For Your Eyes Only ~ 1D fanfic (H. S)

13.

P. O. V Audrey

Na 10 minuten rijden komen we uit bij een club. Ik kijk bewonderend naar buiten. Het ziet er chic uit, maar er staat een hele lange rij. Yey dat wordt lekker lang wachten.

Ik kijk de groep vragend aan. "We hoeven niet buiten te wachten hoor." zegt Harry dan. Als of hij m'n gedachten kan lezen. Ik kijk hem alsnog vragend aan. Ow wacht oké ik ben een beetje dom.

De jongens beginnen te lachen. "Ja, sorry ik was even vergeten dat jullie bekend waren." grinnik ik.

We lopen met z'n allen naar de deur en worden inderdaad gelijk binnen gelaten als ze de jongens zien. Als we binnenkomen is het alsnog best druk.

Harry legt zijn hand op mijn blote schouder en ik de kriebel is er weer. Waarom blijft die toch steeds terugkomen?

Hij trekt me mee naar de dansvloer waar ook de rest staat. Als een soort cliché begint er een langzaam nummer te spelen. Ik kijk ongemakkelijk naar Harry en hij naar mij.

"Ik ga wel even wat drinken halen, moet jij wat?" Vraag ik om uit deze situatie te ontsnappen. " Wacht ik loop wel mee." Zegt de zanger. Lekker Harry, je verpest het hele idee.

We lopen samen naar de bar en beginnen onze bestelling door te geven. "Kan je een beetje tegen alcohol?" Vraagt hij, waarschijnlijk om de stilte op te vullen. "Jawel, ik drink niet vaak daarentegen. En uh jij?" Antwoord ik.

"Niet zo goed als ik zou willen. Van het management mogen we normaal ook niet drinken." Mijn wenkbrauwen trekken samen. Daar heeft het management controle over? Waarover dan nog meer. "Bepaalt het management hoeveel je mag drinken?" Zeg ik verbluft. "Ja, net zoals relaties, tours etc." Zegt hij met een duidelijk neppe glimlach en hij tikt nerveus met zijn nagels op de bar, terwijl hij oogcontact vermijdt. "Maar dat is toch niet menselijk?" Zeg ik verbaasd.

"We zijn ook geen mensen in hun ogen. Voor hen zijn we een manier om geld binnen te brengen. Sorry dit is niet echt een leuk gesprek zo." Eindelijk vinden Harry zijn ogen die van mij. En ik zie duidelijk dat dit zwaar aan hem tilt. "Het is oke, je hoeft geen sorry te zeggen. Dat alles klinkt zwaar en hevig. Je bent nu ouder natuurlijk, maar van wat Maddy heeft vertelt begon je vroeg." Nadat ik Maddy noem zoek ik haar gelijk met mijn ogen. Als het gesprek met Harry niet zo zwaar zou zijn, zou ik glimlachen. Maddy staat namelijk met Niall te dansen.

"In het begin was het niet zo erg, ik was blij om op het podium te kunnen staan. Daarnaast wist ik niet dat het anders kon of hoort. Nu weet ik natuurlijk wel beter..." Hij staart naar de bar alsof hij er een gat doorheen probeert te boren. "Soms ben ik blij dat ik de jongens heb en er niet alleen in sta. Maar vaker is het zwaar om te weten dat ze ook aan deze regels gebonden zijn." Ik staar naar hem. Wat een last om te dragen. En voor zoveel jaar. Het publiek ziet de leuke kant van hem en kunnen niet zien wat er onder het topje van de ijsberg zit. Dit keer ben ik degene die mijn op zijn schouder legt. Zijn ogen verplaatsen zich van de bar naar die van mij.

"Dankje voor dat je dit vertelt. Het is waarschijnlijk ongelooflijk zwaar om met twee gezichten te leven. Die van de realiteit en die, die je voor jullie fans moet opzetten." Zegt ik zachtjes tegen hem. Waarop hij knikt en even tranen in zijn ogen krijgt. "Ik-"

"Hier." Zegt de barman vrolijk. Wat in hard contrast staat met ons gesprek. Harry en ik kijken elkaar aan dan kijken we naar de shots die voor ons staan. We knikken naar elkaar en slaan ze achterover een voor een...

We zijn hier nu al een tijdje en ik ben redelijk aangeschoten. Ik zit weer bij de bar, omdat ik Harry ergens ben kwijt geraakt. Uit m'n ooghoek zie ik Niall en Maddy dansen. Ze zijn best schattig.

Ik krijg ineens de slappe lach. "Wat is er zo grappig?" vraagt een random jongen naast mij. "Weet ik veel." zeg ik en begin harder te lachen. De jongen pakt mijn hand en trekt mij mee. "Wil je dansen?" vraagt hij dan. "Uh sure." zeg ik.

We beginnen met dansen en mijn slappe lach is een beetje weg, gelukkig. Maar ik sta telkens op zijn voeten.

Plots begint hij ruw tegen me aan te dansen. Ik voel mij redelijk ongemakkelijk en wil weg. Zijn hand gaat steeds lager en ik raak verstijfd. Gelijk ben ik sober. Eindelijk krijg ik de eerste woorden over mijn lippen. "Stop, wat doe je?" Hij glimlacht en likt zijn lippen. "Het liefst ga ik jou nu doen." Lacht hij en zijn smerige adem dringt mijn neus binnen. Zijn hand begint weer te bewegen en ineens voel ik het leven terug keren in mijn lichaam. Ik probeer weg te lopen, maar hij pakt mijn arm en trekt me terug. Hij legt zijn arm weer om mij heen en ik probeer te ontsnappen, maar het lukt niet.

Bij elke beweging die ik maak houd hij mijn arm steviger vast. Er springen tranen in mijn ogen, maar ik probeer ze weg te knipperen. Hij mag niet denken dat ik op de een of andere manier zwak ben. Waarschijnlijk lukt mijn plan niet, want als hij mijn gezicht scant krijgt hij een gemene grijns op zijn gezicht. "Kom op mop." zegt hij dan. Er gaat een rilling over mijn rug. Klonk hij bij de bar ook al zo?

Ik kijk om me heen of iemand zie die mij mogelijk zou kunnen helpen, maar ik herken niemand. Hij duwt zich steeds meer tegen mij aan.

Ineens ben ik vrij uit zijn grip en ik kijk om mij heen. Dan zie ik dat Harry met hem aan het vechten is. Ik probeer ze uit elkaar te krijgen, maar het lukt niet. "Harry kijk uit." roep ik. Als hij maar niet in de problemen komt door mij. Dan zie ik Liam, Louis en Zayn aan komen lopen. Gelukkig lukt het hen wel om ze uit elkaar te krijgen. Zayn roept nog iets tegen hem dat hij weg moet gaan. Maar ik focus me niet meer op hen en ga snel naar Harry toe. Gelukkig heeft niks. "Gaat het, het spijt me zo erg. Ik had gelijk weg moeten gaan." brabbel ik. "Het maakt niet uit ik had beter op je moeten letten." zegt hij dan. "Nee nee het is niet jouw schuld. Je hebt me juist gered." zeg ik en mijn ogen worden waterig. "Zullen we anders terug gaan naar het hotel voor er paparazzi komt." hoor ik Liam dan zeggen. "Ja, laten we gaan." zegt iemand.

"Gaat het echt wel?" vraag ik nog een keer bezorgd aan Harry. Ik voel mij schuldig, hij bloed nu op zijn lip door mijn acties."Ja het gaat wel. Ik ben blij dat jij niks hebt." ik krijg rillingen als ik er aan denk wat er was gebeurt als Harry er niet was.

"Rustig, hij is nu ver weg." zegt Harry die mij waarschijnlijk zag rillen. "Ja, ik hoop het." mompel ik meer tegen mezelf dan tegen hem.

Als we weer terug in het hotel zijn nemen we afscheid van de jongens en lopen naar onze kamer. Maddy slaat beschermend een arm om mij heen

In de auto hadden we Niall en Maddy verteld wat er was gebeurd, aangezien ze het niet hadden meegekregen. Als Maddy mij heeft overhoord of alles goed is, is het mijn tijd om haar te overhoren. Het gesprek moet een andere kant opgaan.

"Dusss hoe zit het nu tussen jou en Niall?" vraag ik met een misschien te enthousiaste stem, maar het valt haar niet op. Ik zie dat ze gelijk als een idioot begint te lachen. "Wel goed denk ik. We hebben de hele tijd staan dansen en we hebben heel veel gepraat." zegt ze blij. "En..." "Oké we gaan overmorgen afspreken." zegt ze enthousiast. "Ik wist het jullie zijn zo schattig samen." zeg ik ook enthousiast.

We lopen onze kamer binnen en praten nog wat over vanacht.

~~~~~~~~~~~
Heyyy💞 weer een nieuw hoofdstukje. Ik zal snel weer plaatsen.

Byeee💕