Kidnapped

Deel 31.

Sorry ik wou je niet storen."
"Oh maakt niet uit hoor, ik had toch al geen zin meer."

~

Ik leg het boek aan de kant en kijk naar mijn nagels die opeens heel interessant zijn.

"Livia, ik moet weten wat er de laatste tijd aan de hand is met je."

Hier gaan we weer....

"Ik weet niet waarom je denk dat er iets aan de hand is, want er is niets aan de hand." Zeg ik vastberaden.

Ik sta op van het bed en stop het boek terug in het nachtkastje.

"Oh ja... Waarom ben je de laatste tijd dan zo snel bang en verdrietig." Zegt hij een beetje geïrriteerd.

"Weet ik veel..."
Zeg in terwijl ik richting het raam loop.

"Je weet het best, en ik wil het weten."
Ik kijk naar buiten en ik open mijn mond om iets te zeggen maar sluit hem weer.

"Kijk Livia, jij bent mijn meisje en ik moet weten wat er met je is anders kan ik je niet helpen."

"Ik heb je hulp niet nodig wat er is niks begrijp dat dan!" Roep ik terwijl ik me omdraai en hem aan kijk.

Hij komt met groote stappen naar me toe en kijkt me boos aan.
"We hadden een paar regels jongedame, jij luistert naar mij!"

"Ik heb toch geluisterd en ik zeg dat er niets is." Ik kijk boos naar hem terug.

Hij duwt me uit het niets naar achteren tegen de muur en gaat recht voor me staan. Hij kijkt nu echt woest
De angst neemt toe en ik slik hoorbaar.

"En hoe verklaar je dit dan!" Schreeuwt hij terwijl hij naar mijn bange gezicht knikt.

Shit!

Ik probeer de angst aan de kant te zetten en hem weer boos aan te kijken.
"Ik schrok gewoon van je actie! Iedereen zou bang zijn als iemand tegen een muur word aan geduwd door een man die 2 koppen groter is dan jezelf!"

Hij slaat ineens keihard met zijn vuist langs mijn hoofd tegen de muur. Ik begin zwaarder te ademen.

"S..stop Josh.." zeg ik terwijl ik naar de grond kijk met trillende handen.

"Jij gehoorzaamd mij! Dus als ik je een vraag stel geef je antwoord!"
Schreeuwt hij in mijn gezicht.

"Ik heb je antwoord gegeven het is alleen niet wat je wilt horen." Breng ik er uit.

"Als je nu geen antwoord geeft dan... Dan krijg je een waarschuwing."

"Prima! Als dat jouw stopt van deze onnozele vragen te stellen vind ik het prima!"

"Prima, 1 waarschuwing , nog 2 te gaan." Roept hij en hij slaat met zijn andere hand nu ook tegen de muur.

Ik doe mijn ogen dicht.
Ik hoor Josh van me weg stappen richting de deur en hij maakt hem open en smijt hem vervolgens dicht.

Ik open mijn ogen en hij is weg. Ik zucht opgelucht en veeg mijn tranen weg die zijn ontsnapt.

Ik loop naar het bed en ga er op liggen en probeer weer normaal te ademen. Ik staar naar het plafond.

Na een tijd begin ik honger te krijgen.
Ik zucht en sta op van het bed.
Ik loop naar de deur en maak hem open.

Ik loop door de gang , naar de keuken.
En ik kijk in de koelkast en zie voor eten. Ik pak wat eieren. Loop naar de kookplaat en pak de eieren. Als ik klaar ben dump ik het op een bord en loop ik naar de eetkamer.

Ik zet me bord op tafel en ga zitten en zie Bart die ook aan de tafel zit. Hij kijkt naar zijn telefoon.

"Alles goed?"
Vraagt hij wanneer hij opkijkt.
"Omg waarom wil iedereen weten of het goed gaat! Wat boeit het jou nou?" Zeg ik geïrriteerd.

"Rustig meid." Zegt hij terwijl hij terwijl hij opstaat. "Het was gewoon een vraag."

Hij loopt de kamer uit. Ik zucht en begin te eten.

...

Ik hou van eten.. maar echt het is het liefst wat ik doe.
Lol

Ik heb een vraag.
Lijkt het jullie misschien leuk om een Q & A  te doen?
Ik zat er aan te denken. Maar als jullie dat niet willen ga ik dat niet doen hoor.

* Zucht*
I am hungry...
I hope there is pudding...

Byeeeeee ❤️🌈⚡