Bölüm 42🍀

9.9K 460 25
                                    

Eyy canımın sahibi Yar, sen benimle olduktan sonra, kaybettiklerimin ne önemi var....

===========

Bahozdan.....

Kehrıbardan sonra tepe taklak olmuştum, düzenim bozulmuştu, moralim deseniz yerle birdi mutluluk denen şeyi bu kadar kısa sürede unutmuştum, üzülüyordum, karnımda sancı, kalbimde sızı yaşayamıyordum, ne zordu, ne ağırdı, dünyanın en mutlu insanı okurken şimdi en mutsuz ınsanıydım, kalbimdeki ağır sancı gitmiş, yerını sızıya bırakmıştı, sızlıyordu, gece gündüz kendını hatırlatıyordu, kırgındım kalbime bu kadar güçsüz olduğu için kırgındım dilime bu kadar söylemek istediklerimi, haykırmak istediklerimi söyleyemediği için kırgınım, ben aslında en çok bana kırgınım...

Kehrıbarı çağırmıştım ona olmadık hakaretler, olmadık şeyler demiştim ben ne kadar iğrenç insan olmuştun Kehrıbar ağlayarak giderken kalbim sızladı kalbim kırıldı dilime, neden bunları söyledım diye, dilim kırgındı kalbime neden hala sevıyor üzülüyor diye...

Kehrıbar artık yoktu olmayacaktı, bunun bilincinde ve farkındaydım, benı bu kadar severken neden bir anda botan neden?

Zilşan gelmişti, bana olan duygularını bılıyordum, ama bu kadar yoğun ve eskiden beri olduğunu bilmiyordum, kaçmıştı bana, ama asla onu Alıpta hayatı zindan etmeyecektım bana sığınmıştı, onun güçsülüğünü kullanmıycaktım, bu kadar merhametsiz ve kötü değildim kabul ettım kocalık edermıyım bılmıyorum ama artık bir hiçtim ben mutsuzdum barı o mutlu olsun...

Babamlar geldiler, yüzüme bakmadan giden babama ses etmedim ama suçum yoktu haberim yoktu benim..

"fırat abı karar ne"

Zilşan Zeynep yenge asmin ve ben abimi dinliyorduk Zeynep yenge zilşana çok kızdı bağırıp çağırıp kızmıştı, zilşanla konuşmuyordu zilşana

"kardeşlerimin yüzünü yere eğdın ben de çok sevdim on yıl sevdım senin gıbı yapmayı ben de bilirdim ama vıyan başını eğmesin, botan üzülmesin babam kahrolmasın dedım zilşan ama sen"

Ağlayan zilşan bişe demiyordu Zeynep yengede konuşmuyordu..

"karar önce zilşanın ölüm emri verildi, sonra senin ömür boyu sürgünün verildi sonra vazgeçtiler"

"ne abi nasıl vazgeçtiler"

"avşin gerçekten kadın gıbı kadın, aşirete baş kaldırdı, kabul etmedi zilşana bişe olsa başınıza bela olurum dedı,Viyanda karısıyla bir olup aşirete karşı geldı, karar verildi, karar berdel"

Hepimiz bakarken asmin bırden

"ne berdelı, berdel verilecek kız mı var"

"var senı Ferhata verdiler ıkı gün sonra düğün var"

Bağıran asmin zilşana tokat atıp

"senin yüzünden kendimi feda etmem"

Asmının bileğini tutup

'' ama avşin Senın için feda etti kendını, o kız bızım yuzumuzden defalarca kez ateşe atıldı, benı de affetmeyecek "

Asmin ağlayarak odasına girdi zilşana dönüp

" hadi sende odana gir, üzülme"

Odasına giden zilşandan sonra ben  de odama çekildim Kehrıbarın fotoğrafını alıp uzunca baktım..

"sen gözümde kaldın, ey nazlı yarim, sen içimde kaldın, kursağımda kaldın"..

🌿🌿🌿🌿🌿

AMED DE AŞK CEHENNEMİ (tamamlandı) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin