Wife's Struggle (COMPLETED)

Chapter 11

Walang sabi sabi kong sinampal si Gab, na nag pagulat sakanya. Pero agad ko din namang pinagsisihan Ang ginawa ko dahil nakita kong mas dumoble ang galit niya sakin.

"Putanginang babae ka!" Galit na galit na sigaw niya bago ako sinabunutan at sinampal.

"Ah!" Sigaw ko nang matumba ako  sa sahig dahil agad Niya ako bayolenting tinulak.

"Lumalaban kana ngayon? Ha?!" Galit na Sigaw niya bago hinawakan ang baba ko para paangatin ang mukha ko.

Ramdam na ramdam ko ang sakit nang pisnge ko at nang balakang ko, dahil sa pag kakatumba ko. Umiiyak akong tumingin sa mga nag aapoy na Mata ni Gab.

"G-Gab Hindi ko sinasadya. Wala akong kinalaman sa pag ka-aksidente nila Khacy at Casper." Pag papaintindi ko sakanya.

Pero kagaya nang palagi niyang ginagawa, ay bagkos Hindi Niya ako pinakinggan dahil sarado nanaman Ang kanyang isip.

"Wala akong pakealam! Putangina ka!" Sigaw niya at sinampal nanaman ako ulit.

Tanging Ang pag sigaw ko at Ang pag iyak ko lamang Ang aking nagawa. Hindi pa na kontento si Gab, dahil walang Sabi Sabi Niya akong tinayo at diniin sa pader.

"Gab nasasaktan ako.." pakiusap ko sakanya pero Parang Wala pa din Ito sakanya.

"Sa susunod na lumaban ka, siguradohin mong mananalo ka. Bitch." Sabi Niya at tinulak nanaman ako, dahilan para malakas na tumama Ang likod ko sa pader. Nakitang Kong nag lakad na Ito paakyat sa kanyang kwarto.

Napa-upo ako sa sahig dahil sa sakit na nararamdaman ko. I'm in pain, physically and emotionally. Ang sakit nang nangyari sakin buong araw.

Hanggang kailan ba ako iiyak? May katapusan ba tong pag durusa ko? Kay katapusan ba tong pag hihirap ko?

Will my struggle have an ending?

Masakit man ang katawan at nararamdaman ko, ay pinilit Kong umakyat saking kwarto. Nang makapasok ako, ay hinang Hina akong humiga saking Kama. Dahil sa pagod, ay di ko na namalayan na nakatulog na pala ako.

(Flashback)

Tumakbo ako nang tumakbo. Hindi ko Alam Kung may patutungahan ba tong pag takbo ko.

Ang Alam ko Lang, ay dapat ako makalayo sa lugar na'to. Dapat ako makalayo sakanya. Dapat Hindi na ako bumalik dito. Hinding Hindi na ako babalik dito.

Tumingin ako sa paligid at tanging mga malalaking puno lamang Ang nakikita ko. Madilim na at tanging Ang sinag nang buwan lamang Ang nag bibigay ilaw sa madilim at nakakatakot na lugar na'to.

Tumakbo pa ako umaasa na may Makita akong Tao o bahay man Lang para mahingan ko nang tulong. Sa bawat pag takbo ko ay ganun din Ang panalangin ko na Sana, makaalis ako sa lugar na'to na ligtas at buhay.

"Hannah!" Natigilan ako nang marinig ko Ang pag sigaw Niya.

Andito na siya. Nalaman niyang nakatakas ako. Jusko, wag niyo po akong pababayaan.

Mas lalo Kong binilisan Ang pag takbo. Hindi Niya dapat ako Makita. Hindi Niya dapat ako maabutan. Hindi Niya dapat ako makuha ulit.

Tumakbo Lang ako nang tumakbo. Hindi Alam Kung anung direksyon naba Ang tinatahak ko. Basta Ang Alam ko at tanging iniisip ko, ay kailangan Kong lumayo sa bahay na Yun. Kailangan Kong lumayo sa Tao na yun.

"I can hear you honey! Wag kana tumakbo, bumalik kana sakin. Promise, hinding Hindi na kita sasaktan. Ikaw Naman Kasi, ayaw mo pang kumain. I'm just concern okay? Ayokong nangangayat ka. You're my honey remember?" Rinig Kong Sabi niya.

Ramdam ko Ang pag iyak ko dahil sa kaba at takot. Rinig Kong medyo malapit na siya sakin, kaya naman mas binilisan ko Ang pag takbo.

"Don't run from me, Hannah! Wag kana tumakas. Iiwan mo din ba ako kagaya nang mga ex ko? Oh come on! We'll be together forever, remember?" Sabi Niya pa.

Psycho!

Baliw na siya! Sobrang baliw Niya! I should've known that! Dapat ay Alam Kong baliw siya nung una pa Lang. Sana... Sana Hindi na nangyari sakin to.

"Fuck! Hannah!" Sigaw niya at mas lalo akong natakot dahil sa ramdam ko Ang galit Niya.

He is mad. He is crazy. He is a Psycho!

Tila'y nabuhayan ako nang may nakita akong isang maliit na bahay sa di kalayuan. Napangiti ako nang makaramdam ako nang pag-asa. Akmang tatakbo na ako papunta dun, nang makarinig ako nang putok nang baril.

"Where the hell do you think you're going?" Rinig Kong Sabi ni Dex na ex boyfriend ko.

(End of Flashback)

Hingal na hingal ako nang magising ako. Napa-upo Mula saking pag kakahiga. Ramdam ko Ang panginginig nang aking kamay, dahil sa takot.

Yun nanaman. Napanaginapan ko nanaman ang masamang alaala na pilit Kong kinakalimutan.

Ramdam na ramdam ko ang takot sa buong katawan ko. Takot na para bang nandun nanaman ulit ako. Takot na para bang nakabalik nanaman ako sa bahay ni Dex.

Dex....

Si Dex ay isa sa mga ex boyfriends ko. Wala akong ibang minahal kundi si Gab. Kaya Isa siya sa mga lalakeng naging na-relasyon ko, pero Hindi ko minahal.

Dex is a Psycho. Hindi ko Alam Yun, dahil huli na Lang Nung nalaman ko Ang bagay na Yun. Sobrang naging obsessed siya sakin, to the point na kinidnap Niya ako at dinala sa bahay nila sa Probinsya.

I broke up with him a week before that frightening event happen. Hindi Niya natanggap Yung desisyon ko kaya kinidnap Niya ako.

He wanted us to live together. Pero ayoko. Hindi ko siya Mahal. Hindi ko siya minahal.

Mabuti na Lang dahil may mga tumulong sakin Nung gabing Yun. Narinig nila Ang pag putok nang baril kaya lumabas sila sa kanilang bahay, at tumawag nang police. Kung Hindi dahil sakanila, ay baka namatay na ako sa kamay ni Dex.

Ang mga ginawa ni Dex ay nag bigay sakin nang takot... Phobia. To the point na, Hindi ko na sinubukan pang lumabas sa bahay namin dahil sa takot na baka kunin Niya nanaman ako at dalhin ulit sa bahay nila.

Mabuti na Lang ay Hindi ako pinabayaan ni Kuya Hayden at ni Aileen. Hindi nila ako sinukuan Nung mga panahong sukong suko na ako sa sarili ko. Hindi nila ako iniwan.

Pero.... Bakit kailangan ko pa ulit mapanaginipan Ang pangyayari na Yun? Bakit kailangan ko pa ulit maalala Ang pangyayari na Yun?

Bumalik nanaman Ang takot... Ang takot na ilang taon ko nang pilit na kinakalimutan.