UHRA

1.Bölüm

"Ne oldu?" Yanımdaki sandalyeyi çekip bana baktı. İnatla ona dönmedim çünkü Mine'yi zerre kadar sevmiyorum.

"Nasılsın Uhra?" Bana yapmacık bir şekilde gülümseyerek bakan Mine'ye bakışlarımı çevirdim. Siyah saçları dalgalı bir şekilde omuzlarından salık bırakmış ve yüzünde hafif makyaj var. Çirkin bir kız değil fakat hiçbir huyunu ve kendisini inatla sevmiyorum.

"İyiyim sen nasılsın?" Daha fazla gülümsemesi mümkünmüş gibi gülümsedi. Samimi gelmiyor. Zaten onunla asla anlaşamıyoruz.

"İyiyim bende. Ben sana bir şey söylemek istiyorum." Şimdi neden yanıma geldiği anlaşıldı. Çok fazla samimiyet kurduğum insan yok, genelde tek tük insanla muhatap oluyorum.

"Seni dinliyorum." Etrafıma kısa bir bakış attım. Nöbetimin bitmesine son sekiz dakika. Şu dakika bittiği anda hızla buradan uzaklaşacağım.

"Uhra, hani aylar önce abin ile beraber gelen biri vardı. Aslında Aleyna'ya soracaktım ama eğer sevgilisi falan çıkarsa doğru olmaz." Kaşlarım düşünceli halimden dolayı çatıldı. Kimden bahsediyor olabilir? Ve benim abilerimi niye dikizliyor. Her şeyi geçtim aylar önce diyor be! Aylar önce ne demek! Bir de Aleyna'nın sevgilisi yok o ne alaka be!

"Hangisi?" diye atıldım aniden. Kesin abilerimden biri. Abilerimden uzak dursan iyi edersin Mine! Yani Cihad abimle Aleyna arasındaki çekimin farkındayım ama bilemedim şimdi; eğer Cihad abimse Aleyna'dan önce ben bu kızı parçalarım.

"Siyah saçlı, yeşil gözlü. Ya hani böyle uzun boylu; hatta üzerinde kamuflaj ceketi vardı." Baran abi, ondan bahsediyor. Tabii ya Cihad abimle beraber bizi almaya gelmişlerdi.

"E ne olmuş ona?" Kaşlarımı daha fazla çattım. Baran abiden bahsetmesi nedense biraz rahatsızlık verdi. Yani onu ne alakadar ediyor acaba?

"Ben onu beğendim. Ya diyorum aramızı yapsan bende onunla bir konuşsam." Nedensizce sinirlendim. Hayır bir de beğendim diyor. Şu uyuz kıza bak ya! Beğenmiş. Baran Oğuz'u beğenmiş. Senden hiç haz etmiyorum bir de Baran abi ile aranızı yapacağım! Hah saçmalık.

"İletirim." Yüzünde kocaman keyifli bir gülümseme oluştu. Bu konuyu söyleyeceğime hiç emin değilim, yani bu koşuşturmada unuturum canım. Hem nöbetim bitmek üzere gidip uyuyacağım uyanınca hiç aklıma gelmez ki, tüh ya.

"Abartmaya gerek yok. Kabul edeceğini sanmıyorum ama yine de söylerim." Yüzü düştü ama umursamadım. Hızlıca ayaklandım.

"Neden kalktın?" Tavırlarım biraz tuhaf ve buna ben bile anlam veremiyorum. Baran abiyi daha önce kimse ile yan yana görmedim. Bunu hayal etmek neden bana rahatsızlık verdi anlayamıyorum. Belki yakın olduğumuzdan dolayı olabilir. Sonuçta küçüklükten beri yan yanayız. Onuda epey benimsedim.

Ve nöbetim bitti!

"Nöbetim bitti."

Hızlıca eşyalarımı toparlayıp acilden çıktım. Hızlı adımlarla üst kata çıkıp dolabımdan eşyalarımı ve çantamı alıp hastaneden çıkım. Hastane bahçesine adım attığım anda derin bir nefes alıp gözlerimi kapattım. Şu an o kadar çok uykusuz ve yorgunum ki, bir an önce eve gidip uyumak istiyorum.

"Uhra," aşina olduğum sesle gözlerimi araladım. Aleyna yüzündeki kocaman gülümsemeyle bana doğru yaklaştı.

"Aleyna," dedim bende onun gibi gülümseyerek.