If I could..

Part 10

Είχε περάσει η χθεσινή ημέρα και η αδελφη μου το βράδυ είδε πάλι τον ίδιο ακριβώς εφιάλτη που είχε δει πριν φύγουν για το ταξίδι τους στο Λονδίνο.
Όμως δεν του το είπε,
δεν το έμαθε γιατί σε αντίθεση με εκείνη, κοιμήθηκε στο σαλόνι.
Όχι επειδή είχαν τσακωθεί ή κάτι άλλο,
απλά προσπαθούσε να βρει λύση έως αργά ψάχνοντας σε τράπεζες για να δει πόσα λεφτά έχει και πόσα μπορεί να τους δώσει για να τελειώσει όλο αυτό όσο ήταν καιρός.
Πέρασε το πρωί,
πήγε εκείνος στη δουλειά του κατά τις οκτώ περίπου,
ανέβηκε όμως πάνω να την δει πριν φύγει,
κοιμόταν τόσο ήσυχα όμως τον είχε καταλάβει και αφού έφυγε από το σπίτι για να πάει στη δουλειά του,
εκείνη σηκώθηκε, ετοιμάστηκε, έφτιαξε καφέ και κάτι να φάει και με πήρε τηλέφωνο να μου πει τι έγινε.
Όταν χτύπησε το τηλέφωνο ακόμα κοιμόμουν, κατά συνέπεια με ξύπνησε.
Ακουγόταν αρκετά αναστατωμενη στο τηλέφωνο που συνήλθα αμέσως από τον ύπνο και πήγα στο σπίτι τους.
Έπρεπε να την δω.
Επειγόντως και αυτό εννοείται πως έκανα.
Μέσα σε μισή ώρα κατάφερα να είμαι εκεί, έτρεχα σαν τρελή ομολογώ να πω,
ευτυχώς δεν τράκαρα κανέναν από την βιασύνη μου,
ήθελα να την δω από κοντά όχι να τα πούμε από το τηλέφωνο.
Πάρκαρα κοντά στο σπίτι τους, χτύπησα το κουδούνι και μου άνοιξε η ίδια,
μόλις την είδα αγκαλιαστηκαμε όμως από τη διάθεση της κατάλαβα πως τα πράγματα ήταν σοβαρά,
ήταν κυριολεκτικά σαν την μεγάλη Παρασκευή.

Ε-Θα μου πεις τι έχεις;
Τι έγινε;
Δ-Χθες αφού γυρίσαμε από το αεροδρόμιο, εδώ στο σπίτι.
Μπήκαν μέσα,
παραβίασαν την πορτα και μπήκαν μέσα.
Ε-Ποιοι παιδί μου μπήκαν μέσα;
τι έχει γίνει;
Δ-Δεν στα έχω πει;
Ε-Για να ρωτάω προφανώς και όχι.
Δ-Ο Κωνσταντίνος..
Ε-Τι έχει γίνει με τον Κωνσταντίνο;