Wife's Struggle (COMPLETED)

Chapter 4

Masakit man ang katawan ko at Ang mga Mata ko dahil sa pag iyak, ay pinilit ko pa din ang sarili kong bumangon para maka pag luto nang almusal ni Gab.

Paika-ika akong bumaba para pumunta sa kusina namin. Kahit ilang beses naman na namin ginawa ni Gab iyun, ay Hindi pa din ako sanay. Pakiramdam ko nga ay hinding hindi ako masasanay sa kalakihan at kahabaan ni Gab.

At Anu ba Naman Kasi Ang Alam ko sa mga ganun bagay? At Anu ba Ang Alam ko Kung pwede bang kasanayan Yung ganung bagay?

Eh Hindi Naman ako nakakita o naka-experience nang ganun maliban Kay Gab.

Tanging Yung Kay Gab Lang Yung nakita ko at Yung.... Yung naka pasok sakin. Siguro'y madami nga ako naka relasayon, pero di humihigit sa pag hahalikan yung ginagawa namin. Tanging Yun Lang Kasi Yung kaya Kong ibigay.

Kagaya nang sinabi ko, ay si Gab Lang talaga Yung minahal ko. Sakanya Lang talaga ako nahulog nang grabe. Sakanya Lang ako nag paka tanga sa pag-ibig, na kailanman ay di ko inaakala na gagawin ko.

Nang matapos akong mag saing ay sinimulan ko nang mag luto. Hotdog, eggs, and pancake Lang Yung niluto ko. Nag timpla na din ako nang kape para Kay Gab.

Gustong gusto Niya Kasi Yung Amoy nang kape sa tuwing umaga. Paano ko nalaman? Well let's just say, nalaman ko Yun Mula Kay Aileen.

Sakto din nang matapos ako sa pag luto ay, narinig ko na Ang mga yapag ni Gab. Agad Kong inayos Ang Mesa. Ayaw Niya din Kasi sa magulong at maduming Mesa, Yun din Yung sinabi ni Aileen.

"Good morning, Gab.." nakangiting bati ko dito nang Pumasok na Ito sa kusina namin.

Hindi Niya Naman ako pinansin at umupo na lamang at kumuha na nang pag Kain. Nakita ko Naman Ang pag inom Niya nang kape na tinimpla ko, kaya Hindi ko maiwasan Ang Hindi mapa ngiti dahil na din sa ginawa Niya.

Nuong mga unang buwan Kasi namin bilang mag asawa, ay palagi niyang tinatapon Yung kapeng binibigay ko sakanya. Hindi ko daw Kasi Alam Yung gusto niyang pag kaka timpla nang kape Niya.

Sinubukan ko namang tanungin sakanya Kung Anu ba Yung klaseng pag timpla nang kape na gusto Niya. Pero Hindi Niya Naman sinasabi sakin. Kaya Naman ako na Lang Yung nag isip Kung Anu ba Yung gusto niyang klaseng pag timpla.

Ilang tapon at sigaw din Ang natanggap ko bago niya tinanggap Yung mga kape na tinitimpla ko sakanya.

"Why the fuck are you still here?" Tanong neto sakin. Kita ko Ang inis sakanyang mukha, kahit pa Hindi Ito nakatingin sakin.

"Hmmm.. Gab? May sasabihin Lang sana ako.." kinakabahan Kong Sabi.

Baka Kasi bigla nanaman siyang magalit. Baka bigla Niya nanaman akong pag salitaan nang masasakit na salita.

"Then just fucking say it. Makaka pag salita ka Naman diba? Stupid." Naiinis na nasabi neto.

Napalunok Naman ako bago ako nag salita. "Mag papaalam Lang Sana ako sayo. Birthday Kasi ni Kuya. Pupuntahan ko siya sa Kompanya." Sabi ko sakanya.

Tinapunan Niya Naman ako nang tingin bago bumalik sa pag Kain. "Ede umalis ka. I don't give a damn. Mas maganda nga Kung di ka na Lang umuwi e." Sabi niya.

Agad ko Naman naramdaman Ang pag kirot saking puso dahil sa sinabi Niya. Ramdam ko Ang namumuong luha saking mga Mata. Kaya bago paman pumatak ang mga iyun, ay agad akong nag lakad palayo sakanya at umakyat na lamang sa silid ko.

Bakit ba kahit palagi niyang sinasabi Yun, kahit palagi Niya akong sinasaktan, kahit ilang ulit Niya nang ipa-mukha sakin na wala akong saysay sa buhay Niya.

Bakit.... Bakit Ang sakit pa din? Bakit Ang sakit sakit pa din?

Dapat sanay na ako. Dapat Hindi na ako nakakaramdam nang ganitong sakit. Dapat immune na ako.