If I could..

Part 7

Κ-Η αδελφη σου ήταν στο τηλέφωνο;
Δ-Ναι.
Ήθελε να βρεθούμε αλλά είμαι πολύ κουρασμένη για να γίνει σήμερα.
Κ-Τόσο πολύ κουράστηκε το μωρό μου;
Γιατί;
Τι σου άλλαξε την διάθεση;
Δ-Εσύ.
Στο Λονδίνο ήσουν διαφορετικός και μόλις κατεβήκαμε από το αεροπλάνο ειναι σαν να έγινες ξαφνικά άλλος άνθρωπος.
Κ-Θα μου περάσει,
εγώ θέλω εσυ να είσαι καλά και ευτυχισμένη,
να χαμογελάς και να είσαι χαρούμενη όπως ήσουν εκεί.
Δ-Αφού το ξέρεις πως κάθε φορά που φεύγουμε αλλάζει η διάθεση μου..
Όμως δεν μου απάντησες.
Κ-Τι θέλεις να σου πω;
Δ-Ότι δεν θα φοβάσαι.
Και ότι όλα θα πάνε καλά.
Κ-Μακάρι να πάνε καλά τα πράγματα ψυχή μου αν και το κόβω κομματάκι δύσκολο..
Δ-Αφού είμαστε μαζί μπορείς να μου μιλάς όπως έκανες και πριν φύγουμε.
Ξέρω ότι οι αμέτρητες κλήσεις που δεν σηκωνες το τηλέφωνο ότι ήταν από αυτούς.
Δεν έχω καταλάβει όμως γιατί τους φοβάσαι τόσο πολύ.
Κ-Δεν είναι καθαροί άνθρωποι καρδιά μου.
Έχουν μάθει να τελειώνουν τις δουλειές τους μια και έξω.
Για αυτό φοβάμαι.
Δεν μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε και δεν θέλω να σε βάλω σε κίνδυνο γιατί είναι ένα πρόβλημα που δεν μπορούμε να λύσουμε.
Δ-Ολα τα προβλήματα μπορούμε να τα λύσουμε,
αν σκεφτούμε ψύχραιμα και λογικά θα πάνε όλα καλά θα το δεις.
Κ-Μακάρι ψυχή μου.
Δ-Θέλω να σε βοηθήσω.
Σε όλα.
Δεν μου αρέσει που με βλέπεις λες και είμαι μωρό,
ξέρω τι είδους είναι αυτοί οι άνθρωποι,
καλώς ή κακώς εκείνοι με πληρώνουν στα κέντρα που δουλεύω τόσο καιρό.
Μπορώ κάπως να σε βοηθήσω.
Κ-Σου έχω πει πόσο σε λατρεύω;
Δ-Πόσο;
Κ-Υπερβολικά πολύ κοριτσάκι μου.

Εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσε να κάνει πολλά γιατί οδηγούσε και είχε τα μάτια του στραμμένα στο δρόμο ώστε να φτασουν στο σπίτι τους όμως τον κοίταξε και του χαμογέλασε γλυκά ενώ εκείνος έβαλε το χέρι του πάνω στο δικό της και ενώ της το κρατούσε απαλά άρχισε να την χαϊδεύει,
κοίταξαν ο ένας τον άλλον στιγμιαία και χάρισαν ο ενας στον άλλον το πιο όμορφο τους χαμόγελο.