My Precious Enemy

Part 16

- Jasper's POV

Ilang metro pa lang ang layo ng nilakad ko mula kela Alexa ng makaramdam ako ng panghihilo at pamamanhid ng tuhod.

Talaga bang balibolista ang babaeng 'yon at hindi boksingera? Jusko, sa lakas ng binitawan niyang suntok, e bumuka yata ulit itong sugat ko. Unbelievable!

Anu ba kasing kabobohan ang pumasok sa isipan ko't lumapit-lapit pa ako sa kanya? Ba't kasi di na lang ako dumiretso't hinayaan na lamang siya? 'yan tuloy, ang bilis kong kinarma. Di ko nga alam kung saan ako humugot ng lakas ng loob, at kapal ng mukha para pagtripan siya. Promise, hindi ko plinano iyon, at basta na lamang nangyari.

Parang noong isang araw lang, e nag-iisip pa ako kung anong sasabihin sa kanya sakaling magkita kami. Disidido naman talaga akong mag-apologize, pero parang mas lalo ko pa yatang pina-lala ang sitwasyon ngayon dahil sa nangyari. At saka ano to?! Cellphone? ano namang gagawin ko dito? Im so insane!

Napasandal ako sa pader habang sinisilid ang cellphone sa bag. Magpapahinga muna ako saglit bago dediretso sa cafeteria. Alam kong naghihintay na doon c Teejay, pero bahala na. Kapag pinilit ko kasing maglakad, e baka mas lalong dumugo itong sugat ko.

Naalala ko tuloy si Alexa. Di ko insaktong mabasa ang reaksyon sa mukha niya, pero kita kong natameme ito nang makita ang dugo sa baywang ko. Kaya naman kahit masakit, ay pinilit ko pa ring maging cool at wag magpahalata. Ayaw ko kasing sisihin niya ang sarili, because in the first place, ay kasalanan ko din naman. Sariwa pa man din sa alaala ko ang mukha niya noong maaksidenti ako, na halos mangiyak-ngiyak ito sa subrang takot. I dont know why..... but seeing her cry makes me feel worried and anxious. And thats weird.

I take a deep breathed, at pinagpatuloy na muli ang paglalakad. Bibilisan ko na lamang ang pakiki-pagkita ky Teejay, nang sa gayun ay makauwi agad ako.

"Bro!" tawag ni Tee Jay ng makita akong papasok sa caffeteria. Kumaway pa ito para ma-spot-an ko siya, kaya lumapit din naman agad ako sa kinaroroonan niya.

"Kanina ka pa? pasensya kong medyo natagalan ako."

"No, no, your just in time. Maupo ka muna."

Impit akong napangiwi sa subrang sakit, habang dahan-dahang umupo sa silya.

"Are you alright? What's wrong?"

"Oh, its nothing, bro. Kunting injury lang. Dont be bothered."

"Are you sure? Pero bakit parang namumutla ka yata?"

"Huh? Sus, akala mo lang 'yan. Im fine, really."

"Sigurado ka hah?"

"Yes, of course. Thank you."

"Okay. But anyways, here's your flash drive. Nilagay ko na rin dyan ang ilang mga guidlines at researched na alam kong makakatulong sayo."

"Wow! Thats great! Iba ka talaga bro. Thank you so much." then we fist bumped.

"Naku, ang OA naman neto. Parang yan lang e." natawa  ito. Isinilid ko naman agad 'yun sa loob ng bag.

"It really helps a lot, bro. Lalo na ngayon na marami pa akong ibang subjects na dapat i-catch up. Parang mababaliw na nga yata ako sa sa pag-iisip kung paano ko pag-aaralan lahat ng 'to."

"Sus, hinay-hinay lang at matututunan mo rin lahat 'yan."

"Kaya nga. Know mo naman ang demand na grades sa kurso natin. Mahirap, pero kakayanin."