Kidnapped

Deel. 43

Ik wordt wakker omdat ik met mijn hoofd keihard tegen de deur aan knal. "Auw jemig! Wat te hell doen je!!" Schreeuw ik.

"Iemand is weer wakker." Hoor ik Micheal zeggen met een teleurstellende toon. "Zijn we er nog niet?" Vraag ik. "Nee, maar bijna. Nog een paar kilometer."
Ik zicht diep.

Mijn polsen doen pijn van het touw maar ik probeer alsnog mijn handen te bewegen om het losser te krijgen. Het werkt. Ik haal mijn handen achter mijn rug vandaan en doe de blinddoek af. Ik kijk door het raam en zie dat het al schemerig is. Ik ga recht op zitten en maak mijn voeten ook los.

Micheal zijn ogen zijn gefocust op de weg ik probeer een beetje laag te blijven zodat hij me niet ik de spiegel kan zien.

Ik kijk naar buiten en zie het o zo bekende huis dichterbij komen. We rijden het gras veld op.

Oke als de auto bijna stopt dan spring ik er uit en ren.
"He, leef je nog daar achter? Je bent zo stil."

"Ja..ja ik uuuh"
Ik hou de deur hendel al vast klaar om er uit te springen. De auto staat bijna stil en ik trek aan de hendel en duw de autodeur open en spring er uit en val hard op mijn zij. Ik negeer de pijn en sta op en ren richting het bos. Ik hoor gevloek van Micheal achter me.

"Livia stop onmiddellijk met rennen!"
Roept hij. Maar ik blijf door gaan. Dan hoor ik een harde knal en ik voel een pijn scheut door me arm heen gaan. Ik schreeuw en struikel over mijn eigen voet en rol over de grond.

Ik grijp naar mijn arm. "Auw auw auw auw." Ik haal me hand weg en zie bloed door mijn shirt komen ik kijk weg en druk mijn hand er op.

"Rustig maar het is maar een schram schot."

"Verdomme Micheal je hade kunnen vermoorden jij idioot!" Schreeuw ik naar hem. Hij pakt mijn arm en trekt me omhoog. "Auw doe normaal." Zeg ik snikkend.  "Ach stel je niet zo aan meid." En hij sleurt me mee.

"Oh ik ben benieuwd wat Josh gaat vinden van je ontsnapping poging."
Zegt hij grijnzend.

"Oh ik denk dat Josh je vermoord omdat je op me geschoten hebt."
Schreeuw ik naar hem.

We komen aan bij de deur en Micheal maakt hem open. "Oh ja was het vergeten te zeggen maar niemand is thuis dus we hebben het hele huis voor ons tweetjes."

"Wat!"
Ik probeer me los te wringen van zijn grip maar hij houdt me alleen maar strakker vast wat pijn doet aan me arm. "Laat me los Micheal."

Hij reageert niet en sleurt me met moeite mee. We komen aan in de keuken en hij schuift een stoel naar achter. "Ga zitten." Zegt hij dreigend.
"Jemig ben je hond niet."
Hij duwt me in de stoel. "En waag niet om iets te proberen.
Ik kijk hem boos aan. Hij loopt naar de kast en haalt er een EHBO koffertje  uit. Hij loopt naar mij toe en gaat naast me zitten.

Hij wilt mijn arm pakken maar ik deinz terug. Hij kijkt me aan. "Ik kan ook niks doen en het laten infecteren."
Ik zucht.
Hij trekt mijn mouw van mijn shirt die plakt van het bloed omhoog.
Ik kijk naar de wond en het ziet er pijnlijk uit, wat het ook is.

"Nou het ziet er niet diep uit dus het zal snel helen. "
Hij pakt het alcohol spul en zonder waarschuwing gooit hij er wat overheen. "Jemig mmmmm." Ik bijt op mijn lip en er loopt een traan over mijn wang.

Hij dept het met een doekje en doet er verband omheen. En doet alles terug in het koffertje en doet hem dicht.

"Waar zijn de rest?"
"Ze gingen dagje weg. Ze zijn morgen ochtend weer terug."

"Dus ik ben de hele avond alleen met jouw?"

"Jup, en ik heb al bedacht wat we gaan doen zo." Zegt hij grijnzend.
Shit...

Ik doe als of ik gaap en rek me een beetje uit. "Mmm ik ben erg moe dus misschien kunnen we het morgen doen want ik ga slapen."

Ik sta op en loop richting de deur maar ik word tegen gehouden door Micheal die voor me gaat staan.
"Nee nee nee, niks daarvan jij gaat met mij mee."

"Nee nee niks daarvan."  reageer ik terug wat hem irriteert.
Ik zet een stap opzij om langs hem te lopen maar hij zet ook een stap opzij. Ik stap de andere kant op en hij ook. "Weet je Livia. We kunnen dit op de makkelijke manier doen of de moeilijke manier. Mij maakt het niet uit." Zegt hij een beetje Bols met mijn arme over elkaar.

"How about geen van beide."
Hij zucht.
"Oke, the hard way then."
I'm gil wanneer hij mij over zijn schouder heen gooit.
"Hé laat me los!!!" Schreeuw ik en ik schop tegen hem aan.

Ik wordt vervolgens neer gegooid. Ik beland op een bed. Dit is Micheal kamer.

...

Oeehhhhh

Spannend!!!!