Adopted by "Daddy Direction"

~ 3 ~

POV Lizzy

Ik stap achter Liam het huis in en kijk verwonderd rond. 'Wow. Het is hier echt heel mooi binnen.'

'Papa!' hoor ik een jongentje roepen, gevolgd door zachte voetstapjes die snel dichterbij komen. Liam laat mijn hand los en bereidt zich voor op de kleine jongen die in zijn armen springt. Liam lacht even en tilt het jongentje op, die mij met grote ogen aankijkt. 'Papa, wie is dat?'

'Dat is Lizzy. Ze komt hier een weekje wonen. En als dat goed gaat, dan blijft ze hier wonen.' Ik knik en steek mijn hand uit naar het jongentje. Hij pakt voorzichtig een paar vingers van mij vast en ik grinnik even.

'Hallo. Ik ben Lizzy. En wat is jouw naam?' Het jongentje glimlacht breed naar me.

'Ik ben Bear. Papa zegt altijd dat ik zo heet omdat ik aan het brommen was toen ik uit mama haar buik kwam.' Ik kijk Liam verbaasd aan en probeer mijn lach in te houden. Ik zie dat Liam hetzelfde doet.

'Zullen we verder lopen? Dan kan oma ook nog even kennis maken met Lizzy.' Bear knikt en laat zich op de grond zetten door Liam. Hij loopt voor ons aan naar de woonkamer.

'Je mag je rugzakje wel in de gang neerzetten', zegt Liam tegen me, net voordat we de woonkamer binnen stappen. Ik knik en draai me om. Ik loop langs Daniëlle en zet mijn rugzak verderop in de gang neer, naast de trap. Mijn jas probeer ik op te hangen aan de kapstok, maar die hangt net te hoog voor me.

Daniëlle pakt mijn jas van me aan en hangt hem voor me op. 'Bedankt.' Ze glimlacht naar me en loopt dan weer richting de woonkamer. Ik volg haar op de voet.

Bear is op de bank gaan zitten, waar een wat oudere vrouw zit met donkerblond haar ook zit. Zodra ze mij ziet, lichten haar ogen op en loopt ze naar me toe. 'Hallo, ik ben Karen. De moeder van jouw vader.' Ik kijk haar even verbaasd aan maar knik dan. Het is even wennen dat Liam mijn vader is. Al is het nog niet officieel natuurlijk.

'Mijn naam is Lizzy.' Ik glimlach naar haar. 'Leuk u te ontmoeten.' Karen grinnikt even.

'Je mag wel "je" zeggen, anders voel ik me zo oud', grinnikt ze. Ik knik en kijk dan de kamer rond. 'Ga maar zitten, meisje. Wil je wat drinken?' Ik knik en loop naar de bank. Ik ga naast Bear zitten en kijk weer wat rond.

'Blijf je mee eten, mam?' vraagt Liam na een tijdje. Karen kijkt op haar horloge en knikt.

'Als het kan, graag!' Liam glimlacht naar haar.

'Natuurlijk kan dat!' Daniëlle staat op.

'Ik begin alvast met de tafel te dekken', zegt ze met een glimlach en verlaat de woonkamer.

'Wat vind jij leuk om te doen, Lizzy?' vraagt Karen dan. Ik glimlach even naar haar.

'Ik vind het leuk om te tekenen, te voetballen en te zwemmen. En ik vind lezen ook wel leuk om te doen. Maar sporten vind ik leuker.' Karen knikt.

'Dan vind je gym zeker ook heel leuk om te doen?' Ik knik enthousiast.

'Ja! Dat vind ik het leukste vak op school! En de pauze's, want dan kan ik voetballen op het schoolplein of op het speeltoestel spelen!' Karen grinnikt even en kijkt Liam dan aan.

'Je hebt een sportief meisje uitgezocht, Liam.' Liam knikt.

'Ja, blijkbaar', grinnikt hij ook. 'We kunnen wel een paar doeltjes regelen, zodat je thuis kunt voetballen, als je dat wilt?' Ik kijk hem verbaasd aan en knik.

'Ja, dat lijkt me leuk!'

'En Liam heeft een zwembad in zijn achtertuin. Misschien dat je daar wel in mag zwemmen van hem.' Liam knikt weer.

'Ik moet het water nog verschonen en het is nou nog te koud om buiten te zwemmen. Maar zodra het weer warmer wordt buiten, dan mag je er zeker weten in zwemmen!' Ik glimlach breed naar Liam.

'Ikke ook!' roept Bear. Liam schudt lachend zijn hoofd.

'Nee, Bear. Jij moet eerst op zwemles voor jij in het grote bad mag.' Bear kijkt hem met een pruillipje aan en ik moet me inhouden om niet te grinniken.

Daniëlle komt de woonkamer weer binnen lopen. 'De tafel is gedekt.' Liam en Karen staan op, dus ik volg hun voorbeeld. Karen tilt Bear op. Ik volg Liam naar de eetkamer, aangezien ik het huis nog niet ken.

Na het eten gaat Karen weer naar huis toe. 'Ik zal je koffer even naar boven tillen. Je mag wel achter me aan lopen, dan laat ik je gelijk je kamer zien', zegt Liam. Ik knik en pak mijn rugzak van de grond af. Ik volg Liam de trap op. 'Dit is onze slaapkamer. Hier naast is de badkamer. Tegenover ons slaapt Bear en naast Bear is jouw kamer.' Ik knik en loop weer achter Liam aan, die de deur van mijn slaapkamer opent.

'Wow', breng ik uit. Het is best een ruime kamer, met in het midden een twee-persoonsbed, rechtsachterin een kledingkast en direct als je binnen komt staat er links een bureautje tegen de muur. 'Deze kamer is echt mooi.' Ik loop verder de kamer in, zodat Liam ook door kan lopen. 'Dank u wel.'

'Je hoeft geen u tegen ons te zeggen', stelt Liam me gerust. 'Het is normaal gesproken netjes om "u" tegen oudere mensen te zeggen, maar tegen ons mag je gewoon "je" zeggen. Anders voelen we ons net zo oud als oma', zegt hij met een knipoog. Ik grinnik.

'Oma is nog niet zó oud. Ze heeft nog geen grijze haren.' Liam grinnikt.

'Maar die komen er wel doorheen', lacht hij. Hij zet de koffer naast mijn bed neer en draait zich dan weer naar me om. 'Moet ik je helpen met je koffer uitpakken?' Ik schud mijn hoofd.

'Het lukt me wel alleen.' Liam knikt even.

'En anders geef je maar een gil.' Ik grinnik en knik. Liam verlaat de kamer en doet de deur zachtjes achter zich dicht, waardoor ik nou alleen in mijn kamer sta. Nou pas valt me de zithoek op, die net achter de deur zat verstopt. De zithoek bestaat uit allemaal zitkussens en poefen.