala naman akong kasalanan, wala naman akong ninakaw.
"Let me go" i keep shouting.
"Why would i do that?" napatigil ako sa pagpipiglas. Tanging tunong lang ng sapatod nito ang umalingawngaw sa paligid. Kahit nga yata paghinga ay bawal.
"Letting you go again means I will wait again for years, honey. I can't continue doing that. If locking you here in my palace will keep you by my side, then I'm willing to do it."
Nanigas ako sa boses nito. Kahit limang taon na ang nakalipas kilala pa rin niya iyon.
My knees start to tremble. I can't deny the fact that even years passed. Alexus's presence will always give havoc to my system.
My ex-boyfriend, whom I haven't
seen in five years. Is now standing in
front of me, smiling devilishly.
"Y...you?" hindi makapaniwala na sigaw ko.
Bakit kailangan ko pa siyang makita? bakit ngayon pa?
It's such a waste of time to have spent
five year's hiding from this handsomebillionaire.
