If I could..

Part 18

Αφού βγήκα από το αυτοκίνητο προσπαθούσα να πάρω βαθιές ανάσες ώστε να μην ζαλίζομαι τόσο πολύ.
Η ειρωνεία ήταν πως δεν είχα πιει ούτε σταγόνα γιατί στο μαγαζί πήρα αναψυκτικό και όχι ποτό κατά συνέπεια δεν δικαιολογουταν αυτή μου η αντίδραση.

Δ-Είσαι καλά; τι νιώθεις;
Ε-Ζαλίζομαι και νιώθω ότι μου κόβονται τα πόδια, δεν μπορώ.
Κ-Ήπιες τίποτα και σε πείραξε;
Ε-Ούτε σταγόνα δεν ήπια.
Δ-Συνέχισε να παίρνεις βαθιές ανάσες για να μην ζαλίζεσαι και μην αγχώνεσαι,
τίποτα δεν είναι,
απλά κουράστηκες, αυτό ειναι όλο.

Ήμασταν αρκετή ώρα έξω από το αυτοκίνητο,
από ένα σημείο και μετά η ζαλάδα για λίγο υποχώρησε ενώ επειδή έπρεπε να πάμε και κάποια στιγμή στο σπίτι γιατί ήταν αργά μπήκαμε ξανά μέσα.
Προσπαθούσα να κλείσω τα μάτια μου για να χαλαρώσω όπως μου είπε η αδελφή μου με αποτέλεσμα μετά από αρκετή ώρα να με πάρει ο ύπνος μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι.

Δ-Κοιμήθηκε.
Κ-Τι έπαθε η μικρή; τι έγινε;
Δ-Ήταν κουρασμένη.
Κ-Μόνο αυτό ή μήπως και κάτι άλλο;
Δ-Σαν τι άλλο;
Κ-Λέω ρε μωρό μου μήπως έγινε κάτι με αυτόν τον Αχιλλέα,
τον είδα κάπως όταν έφευγε.
Δ-Δεν είναι πολύ καλά η μικρή τώρα τελευταία, κάτι συμβαίνει με αυτόν.
Κ-Εμένα προσωπικά καλός μου φάνηκε.
Δ-Όπως και να έχει,
θα μείνω μαζί της και θα μάθω τι έχει γίνει γιατί η αδελφη μου ποτέ δεν ήταν έτσι.
Κ-Εσύ πως νιώθεις μωρό μου; κουράστηκες;
Δ-Λίγο ναι.
Κ-Αν θέλεις χαλάρωσε λίγο,
έχουμε ακόμα αρκετή ώρα μέχρι να φτάσουμε,
κλείσε τα ματάκια σου αν θέλεις,
θα σε ξυπνήσω εγώ μόλις πάμε σπίτι.

Η αδελφη μου και αν δεν ήταν κουρασμένη,
δύο μέρες σερί ξενύχτι εξαιτίας της δουλειάς,
τόσες ώρες στο πόδι κάνοντας ένα σωρό πράγματα.
Έτσι αφού οδηγούσε ο Κωνσταντίνος και είχαμε αρκετή διαδρομή να κάνουμε ακόμα έκλεισε και εκείνη λίγο τα μάτια της να ξεκουραστεί μέχρι να φτάσουμε.