Adopted by "Daddy Direction"

~ 5 ~

POV Liam

'We moeten even wat bespreken', begin ik die avond, terwijl Daniëlle en ik het eten aan het voorbereiden zijn. Daniëlle geeft me een snijplank aan en kijkt me dan vragend aan. 'Over Lizzy. Ze heeft een opdracht van school, waarbij ze iets moet vertellen over haar ouders. Nou had ze met haar juf besproken dat ze het over het weeshuis zou doen, maar aangezien wij haar nou een soort van geadopteerd hebben, leek het haar leuk om het over ons te houden.' 

Daniëlle laat de woorden even tot haar doordringen. In de tussentijd begin ik alvast met het snijden van de groenten. 'Weet je wat het is?' zucht Daniëlle. 'Het is nog niet zeker dat we haar officieel gaan adopteren. Daarom hadden we ook voor een week proeftijd gekozen. Ik denk dat als ze op school over ons gaat vertellen, dat het straks een grotere teleurstelling voor haar zal zijn als straks blijkt dat we haar toch niet willen adopteren.' Ik knik even.

'Ja, zo zat ik inderdaad ook al te denken. En daarbij komt dat ik bang ben dat andere kinderen gebruik van haar gaan maken. Dat als ze verteld dat haar adoptieouders Liam Payne en Daniëlle Williams zijn, andere kinderen juist met haar bevriend zullen worden zodat ze ons in levende lijve kunnen zien. Ik wil niet dat Lizzy om die reden nieuwe vrienden maakt.' Daniëlle knikt instemmend.

'Daar heb je een goed punt. En wat denk je van de haat? Ik denk dat een aantal kinderen het niet leuk vinden dat ze geadopteerd is door een paar beroemdheden en dat ze daarom haar het leven zuur zullen maken.' Ik knik weer en schuif de gesneden groenten in de pan. Ik roer alles nog snel door elkaar en doe dan het deksel op de pan. 

'Ja, die kans zit er ook in.' Ik zucht even. 'Ik denk dat het beter is dat ze onze namen achterwege laat. Dat ze ons alleen beschrijft als hoe we zijn. En voor de rest kan ze dan wat vertellen over het weeshuis.' Daniëlle knikt instemmend. 

'Ja, dat lijkt me een goed idee. Wil je het haar zometeen tijdens het eten vertellen, of vanavond?' Ik denk even na.

'Ik denk dat het beter is om dat vanavond te vertellen, als Bear in bed ligt.' Daniëlle knikt even en kijkt in de pan met pasta. Ze knikt tevreden en roert de andere pan nog door, waarna ze de saus toevoegt. 'Ik roep de kinderen wel even.' Ik loop naar boven en loop eerst de kamer van Bear in, die op de grond met wat blokken zit te spelen. 'Ruim je je speelgoed op, Bear? Papa en mama hebben het eten klaar.' Bear knikt en kruipt overeind. Hij begint de blokken naar zijn speelgoedkist te brengen. Ik kijk glimlachend toe. 

Na even gekeken te hebben naar Bear, loop ik verder naar de kamer van Lizzy. De deur zit dicht, dus ik klop eerst zachtjes op haar deur, voor ik naar binnen loop. Ze kijkt op van haar plekje aan het bureau. 'Hey, wat ben je aan het doen?' Ik ga achter haar staan en leun op de achterkant van het stoeltje. 

'Woordjes leren', zucht ze. 'We hebben deze week dictee.' Ik knik.

'En lukt het een beetje?' Lizzy zucht weer en schudt haar hoofd. 'Oh, jammer. Als we je moeten helpen, dan mag je het gewoon aan ons vragen.' Ze knikt langzaam. 'Zullen we je anders vanavond overhoren?'

'Maar ik ken de woordjes nog niet goed genoeg', zegt ze zacht en kijkt weer naar het blaadje voor haar. 

'Dat maakt toch niet uit? Ik vond het vroeger fijn als mijn ouders me overhoorden. Ik leerde zo de woordjes beter uit te spreken en kon ze daardoor ook beter spellen. En het maakt niet uit als je fouten maakt. Daar leer je uiteindelijk meer van dan het uit je hoofd te leren.' Ze knikt langzaam. 'Maar kom je zo naar beneden? Het eten is klaar.' 

Lizzy knikt en staat op. Ze schuift nog snel haar stoeltje aan en loopt dan voor me uit naar beneden. Halverwege de gang komen we Bear tegen, die langzaam richting de trap waggelt. Ik grinnik even en til hem dan op. 'Kom maar hier, kleine man.' Bear klemt zijn armpjes om mijn nek. Lizzy kijkt ons even aan en loopt dan weer verder naar beneden.

Eenmaal beneden aangekomen, giet Daniëlle net de pan met pasta af. De pan met de saus en groenten staat al op de tafel. Ik zet Bear in de kinderstoel en ga dan naast hem zitten. Lizzy komt tegenover me zitten en kijkt naar haar bord. Daniëlle heeft inmiddels de pan afgegoten en op de tafel gezet en gaat naast Lizzy zitten. Lizzy kijkt even op en glimlacht naar Daniëlle. 

Ik schep alvast een beetje pasta en saus op voor Bear en zet het buiten zijn bereik, zodat het nog even wat kan afkoelen. Hij kijkt me beteuterd aan. 'Anders heb je straks au.' Daniëlle pakt het bord van Lizzy en schept wat op. 

'Is dit genoeg voor je?' vraagt Daniëlle aan Lizzy, die snel knikt. Daniëlle schept nog wat saus op voor Lizzy en zet dan het bord voor haar neer. 

'Bedankt.' Daniëlle glimlacht even naar Lizzy en schept dan wat pasta en saus voor zichzelf op. Ik houd mijn bord erbij en laat wat opscheppen door Daniëlle. 

'Dankjewel, lieverd.' Ik schep de saus wat door de pasta heen en zet het bord van Bear dichterbij. Het zal nou wel genoeg afgekoeld moeten zijn. 'Goed blazen, Bear', waarschuw ik hem nog snel, voordat hij straks toch nog zijn mond verbrand.

'Ja, papa.' Ik glimlach even naar hem en kijk dan naar Lizzy, die naar haar bord staart.

'Je mag wel beginnen hoor, Lizzy.' Ze kijkt op en knikt. 'Eet smakelijk.'

'Eet smakelijk', zeggen Lizzy en Daniëlle tegelijk. Ik kijk naar Bear, die mij onschuldig aankijkt, terwijl de saus om zijn mond zit.

'Eet smakelijk', zegt hij met een brede glimlach. Ik schud grinnikend mijn hoofd.