If I could..

Part 38

Το ίδιο βράδυ η αδελφη μου δεν ήταν στα καλύτερα της,
δεν ξέραμε τι έφταιγε αλλά την πονούσε πολύ η κοιλιά της,
δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε αν έπαθε ξανά νεύρωση στομάχου γιατί έκανε αρκετές φορές εμετό.
Κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να την βοηθήσουμε όμως δεν ήθελε ούτε να φάει ούτε να πιει τίποτα,
φοβόταν και πονούσε πολύ.
Την βοηθούσε μόνο όταν την είχε ο Κωνσταντίνος στην αγκαλιά του,
την ανακουφιζε πολύ όταν την ρώτησα.
Νόμιζε πως ήταν κάποια ίωση και δεν ήθελε να μας κολλήσει όμως είχε ανάγκη από φροντίδα και ό,τι και να μας έλεγε εμείς θέλαμε να την βοηθήσουμε να συνέλθει όσο γινόταν.
Κοιμήθηκε το βράδυ στον καναπέ από δική της πρωτοβουλία.
Της είπαμε ένα σωρό ότι δεν χρειάζεται να ταλαιπωρηθεί ότι δεν υπάρχει κίνδυνος να μας κολλήσει,
ότι πρέπει να είναι άνετα στο κρεβάτι της αλλά το πείσμα της.
Δεν μπορείς να τα βάλεις μαζί της.
Αν της μπει κάτι στο μυαλό θα το κάνει ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα.
Της έκανα ένα τσάι για να την βοηθήσει έστω και λίγο,
της έφερε ο Κωνσταντίνος να πάρει και τα χάπια της που της έδωσε ο γιατρός για την νεύρωση.
Είχε δίπλα της την λεκάνη και έκανε αρκετές φορές και το βράδυ εμετό.
Τα χαρτομάντιλα, μια κουβέρτα,
έτρεχε πολλές φορές στο μπάνιο.
Ο Κωνσταντίνος την άκουσε πολλές φορές και όταν πήγε κάποια στιγμή στην τουαλέτα να κάνει ξανά εμετό την περίμενε απέξω.

Δ-Αχχ βρε μωρό μου με τρόμαξες.
Κ-Δεν ήθελα να σε τρομάξω και το ξέρεις.
Πως είσαι καρδιά μου;
Δ-Χάλια και δεν ξέρω τι φταίει,
δεν με έπιασαν και τα χάπια δεν ξέρω τι μου συμβαίνει..
Κ-Έλα μαζί μου στο κρεβάτι μας να κοιμηθείς,
δεν αξίζει να ταλαιπωρείσαι έτσι.
Δ-Δεν έχω κοιμηθεί καθόλου,
ζαλίζομαι, δεν νιώθω καλά.
Κ-Ωραία θα έρθω μαζί σου στο σαλόνι.
Δ-Δεν θέλω να σε κολλήσω.
Κ-Καλά εγώ θα έρθω και αν θέλεις διωξε με,
πάντως μόνη σου δεν πρόκειται να σε ξαναφησω.
Δ-Καλά ό,τι πεις.

Του έκανε την δύσκολη αλλά εν τέλη δέχτηκε,
την είχε στην αγκαλιά του και προσπαθούσε να την ηρεμήσει,
της έδωσε να πάρει ξανά τα χάπια για την νεύρωση μήπως της περάσει εκείνη όμως παρόλο που τα πήρε δεν την έπιασαν και πήγε αρκετές φορές ακόμα στο μπάνιο.
Εκείνος δεν είχε κοιμηθεί και ας πλησίαζε η ώρα που θα ξημερωνε,
ήταν συνέχεια δίπλα της και την βοηθούσε με όποιον τρόπο μπορούσε.
Κατά τις τέσσερις και μισή το πρωί πήγε ξανά και γύρισε εξαντλημένη στην αγκαλιά του,
ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα.