If I could..

Part 66

Έβαλε τελικά εκείνο το ποτό και ομολογώ να πω πως για εμένα τουλάχιστον τα φαρμάκια πήγαν κάτω, όχι ότι σταμάτησα να σκέφτομαι,
όχι ότι δεν πονουσα μέσα μου αλλά δεν καταλάβαινα τι έκανα αφού το ήπια,
έπεσα ξερή στον καναπέ και κοιμήθηκα έως το άλλο πρωί σε αντίθεση με τον Κωνσταντίνο που απλά πίνοντας το ποτό του,
έβλεπε στην συλλογή βίντεο και φωτογραφίες που είχε τραβήξει την αδελφή μου και ναι, έκλαψε.
Γιατί δεν την προστάτευσε όπως θα έπρεπε να κάνει,
γιατι την αγαπάει πολύ και δεν θέλει να της κάνουν τίποτα κακό αλλά δεν είναι στο χέρι του,
γιατί δεν μπορεί να την βοηθήσει πέρα από το να στέλνει σε αυτούς τους απατεώνες τα λεφτά που του ζητούσαν.
Ευτυχώς είχαν περάσει λίγο οι ώρες,
κατάφερε και ο Κωνσταντίνος να κοιμηθεί.
Ξύπνησα το επόμενο πρωί πολύ απότομα,
σαν κάποιος να με είχε τραβήξει από τον καναπέ για να σηκωθώ αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν κανένας.
Όλα τα έκανα μηχανικά,
έβαλα καφέ μηχανικά,
έκανα μπάνιο μηχανικά,
έφαγα και απλα περίμενα πότε θα πάρουν αυτοί τηλέφωνο.
Με τον Κωνσταντίνο μιλούσαμε για μια ακόμα φορά για την Δήμητρα,
το πως είναι εκεί και αν της έχουν κάνει κάτι.
Στην πραγματικότητα η αδελφη μου δεν είχε ξυπνήσει ακόμα όταν ήμασταν εμείς ξύπνιοι.
Φρόντισε να το κάνει η άλλη επειδή βαριόταν να την βλέπει να κοιμάται.

--Ξύπνα, αντε.
Πολύ κοιμήθηκες πριγκίπισσα.
Δ-Δεν είμαι καλά..
--Μάλιστα..
Και εγώ τι πρέπει να κάνω δηλαδή;
Για βγαλε τον σκασμο λέω εγώ!
Αντε! Πολύ αέρα πήρες!

Όντως δεν ήταν καλά,
δεν έλεγε ψέματα,
η αποθήκη έμπαζε και είχε πολύ κρύο ενώ η αδελφή μου ήταν με το τιραντακι που της είχαν δώσει να βάλει και κρυωσε.
Όμως δεν μπορούσε ούτε να το εξηγήσει στην άλλη γιατί δεν είχε την απαίτηση να καταλάβει αλλά ούτε και να κάνει κάτι η ίδια της αφού ήταν δεμένη.