Behind Of My Successful Life|✅

STORY NINETEEN

This chapter is dedicated to: KZ Enebrad

~~~~~♥~~~~~

Pag-sinabi ko ba na hindi ko na kaya titigil na ito? Pag sinabi ko bang susuko na ako sasaya ba ako?

Para akong tangang nakahiga dito habang pinagmamasdan ang mga bituin na kumikislap sa kalangitan.

Napapikit na lamang ako at inaalala ang nangyari kanina.

Gusto kong sumigaw at sabihing masyadong masakit ang ulo ko para kayanin pa.

Gusto kong umiyak at di na magtago pa.

Pero bumabalik ako sa kaisipang kakayanin ko pa.

Wala sa sariling napatayo ako mula sa pagkakahiga. Hanggang ngayon ay iniisip parin ang nangyari, hindi ko maipagkakailang nagkamali ako nang pinagkatiwalaan.

Hindi ko inaakala na sa lahat nang tao na gagawa noon ay siya. Napatingin ako kay Ryukia at nakita ang pagkapula nang pisngi niya. At alam ko na ang may gawa noon ay ang taong iniisip ko ngayon.

Napapikit nalang ako sa sakit nang ulo ko at nagsimula nanaman ang mga boses na gumugulo sa isipan ko.

'Anong ginagawa niya?'

'Bakit nakatulala lang siya?'

'Sinasayang lang naman ata niya ang oras ko'

Iyan ang mga naririnig ko 'di ko alam kung baliw na ba ako o dahil lang iyon sa pag atake sa ulo ko kanina?

Napadaing ako sa sakit ng ulo ko kaya di ko nalang nawari na naglalakad na pala ako.

Napaupo ako dahil sa sobrang sakit peri natigil ako nang makarinig nang bawat hikbi nang isang babaeng umiiyak.

Nahihirapan ako lumingon sakanya, pero sa paglingon ko muntik na akong atakihin sa puso nang makitang nakatingin na siya sa akin at bakas din ang gulat dito.

Pero nang madigest na nang utak niyang nasa harap niya ako ay napangiti nalang ako nang mapait nang bigla niyang pahidin ang mga luha niya at nagsimula nang ngumiti.

Napahinga ako nang maluwag at dahan dahang lumapit sakanya bakas ang pagkagulat mula sa mata niya kung kaya't napangiti nalang ako at tinaas ang dalawa kong kamay para yakapin siya.

Kita ko ang pagkalito sa mukha niya at sa sandaling yon nagulat ako nang tumakbo siya palapit saakin at agaran akong niyakap.

Napangiti na lamang ako at hinagod ang likuran niya.

"Isipin mo nalang na isa akong unan na handang maging sandalan sa oras nang kadiliman." saad ko sakanya.

Napangiti na lamang ako nang isiniksik niya ang mukha niya sa leeg ko.

Nang matapos ang pag iyak niya ay nagulat na lamang ako nang bigla siya tumagilid saharap ko kung kaya't ginaya ko rin ito.

Ramdam ko ang pagpikit niya.

"What's your problem?" nagtatakang napatingin ako sakanya.

"C'mmon, alam kong may problema ka. What is it?"nakapikit parin niyang saad.

"Wala akong problema." nakangiti kong saad sakanya.

"And that's exactly the problem" nakangiti niyang saad

Npatingin ako sakanya. "Wala kang alam"

"I know." sabi niya.

Tatayo na sana ako para iwanan siya dahil naccreepyhan na ako nang magsalita siyang muli.

"I know it's hard to sleep when you can't find peace. I know it's hard rest when there's so much stress in your life. The weight of your worries are weighing you down. The pain from your problems are piercing your heart. The depression is deep. The anxiety is strong. The emptiness is overwhelming. The insomnia has set in. Suicidal thoughts are clear. These silent battles are real. I pray that a sea of calm floods your soul. I pray that a storm of strength silences your struggles. I pray that your internal war comes to an end. You're not alone. Better days are coming for your life."
Litanya nyang ang haba-haba.

Napangiti na lamang din ako at naisip na sa panahon to yun nalang ang nais kong marinig.

Pero sa muling pagharap ko skanya ay nawala ang ngiti ko nang makitang wlaa na siya sa kinaroroonan niya. Haabulin ko pa rin sana siya ngunit natatakot ako na mangyari ang nangyari kanina.

Sa muling pagharap ko sa daan upang makatulog nang muli ay halos mamatay ako sa takot nang makita ko siya.

Si Ryukia.

Na punong puno nang luha ang pisngi.

"Why not me, Khurshanne?" naguguluhan man sa sinasabi niya ay naiintindihan ko parin ito.

Magpapaliwag na sana ako nang magsalita siyang muli.

"I am your bestfriend.." nanghihinang sabi niya saakin.

"Ako dapat yung nasa posisyon niya. Ako dapat yung sinasabihan mo ng problema. Ako dpat yung taong magbibigay sayo nang payo. Because I am your bestfriend. And now am I still your bestfriend?" pilit iyak niyang sambit di ako nakasagot at napayuko nalamang.

Napaangat ang ulo ko nang umalis siya pero bago iyon ay nakita ko ang daplis ng luha mula sa mata niya patungo sa kanyang pisngi.

Nagulantang ang katawan ko at parang pinako ako sa kinatatayuan ko nang makarinig ng palakpak.

"Magaling.. Magaling.." sabi niya at may kasama pang palakpak. Di ba siya napapagod na pumalakpak?

"Nagkakaroon na nang lamat ang pagkakaibigan niyo, Francisco. Papayag kaba?HAHAHAH" sabi nang babaeng ito sa mismong tainga ko na nakapagpayanig nang mga tuhod ko.

Sa panahong to. Ipinapagdarasal ko nalang na umulan para makaiyak ako nang maluwag.

Dahil sa totoo lang ay nasasaktan akong makita na kinukwestiyon nang kabmibigan ko ang sarili niya dahil sa kahinaan ko.

Hindi ako makakapayag. Iyan ang gusto kong isagot pero imbes na sabihin yon ay naglakad nalanga ko palayo. Dahil nakakatamad na ding magsalita.

A/N:

Nyenyenye ano kayo ngayon ha? Ang haba niyan nyenyenye HAHAHHA.

Actually may dahilan naman bakit ko hinabaan. Syempre para naman sa isang tao ang chapter na ito.

Dpaat talaga idededicate ko yon yung bago yung chapter meron sa taas Dedicated to: may ganon ganon ei ang kaso may nakapagsabi saakin sa Computer lang pala may ganon. Ei cellphone lang ang gamit ko sira pa HAHA.

So magsisimula na ako.

HAPPY HAPPY BIRTHDAY ATEEEE KZ!!♡♡♡
Iloveyou veryverymuch!:>

Oy wag kayo siya ang nagmotivate saaking ituloy tong story nyenyenye

GUSTO KO LANG SABIHIN NA THANK YOU SA LAHAT SA EFFORT. SA SUPPORT. HAHAAH

Siya din po ang naguupdate nang bawat chapter. Sa tuwing nakakapagsulat nako sinesend ko sakanya para iud niya aba wala ako load HAHHA pero ngayon syempre magpaapload ako hindi pwede na hindi ko mabati ang ate ko no.

This girl is the first one who supported me.The girl who made me realized that I must continue this story.

muli HAPPY BIRTHDAY ATE KZ ENEBRAD!:-*