Behind Of My Successful Life|✅

STORY THIRTY FOUR

~~~~~♥~~~~~

When I needed her the most. She left.

When she need me the most. I stay beside her.

When I have a problem and wanted to be comforted by her. She abandoned me.

When she has a problem. I'll make her happy and forget what she's crying for.

..

Andito ako sa harapan nang Orphanage habang nilalamon ito nang apoy wala akong ibang magawa kundi ang umiyak at matulala.

Habang pinapalibot ko ang lugar kung saan nakalaigtas ang mga kapwa ko nakatira dito ay para akong pinapatay.

May mga sanggol na iyak nang iyak.

Mga batang ubo ng ubo dahil sa matinding usok.

Mga batang halata na kakagising lang at wala sa ulirat.

Mga batang pinabayaan ko dahil pinipilit kong mag makaawa kay Ryukia na wag umalis.

Is Ryukia worth it?

I dont know.

Napatingin ako kay Katie tulala siya at nakatingin lang sa Orphanage habang nilalamon ito nang apoy.

Lalakad na sana ako papunta sa kanya nang magtaas siya nang isang kamay na nagsasabing tumigil ako at wag siyang lapitan.

Hindi ba talaga titigil itong sakit sa kakakatok sa buhay ko?

"Sol....hindi...ko...siya mahanap." ramdam ko ang pagpipigil niyang umiyak ramdam ko ang sakit na tinatago niya.

"Ialis mo na sila dito Katie." kita ko ang gulat sa mga mata niya.

"Pumunta na kayo sa Bayan kung saan tayo nagkita." lumuhod ako sa tapat niya at nakatalikod ito saakin.

"Hindi ko iiwan si Sol." puno nang kasiguraduhan ang boses niya.

"Ialis mo sila dito, iyon nalang ang huli kong hiling sayo at ako na ang bahala kay Sol."nanghihinang litanya ko sakanya.

"Kapag hindi mo naibalik si Sol nang buhay ako mismo ang kikitil nang buhay mo Ate." sabi niya na nakapagpangiti saakin.

"Hindi mo na kailangan, Katie.Dahil baka sa pagbalik mo ay wala na ako." mahinang bulong ko.

Sa pag-alis nilang lahat ay naiwan akong nakatulala sa apoy.

Paulit-ulit ang mga salitang binitawan ni Mrs. Dela Peña sa utak ko. Noong mga panahong hindi ko pa isinisiwalat na siya ang may kagagawan nang lahat.

"At the end of the appearance of fire, you will see the person who will shot you three times"

Parang sirang plaka itong umuulit sa utak ko.

Habang hinihintay ko ang pagtapos nang apoy ay kinuha ko ang 'Diary' na binigay nang isang babae noong bata ako.

Doon ko sinusulat ang mga nangyari at natutukalasan ko simula pagtanda.

Kaya kumuha ako nang isang bolpen at nagsulat sa diary.

Napangiti ako nang makita ang dulong pahina nito.

MY WISH IS TO BE SUCCESFUL AND NAMED AS 'FIERCE LADY'.

Napaluha nalang ako at tinago ito sa damit ko..

Mahigit isang oras nadin ako dito tatayo na sana ako nang may marinig akong isang boses na siyang nagpatigil saakin.

"So impatient, Francisco."

Nang harapin ko iyon ay nakita ko si Mrs. Dela Peña.

Nang lingunin ko ang Orphanage ay patuloy itong nilalamon nang apoy.

Bakit ba kasi tumigil ang ulan at Hindi dumadating ang mga bumbero!? Pashneya!

Napatingin ako kay Mrs. Dela Peña at naguguluhan sa ngising nakalagay sa mukha niya.

Tanga man kung isipin pero naiisip kong hindi siya ang kikitil sa buhay ko.

A/N:

Thanks for reading!♡