Liseden Üniversiteye

LU_9 ~~~ teslimiyet ~~~

Liseden Üniversiteye 9

~~~ teslimiyet ~~~

Masanın başında uyumak, bu da yeni adet. Isınmak için sıcak suya girdim hemen. Kendimi çıplak görünce, dün Mert'e attığım fotolarım aklıma geldi. Kendimden ve girdiğim aşağılayıcı durumdan utandım.

Zaten niyetinin, neyse o, tam itaat, olduğunu bilseydim göndermezdim hiç fotoları. Göndermez miydim acaba? Hiç bir konuda emin olamıyorum. Sildim fotoları hemen cepten. O da kaydetmemiştir umarım.

Mert'in mesajına cevap yazamadım. Hayır da diyemiyorum evet de. O da bir şey yazmadı. Tam itaat, bu ne ya. Bundan neyi kastediyorsun diye bir cevap yazmak aklıma geldi ama tavrından anladığım kadarıyla, bu soruya cevap bile vermez. Çünkü, evet veya hayır de sakın yorum yapma tartışmam ben, yazmıştı açıkça.

Bir de, lisede bi oğlanım vardı ailesi kaçırdı benden yurt dışına gitti okumak için yenisi sen olabilirsin belki yani, yazmıştı. Niye sevgilin olmuyorum diye bağırmak geldi içimden. Ama boşa tabi, dinleyen yok ki, beni. Bir de , belki yani, demiş, bu ne gurur ve özgüven ya da ben ne kadar aşağıdayım da onlar hep yukardalar, veya onlara öyle hissettiriyorum.

≈≈≈

Kafamda, deli sorular ve kafam karmakarışık. Çıktım okuldan yine istikamet sahil, yürüyüş ve rahatlama. Bi simitçi vardı sahilde çay da yapan, oraya gittim. Çay karper ve simit. Ve deniz kokusu en önemlisi. Hava soğuk ama hayrettir ben üşümüyorum. Akşama kadar o simitle hiç acıkmadan yürüdüm.

Okula döndüm, Emel bizim yurdun altındaki cafede oturuyor. Sinirli bir şekilde yanına çağırdı beni.

" Sabahtan beri seni arıyorum nerdesin?"

" Sahilde yürüyordum. Ne oldu ki?"

" Anladık da telefonunu neden açmıyorsun. Öldüm meraktan"

" Telefonu odada unutmuşum"

Aslında telefon çantamdaydı, her zamanki gibi sessizde, ama hiç bakmamıştım tele, çünkü Mert'le mesajlaşmamızı kafamdan silmek istiyordum, hiç olmazsa bir süreliğine. Annem de aramıştır mutlaka. 

Malum konuşmamızdan sonra, yani biricik, güzel oğlunun gerçekten de özel birisi olduğunu öğrendikten sonra, hemen her gün arar oldu. Bir erkeğin altında mı acaba diye kontrol ediyor sanırım.

Burda ironik olan şu ki, çocukluğumdan beri annem benden bahsederken hep, özel biri olduğumu söylerdi. Bu özelin ne olduğunu öğrendi sonunda. Beklediğin gibi bir şey olmadığına üzgünüm annecim.

Emel, sonunda dayanamadı, Mert işi ne oldu, diye sordu. Beni bulamayınca onunla olduğumu zannetti sanırım ve meraktan çatlıyor. Tanıştık ama daha bir şey yok, zamana bıraktım, dedim.

Aramızda geçen mesajlaşmadan bahsetmedim. Aslında birine anlatmayı deli gibi istiyorum ama artık Emel'e güvenemiyorum. Şu veya bu nedenle bana ilgi duyması tedirgin ediyor. Açıkça konuşmanın doğru olacağını düşündüm.