For Your Eyes Only ~ 1D fanfic (H. S)

10

"Wat?! Ik ben net weg en je komt ze weer tegen. Het leven is soms niet eerlijk." Zegt Maddy terwijl ze haar beide slapen masseert. Ik leg mijn hand op haar rug en wrijf heen en weer. Toen ik terugkwam had ik haar verteld over het pannekoeken incident.

"Je komt ze echt nog wel een keer tegen." Probeer ik haar gerust te stellen. "Ja op youtube." Zucht ze diep.
"Of in Amsterdam?" Stel ik voor. Dit krijgt haar aandacht, want ze kijkt mij vragend aan.
"Ze blijven hier nog een paar dagen." Hierdoor springt ze ineens enthousiast op.

"Echt?!" Zegt ze luid. "En dat vertel je mij nu pas!" Ze legt haar hand op haar borst. "Ik kan weer ademhalen." Zegt ze dramatisch, waardoor ik moet lachen. Ik heb serieus medelijden met de jongens "Doe alsjeblieft niets, waardoor je een advocaat nodig hebt." Zeg ik met een lach. "Audrey." Maddy klinkt geschokkeert. "Je weet dat ik zoiets nooit zou doen." En we barsten in lachen uit.

~~~~

Na een eventvole dag komen we terug in de hotelkamer en kleden we ons om. We hadden plannen om nu ergens uit te gaan en dat dan chic. Maddy helpt met het kiezen van mijn outfit. Al sinds mijn hele leven eigenlijk ben ik niet zo goed met kleren. Op iemand anders kan ik iets waarderen, maar zelf lukt het op de een of andere manier nooit. Mijn moeder zegt altijd dat het door een laag zelfbeeld komt, daarom zou ik nooit iets mooi vinden op mezelf. Dat kan, maar het zou makkelijker zijn als dat niet zo was. Misschien heb ik het in de doofpot gestopt, maar ik heb nu een paar outfits die goedgekeurd zijn. Tussen deze kies ik dan maar elke dag in plaats van zelf iets te kiezen.
"Je ziet er prachtig uit, A." zegt Maddy plots. "En jij dan." zeg ik terug en we geven elkaar een knuffel. We kennen elkaar al sinds de basisschool, maar waren nooit echt heel close. We hadden zelfs een keer een grote ruzie, maar later in de eerste klas werden we echt close. Sindsdien zijn we beste vriendinnen en is ze echt mijn ride or die.

We staan voor de lift en wachten tot hij open gaat. Maddy heeft me zelfs opgemaakt. Weer iets wat ik niet kan.
Dit is allemaal een beetje buiten mijn comfortzone. Zelf zou ik het niet hebben gedaan, maar Maddy is altijd goed geweest in mij over te halen. Vaak eindigt het wel positief waardoor ik me nog over laat halen. Maar op dit moment heb ik spijt.

De deuren gaan open en Maddy naast mij hapt naar adem, waardoor ik opkijk. Ergens had ik het na haar reactie al wel verwacht. Daar staan ze alle vijf in al hun glorie. Hoewel misschien niet in hun glorie. Ze hebben allemaal een pet op en dragen donkere kleren. Als ik ze niet zou kennen, weet ik niet of ik ze wel zou willen kennen.

Mijn ogen gaan hun gezichten langs, drie van de jongens lachen vriendelijk naar ons. De andere twee kijken verbaasd. Niall probeert niet op te vallen, maar het mislukt vreselijk. Hij kijkt met grote ogen naar Maddy. Als laatste belanden mijn ogen op Harry. Hij kijkt met grote ogen naar mij. Hierdoor voel ik mijn wangen rood worden. Er is iets in zijn blik, waardoor ook mijn buik weer begint te kriebelen.

"Hey, waar gaan jullie heen?" Vraagt Liam vriendelijk. Naast mij zie ik Maddy proberen rustig adem te halen. En ik wacht tot ze antwoord kan geven. "We wouden uitgaan, en jullie?" Op hetzelfde moment kijken alle jongens elkaar ineens aan. "Wij ook." Zeggen ze in koor.

In deze, aparte, ontmoeting waren we vergeten de lift in te stappen waardoor de deuren dicht begonnen te gaan. Daardoor springen Maddy en ik zowat snel de lift in.

Daarna was het stil. Ik beet op mijn lip en keek omhoog. De jongens waren onderling blikken aan het uitdelen alsof ze een geheim gesprek aan het voeren waren. Maddy had het ook door, want ze schoot mij een vragende blik.

"Wij uh wouden vragen of jullie misschien met ons mee wouden gaan?" Ze-
"JA!" Roept Maddy luidt. Voordat ik kon registreren wat Louis überhaupt hadt gevraagd. De jongens lachen hierdoor en Maddy bloost. Maar volgens mij boeit dat haar niks.

De jongens wouden met ons naar de club. Waarom vertrouwen ze ons ineens zo? Ik sta nogsteeds een beetje perplex in de hoek. Tijdens mijn momentje maak ik oogcontact met Harry, waar tijdens hij vrolijk naar mij glimlacht en ik hem beantwoord.

~~~~
Ja hele verandering van het verhaal