AMED DE AŞK CEHENNEMİ (tamamlandı)

Bölüm 54🍀

"iç, hadı çocuklara eziyet olur"

Nerden vuracağını bılıyordu, elınden alıp içtim kana kana gülüp bir bardak daha getırdı onuda alıp içtim napayım ölürdüm içmeseydım, karşıma geçıp

"senınle böyle olabilirdik, ama artık geç değil biz artık bir olduk"

"kes sesini, saçmalama şimdi aşiret ayağa kalktı"

"saçmalama, kım kaçırdığımı bilecek ki"

Yüzüne bakıp dışarı çıktım arka bahçesi vardı arkamdan gelıp

"burayı sana özel yaptım böyle yerleri seversin burda yaşarız, sen doğudan gitmezsin ölürsün ondan buraya getirdim senı"

"bırak peşimi, uzka dur, benden dur Bı rahat nefes alayım seni istemiyorum, uzak dur midem bulanıyor senden anlıyor musun benı aklın almıyor mu beni bak eğer götürmezsen yıne öleceğim, Allahın belası sana karşı çirkinleşmek istemiyorum ama sen zorluyorsun, asla ama asla senınle olmam burdan ben ölürüm yınede olmam karnımdakı çocuklar üzerine yemin olsun hatta vıyan üzerine yemin olsun sana avşin peyman sözü ben seninle olmam burda ya dırı çıkarım ya ölü benden uzak dur Allahın belası"

Bana bakan kadım hızla bileğime yapışıp

" buda sana kadim ağa sözü olsun senin uğruna canımdan olurum"

"inşallah geberir gidersin o zaman sana... Güle güleee, kadımm senı hiç özlemiycez..."

Arkaya bahçeye doğru paytak paytak yürüdüm, çardağa oturup ağlamaya başladım

"çocuklarım korkuyorum, babanıza kavuşamassak naparız biz, ıyıkı sız varsınız bu belayıda atlatıcaz"

Kapıya doğru yürüdüm kimse yoktu hızla kapıyı açıp koşmaya başladım karnımın izin verdiğince yarım saatten fazla koşmuştum eğer gebe olmasaydım şimdiye çoktan yardım almıştım uzakta duran köye baktım hızlı adımla gidince arkadan kadımın sesi geldi

'' avşin duuurr"

Hızlanmaya başladım yanıma gelıp yetiştiler bana tokat atınca yere düştüm karnıma sarılıp ona baktım birden

"özür dilerim acıdımı ben ne yaptım özür dilerim lütfen"

Eline vurdum

"bırak gideyim nolur bırak"

Beni zorla alıp içeri soktu gıdıcek tim gıtmelıydım, viyan bekler o bensiz uyumazkı o bensiz yemek bile yemezkı..

🌺🌺🌺🌺🌺

Bana ayrılan odada uyumuştum uyanınca vıyan diye seslendim ses yoktu gözümü açınca başka bir odadaydım ağlayarak yerimden kalktım karnım o kadar büktü ki eğilip çoraplarımı gıyemıyordum kapı açılınca kadim ağa hemen gelıp önümde durdu çorabımı alıp giydirmeye çalıştı ben de eline vurarak

"bırak, Allah aşkına kadim ağa bırak beni, söz senden bahsetmem hatta ben gittim kafamı dağıttım geldım derım nolur bırak"

"senı şimdi bıraksam koşa koşa o viyanın kollarına gidersin, sen o mutlu olsun diye canından vazgeçip bir sürü acı ve keder çektin"

"evet, Allahın belası evet ben onu seviyorum çünkü, o ben mutlu olayım diye herkesten her şeyden geçti, Allah aşkına bırak ne istersen yaparım"

"benım ol, bırakayım senı"

Yüzüne attığım tokatla başı yan döndü elimle göğsüne vurup

"burda çürümeye razıyım ben, sen hiç insanlıktan nasibi almamışsın, sana bir şey dıyım mı kadim ağa, burda ölsem de son sözüm vıyan olacak dünyaya bir daha gelsem vıyan derım ondan başka bir el, bir ten, bana değmeyecek değecek olursa burda canıma kıyarım karnımdakılerı düşünmeden "