Adopted by "Daddy Direction"

~ 1 ~

POV Lizzy

'Fijn weekend, kinderen!' Ik sta op van mijn stoel en zet daarna mijn stoel op de tafel. Ik volg de andere kinderen het lokaal uit. 'Vergeet niet dat jullie volgende week iets over jullie ouders moeten vertellen!' roept juf Natasja ons nog na. Ik zucht even en loop de deur door, waar de juf bij staat. Zo kan ze toezicht houden op de gang, waar onze jassen en tassen hangen. 

'Juf?' vraag ik zacht als ik mijn jas aan heb getrokken en mijn tas op mijn rug heb hangen. 'Moet het echt over je ouders gaan?' Iemand geeft een duw tegen mijn rugzak aan.

'Ja, juf, moet het echt over je ouders gaan? Want Lizzy hier heeft geen ouders!' Mike slaat zijn arm om mijn schouders heen. Ik slik de brok in mijn keel weg.

'Mike, zulke dingen moet je niet zeggen', zegt juf Natalie streng. 'Je kan Lizzy daar erg mee kwetsen, wist je dat?' Mike haalt zijn arm weer van mijn schouders af en knikt.

'Sorry, juf.' Mike loopt de gang door en laat mij zo alleen met juf Natasja. Ik kijk naar de grond.

'Wil jij anders volgende week iets vertellen over het weeshuis, Lizzy?' Ik knik langzaam. 'Dan mag je vertellen over mevrouw Summers en alle kinderen daar.' Weer knik ik. 

'Oké, juf. Fijn weekend.' Ik kijk haar weer aan en ze kijkt me aan met een warme glimlach. 

'Fijn weekend, Lizzy.' Ik loop de gang door en stap naar buiten. Een paar kinderen zijn nog aan het voetballen. Ik loop snel naar het afgezette veld, wat overigens bestaat uit stenen. Het is gewoon op het schoolplein. 

'Mag ik mee doen?' vraag ik zacht aan Mike, die blijkbaar ook mee doet. Hij draait zich om en begint te lachen. 

'Zo'n freak als jij? Dacht het niet!' Ik slik en kijk weer naar beneden.

'Laat haar mee doen, Mike', hoor ik Jimmy zeggen. 'Ze kan er niks aan doen dat haar ouders dood zijn.' Ik kijk weer op. Jimmy kijkt me met een glimlach aan. 'Wil je bij mij in het team, Lizzy? Ik zit samen met Lex, Lana en Milou.' Ik knik en leg mijn rugzak bij de doelpaal neer. Snel loop ik naar Jimmy toe, die me een geruststellende glimlach geeft. 'Gaat het?' Ik knik snel en schud mijn spieren een beetje los. 

'Oké, vijf tegen vijf. Laten we beginnen!' roept Eddie. Hij legt de bal voor zijn voeten neer en schiet de bal iets naar voren. Snel rent hij er achteraan. Ik ren ook op de bal af en ik zie vanuit mijn ooghoeken dat Lana ook naar de bal toe rent. Ik pak de bal af van Eddie en schiet hem naar Lana, die hem op haar beurt weer naar Lex schiet. Lex schiet naar voren met de bal en kan nog net Nick ontwijken. Hij geeft de bal nog een harde trap en hij belandt in het doel. 

'Ja!' juich ik. 

Zo spelen we nog even verder, tot het zes-drie voor ons team staat. We hebben besloten dat dit ons laatste doelpunt wordt en dat we dan naar huis toe gaan. Het is inmiddels al half vijf, volgens de klok op het schoolplein. 

Ik heb nou de bal en zie mijn kans om te schieten op het doel, maar wordt op het laatste moment hard aan de kant geduwd. Ik verlies mijn evenwicht en schaaf met mijn knieën over de tegels. 'Au', mompel ik. 

'Gaat het?' vraagt Jimmy, die een hand naar me uitsteekt. Ik knik langzaam en pak zijn hand aan. Als ik sta, klop ik mijn kleding af en kijk ik naar mijn kapotte knieën. Ik zucht even. 

'Sorry, ongelukje.' Ik kijk op en zie Mike grijnzend voor me staan. Ik slik en knik even. 

'Moet ik met je mee naar huis fietsen?' vraagt Jimmy aan me. Ik schud mijn hoofd.

'Nee, bedankt. Ik red me wel', zeg ik met een glimlach en loop naar mijn rugzak. 'Maar lief dat je het aanbiedt.' 

'Geen probleem', zegt Jimmy nog met een glimlach en loopt achter me aan naar de fietsen. 'Tot maandag!' 

'Tot maandag!'

Ik fiets richting het weeshuis en zet de fiets daar in de fietsenstalling. Ik ga via de voordeur naar binnen en loop door naar de keuken, waar de EHBO-koffer staat. Mevrouw Summers staat al in de keuken om het eten voor te bereiden. 'Och, Lizzy. Wat heb je gedaan?' Ik glimlach even ongemakkelijk naar mevrouw Summers.

'Ongelukje tijdens het voetballen', zeg ik snel. 'Heeft u een pleister voor me?' Mevrouw Summers knikt, draait het vuur zachter en pakt de EHBO-koffer. 

'Ga eerst maar even snel met de douchekop over je wond heen. Dan gaat het vuil eruit. Daarna zal ik je helpen met de pleister', beloofd ze me. Ik knik en loop naar boven. Ik trek snel mijn schoenen en sokken uit en zet ze op mijn kamer. Ik trek mijn slippers aan en loop naar de badkamer. Ik schop mijn slippers weer uit en pak de douchekop. Ik zet de douche aan en laat het water langzaam over de wond gaan. Ik houd mijn kaken op elkaar door het prikkende gevoel en kijk toe hoe de steentjes uit de wond worden gespoeld. 

Ik pak een handdoek en dep voorzichtig mijn huid droog. De handdoek stop ik vervolgens in de wasmand. Ik stap weer in mijn slippers en loop de trap af. Mevrouw Summers staat me al op te wachten met een pleister.

'Ga maar even op de tafel zitten. Dan kan ik het beter zien.' Ik knik en klim op de tafel. Mevrouw Summers plakt de pleister op de wond. 'Morgenvroeg komen er weer mensen kijken.' Ik knik even. 'Ze willen iemand tussen de negen en twaalf jaar adopteren', gaat mevrouw Summers verder. Ik kijk op en zie haar naar me glimlachen. 'Zorg je dat je morgenvroeg om tien uur beneden bent?' Ik knik snel. 

Jaa, het eerste deel van Adopted by "Daddy Direction"! Hope you liked it!

- Ilona

p.s: Dit boek zal dagelijkse updates krijgen