Ilang beses na akong niyayaya ni Maddie na pumunta sa bahay nila pero hindi ako pumapayag.
Bukod kasi sa totoo namang busy ako sa trabaho, I don't think ready na akong makita si Hazel.
There was always that fear na hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kanya kapag nagkaharap kami ulit.
Sorry, baby?
Ilang beses ko ng sinabi iyan sa kanya.
She never replied.
Would it have been better if I just gave up?
Nahalata na din ni Maddie ang pag-iwas ko.
It even led her to say na siguro nga, hindi pa din ako nakakamove on from Hazel.
"Mabuti pa siguro, tayong dalawa na lang muna ang magkita. How about that?"
"Okay." Sagot ko agad.
We agreed to meet on a Friday afternoon after work.
Sa downtown na lang daw kami magkita tutal isang train ride lang naman iyon muna sa bahay nila sa northwest.
Gusto niya daw na igala ko siya tapos kuhanan ko daw siya ng maraming pictures.
Ipo-post niya daw sa Instagram niya.
"Para lalong mainggit ang mga bruha." May bitterness sa boses niya.
Dalawang station lang din naman ang layo ng office ko from downtown.
I was able to get a seat dahil hindi naman puno.
Pagtigil sa 1st Street, halos hindi ako makalabas dahil nakaharang na ang mga pasahero.
Uwian na kasi at nag-uunahan sila na makaupo.
They looked tired, impatient.
Lumakad ako papunta sa stoplight at naghintay na magpalit ang ilaw sa walk sign.
May mga kasabay ako patawid at pare-pareho kaming nag-aabang na magpalit na ang ilaw from the orange hand to the white guy walking sign.
Pagkatawid, naghintay na naman ako ulit dahil stop na naman.
Habang nakatayo, napansin ko ang isang babae na kumakaway.
Si Maddie pala.
Dahil summer, sleeveless crop top ang suot niya.
Kahit kita ang bilbil, wala siyang pake.
Noon pa man, ganito na talaga si Maddie.
Ang lagi niyang sinasabi, she's a confident woman and she's proud of her body.
Pinaresan niya ng pulang flip-flops ang maikling denim shorts.
Kulay pula din ang nail polish niya.
"Bakla, kumusta ka na?" Tili niya sabay yakap sa akin.
Napatingin sa amin ang mga tao na naglalakad.
"Okay naman ako. Ikaw? Kumusta?"
Inangkla ni Maddie ang braso niya sa braso ko at lumakad na kami papunta sa Stephen's Avenue.
Doon magkakatabi ang iba't-ibang klaseng stores at restaurant.
"I'm fine. Char!"
Nagtawanan kami.
"Siguro ang yaman mo na ano?" Dumikit siya tapos inamoy ako.
"Pati amoy mo, amoy mayaman."
"Loka. Hindi ako mayaman ano? Alam mo na, meron pa akong pinapaaral."
YOU ARE READING
Ang Nakaraan
RomanceSa loob ng pitong taon, tahimik na nanirahan si Lena sa Canada. Pero mababago ang lahat ng makatanggap siya ng message mula sa isang kaibigan. Isang text na magdudugtong sa nakaraan at ngayon. Kaya na ba niyang panindigan ang sariling kaligayan o ta...
