Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bunun gerçek olup olmadığına baktım bir süre.. çok şaşkın ve mutluyum. İlk defa bir hikayem 9.sıraya ulaştı. Çok teşekkür ederim destekleriniz için.. Umarım bu hikaye bitene kadar hep benimle olursunuz, sizi seviyorum ♡
Her şey yavaş yavaş normale dönüyordu ki bunda Taehyung'un dönüşümünü tamamlamasının etkisi büyüktü. O gün Taehyung'u sevmem bittiğinde, onu güzelce giydirmiş ve bunu yaparken onu utandırmıştım. Neden bilmiyorum ama karşımda çıplak kalmakla ilgili utanıyordu ve ona küçükken birlikte banyo yaptığımızı bu yüzden utanmaması gerektiğini söylediğimde daha çok utanıyordu. İç çamaşırını kendi giymek istediğinde üstüne gitmedim, çünkü yanakları öyle kızarmıştı ki biraz daha kızarsa volkan misali patlayacaktı. Içten içe bu duruma kıkırdarken gözlerimi ondan bir saniye bile ayıramıyordum.
"Bakma bana öyle!" En sonunda isyan ettiğinde dayanamadım.
"Ama aşkım sanki seni hiç çıplak görmemişim gibi neden davranıyorsun. Şimdiye kadar gördüm zaten."
Usulca omzunu silkmiş, pantolununu giymişti. Tişörtünü ben giydirmiştim. Kabarık, kıvırcık saçlarını okşadım. "Ama Gugu, o zaman küçüktüm ben şimdi ise büyüdüm."
Onu kucağıma alıp burnunun ucundan öpmüştüm. "Benim hâlâ küçük bebeğimsin."
Salona çıktığımızda Yoongi ve Namjoon çoktan uyanmıştı ve kucağımdaki tümüyle insan Taehyung'u gördüklerinde ikisinin de gözleri dolmuştu; hatta Yoongi ağlamıştı bile. Taehyung kollarımdan çıkıp ikisine sarıldığında, Yoongi ile göz teması kurmamaya çalışmıştım çünkü dün akşam aramızda geçen konuşmanın gerginliği hâlâ üzerimdeydi. Bana Taehyung'u görmemem gerektiğini ve sanki buna hakkım yokmuş gibi davranması sinirimi bozmuştu. Taehyung konusunda ne kadar korumacı olduğunu anlayabiliyordum ama onu benden uzaklaştırmak gibi bir düşüncesi varsa çekinmeden karşıma alırdım Yoongi'yi.
Seokjin gelene kadar salonda bir köşede oturmuş, bakışlarımı Taehyung'tan çekmemiştim. Namjoon havadaki gerginliğe karşın hiçbir şey söylememişti. Seokjin geldiğinde Taehyung'u kısaca muayene etmiş, ayrıntılı tetkikler için muayehaneye gelmemizi söyledikten sonra eklemişti. "Tebrik ederim Taehyung-ah. Dönüşümünü tamamladın ve artık yetişkin olmaya bir adım daha yaklaştın. Öğrenmen gereken şeyler var ama hepsini yavaş yavaş öğreneceksin." Seokjin'in konuşması çalan kapı ile bölünmüştü. Hoseok ve Jimin'di gelenler.
"Tae!" Jimin kapıdan girer girmez Hoseok'un kucağından atlamış ve Taehyung'a koşmuştu. Taehyung'un da ondan geri kalır yanı yoktu ki Seokjin'in kolları arasından çıkmış yarı yolda buluşmuştu, arkadaşı ile. Birbirlerine öyle sıkı sarılıyorlardı ki kıskanmadan edememiştim. Başımı iki yana salladım, hatalarımdan ders almıştım. Taehyung'un kendisini anlayan birine ihtiyacı vardı. Kendi gibi birine ve Jimin o kişiydi. Tam o an farkındalık hissi ile sarsılmıştım.
