AMED DE AŞK CEHENNEMİ (tamamlandı)

Bölüm 7🍀

Avşinden..

Vıyana ve ailesine doğru yürürken baktım hepsi şaşkındı baran ise bana bakarak yutkundu beklemıyordular belliydi.. Zılsan ve Zeynep gozlerı fal taşı gıbı açılmıştı aralarında fısıldaşıyordular..

"abla hele bah nasıl güzel Maşallah"

"valla zilşan heç bu kadar güzel... güzel beklemiyordum"

Babama baktım gözlerine baktım tam gözlerinin içine baktım belki bir umut bana acırda vazgeçer dedım dedım bunu dedım..

Ama babam bana bakmadı gözlerini çevirdi baksa vazgeçecektı sırf vazgeçmemek için babam benim babam gözlerime bakmadı bunu unutmasın bir daha asla gözlerinin içine bakan bir avşin olmayacak, ona sarılan, öpen, koklayan, özleyen, çocuk gibi davranan avşin olmayacak.

İçimdeki çocuğu öldürdüler.. Bahçeleri bahar görmesin.

Kahve yap dediler birde kahve..
Yanımda duran Fatma ablaya söyledim şaşırsalar da ses etmediler zaten..

Beni cagırdılar yuzukler ıcın gelirken yolda bahoz beni tuttu ve

"abla hiç bir şeye mecbur degılsın abla kaç avşin sana yardım ederim kaç boş ver"

Kafamı salladım çunku onların başına gelecek biliyordum..

Yanlarına geldim babama baktım bana bakmadı, yuzukler cıkarıldı babama baktım bana bakmadı, yuzukler takıldı babama baktım babam bana bakmadı, gün kesildi dugun olacak denildi babama baktım bana bakmadı, babam bana bakmadı ben dekı acıyı gorse vazgeçer dedım ama hikmet ağa bana bakmadı..

Evleniyordum ve sevdıgımle degıl adı, zalim herifin tekiyle ben barana ne derdım ne derdim ne..

Birde odama gelmıs git ayrıl dıyor nasıl mide vardı bu adamda sevdıgımı bile bile beni kendine zorla aldı..

Sabah olmuştu sabah.. hiç olmaması gereken sabah olmustu güneş amedın taş duvarlarını ısıtırken ben yine sicim gııbı akan yaşları sildim yanaklarımdan. Barandan gelen mesaj kalbim duracak gibi oldu.

"tepedeyım"

Acaba duymusmuydu? acaba ogrendı mı? yoksa kac gundur gitmiyorum diye bana kızgınmıydı? neydi?

Aklımdaki soruları atıp evden çıktım gittim, kimseyi duymadan gittim, takmadım gittim, ilk defa boyle gıttım..

Tepeye geldim baran gözlerini kısmış amedi izlerken ben bir daha ona sarılamayacağımın acısını, hüznünü yaşıyordum..

"baran ben geldim"

Kafasıyla bana arkasını işaret etti arkamı döndüm bana oturak hazırlamıştı odundan iki kişilikti üstün de baş harflerımız vardı sırf ayakta durmaktan  yoruluyorum diye yapmıştı..

"baran bu çok güzel çok guzel bir yer yapmışsın"

gözlerime bakıyordu sevgi harıc hersey vardı o gozlerde tanırdım bu gozlerı

"evet güzel yaptım senin yalanlarını dinlemek için iyi bir yer degil avşin hardal.."

Söylediğiyle dondum kaldım. Gözlerini gözlerime kenetledi baktım kanım donmuştu nerden öğrendi aşiret bu kadar çabuk yaymazdı..

"konuş avşin" diye kukreyınce ırkılıp yanından fırladım.

"avşin konuşmuyorsun benim akıllı, benim yureklı, benim guzel sevdıgım nerde avşin konuş bise de, yalan de, iftira attılar de, ama bıse de avşin de"