For Your Eyes Only ~ 1D fanfic (H. S)

9.

P.o.v Audrey

Ik loop nu terug naar Maddy. Na 4 keer verkeerd lopen, zie ik Mad dan eindelijk staan. "Yes daar ben je eindelijk, weetje wel niet hoe koud het is?!" roept ze." Sorry, het duurde even voor hij tijd had. " Zeg ik. Misschien komt het ook door mijn gevoel voor richting, of eigenlijk het gemis eraan." Je bent er nu, dus vertel mij alles." zegt ze dan.

Nadat ik het verhaal aan haar had verteld zijn we maar weer naar het hotel gegaan. Maddy bleef maar door praten over One direction. En hoe we in hetzelfde hotel slapen. Aan de ene kant wel fijn, want ik had wat tijd nodig om het gesprek met Harry door te nemen. Ook het rare gevoel dat ik kreeg door zijn hand op mijn schouder. Maar dat zal waarschijnlijk zijn, omdat hij een popster is enzo.

Na het een eenzijdig gesprek over One Direction, bespraken we wat we deze week willen doen in Amsterdam. Maddy en ik hadden namelijk bedacht dat we er gelijk een weekje vakantie achteraan kunnen plakken.

~-~-~-~-~-~-~-~-~-~

Het is de volgende dag. Maddy en ik zijn vroeg opgestaan, 9 uur, om dit keer rustig te kunnen ontbijten.

Ergens ben ik gespannen om misschien One Direction tegen te komen. Vooral omdat ik Maddy dan moet proberen tegen te houden, voordat ze bij hen aan de tafel gaat zitten.

Het is rustig bij het ontbijt en we gaan ergens achterin zitten. Ik neem wat pannekoeken en fruit. Als ik voor de laatste ronde ga, hoor ik om de hoek meerdere Britse accenten. Ik kijk om me heen waar Maddy is, tot ik mijn telefoon voel trillen. Gisteren had ik nog wat tijd genomen om mijn wachtwoord eindelijk aan te passen. Aangezien ik niet van plan ben om hem nog een keer kwijt te raken.

Maddy: A, ik ben alvast terug naar de kamer gegaan.

Ik heb geen gegil gehoord dus ze zal ze wel niet zijn tegengekomen. Ergens wil ik haar appen dat ze hier zijn, maar als ik hen was zou ik tijd nodig hebben om mezelf te zijn inplaats van One Direction.

Hoe ze überhaupt normaal over straat willen lopen, ben ik benieuwd naar. Ik schrik op uit mijn gedachte gang als ik een hand op mijn schouder voel. Uit schrik valt mijn pannekoek met poedersuiker op de grond. En de witte poeder nu over het tapijt ligt verspreid. Waardoor het lijkt op een feestje, waar ze iets te veel hebben gesnoven.

Ik draai mijn nek en zie een bekende hand. Ergens in mijn buik begint iets te kriebelen. Mijn ogen volgen de arm tot ze bij zijn groene ogen uitkomen.

"Oh jij ook hier." Zeg ik droog. Hij lacht "Nee dat lijkt alleen maar zo." Zijn ogen verlaten die van mij en gaan naar de grond. "Audrey het is half tien, begin je zo vroeg al aan het feestje." Ik rol mijn ogen en geef hem een duwtje.

"Dit is jouw schuld hè." Zeg ik terwijl ik mijn armen over elkaar sla.

Om de hoek zie ik een medewerker verschijnen. Slachtoffer gespot. Ze kijkt naar de grond en dan met slaperige ogen kijkt ze naar ons.

"Het spijt ons heel erg. Hij is bereidt om te helpen met het opruimen." Zeg ik met een zachte en lieve stem. In mijn ooghoek zie ik Harry met grote ogen naar mij kijken.

"Ja, WIJ, willen u graag helpen." Lacht hij naar de vrouw. Ze rolt haar ogen en tovert een stoffer en blik tevoorschijn. Deze duwt ze in onze handen met een neppe glimlach en loopt weg.

"Ik denk niet dat ze ons mag." Grapt Harry. Dit keer rol ik mijn ogen. "En bedankt, nu moeten we beiden aan het werk." Zeg ik en begin met het vegen. Ik had nog wel zoveel zin in de pannekoek. Hij was zelfs met extra poedersuiker.

"Hé, ik zou dat nooit hebben gedaan als jij niet was begonnen." Zegt hij en houdt zijn handen omhoog. In mijn ooghoek zie ik een figuur naar ons toelopen. Voordat ik kan zien wie het is hoor ik het al.

Niall lacht luidt en wijst naar de vloer. "Jullie zijn lekker bezig geweest." Lacht hij. "Nu je hier toch bent kun je best helpen." Zegt Harry met een sluwe blik.

Niall loopt om ons heen, pakt een bord en zegt, terwijl hij zijn schouders ophaalt : "Volgens mij is dit echt niet mijn probleem."

Nu is het Harry die zijn ogen rolt. Ondertussen heb ik al de poedersuiker bij elkaar gekregen, waardoor het nu een soort bergje is. Net voordat ik boos op Harry wil worden, omdat hij letterlijk niks doet, trilt mijn telefoon weer.

Maddy: Ik ben klaar, kom je?

"Nou nou nou...jij regelt de rest wel toch?" Zeg ik met een lieve glimlach, terwijl die van hem verdwijnt. Gebruikmakend van zijn schok druk ik snel de stoffer en blik in zijn handen en loop weg naar de lift.

"Audrey?!"
-----------------------------
Hello people💞 weer een nieuw hoofdstuk gaat lekker. Misschien gaat het in het verhaal iets te snel. Als dat zo is comment even. Dan kan ik het aanpassen. Dankje alvast.

Byeee✨