Behind Of My Successful Life|✅

STORY FOUR

~~~~~~♥~~~~~~

"Ryukia...Sorry na!"pagmamakaawa ko kay Ryukia nang di niya ko pinapansin.

Nandito kami sa Cafeteria ng Campus para kumain malamang hehe.Pero di talaga ako makakain kasi di niya ako pinapansin.huhu

"Oo na...Hay naku!"pagkatalo niya pano ginamitan ko siya ng pagpapakyut naku wala talagang tatalo sa pagiging kyut ko BWAHAHAHAHA

"Ano nanamang iniisip mo at ngumingisingisi ka pa?"kuryosong tanong niya habang ako naman ay natatawa sa kunot noo niyang mukha HAHAHAH.

Napatigil ako ng tingnan niya ako ng masama.I sighed heavily na nagpapakita ng pagkatalo ko.

"Iniisip ko kase kung bakit ang kyut ko ei alam mo yun?"painosente kong tanong habang pinipigilan ang pagtawa.

"Hindi.Hindi ko alam di ko kasi makita san banda!"sabi niyang pagkaprangka.

Ngumiwi lang ako sa sinabi niya at nagpatuloy na kami sa pagkain.

Habang kumakain nagulat ako ng maynatapon sa aking juice napatayo ako ng wala sa oras.

Tinignan ko ang may gawa nun pero nakita ko ang isang babaeng may malaking salamin sa kanyang mukha.

Pababayaan ko na sana kaso biglaang tumaas ang kilay niya at nagsalita."Hindi ka manlang magsosorry?Ikaw na nga itong natapunan ko ng mamahaling juice ko di ka pa magsosorry?Ay oo nga pala mahirap kalang at tanging scholarship lang ang nagpapaaral sayo..Sumisipsip ka pa sa anak ng may ari ng school.Hampas lupa!!"sigaw niya saakin na naging dahilan ng pag iyak ko.

Tinignan ko si Ryukia at nakitang patuloy lang siya sa pagkain.Siguro nga at kailangan ko na ipaglaban ang sarili ko.

"Oo sa Orphanage lang ako nakatira.At mas lalong oo na Scholarship ang nagpapaaral sakin pero di ko matatanggap na sabihin mong sumisipsip ako kay Ryukia.Masama ba?masama ba makipagkaibigan sa taong di mapangmata di tulad mo?"panimula ko at lumapit sa kanya.

"Isa isahin natin para malaman na kung ano yung pinuputok ng butsi niyo.Orphanage?Ampunan?Diyan nakatira ang mga batang inabandona ng kanilang mga magulang pero alam mo yung masaya sa tirahan ko?Doon..doon sa sinasabi niyong tirahan ko at minamaliit niyo duon ko natutong gumalang na alam kong di niyo natutunan.Alam niyo kung bakit?dahil puro pera ang hawak niyo kesa sa rosaryo puro mata ang ginagamit niyo sa lahat ng bagay.Mansiyon man ang tinitirhan niyo para parin kayo nakatira sa kastilyong pera lang ang pinagakkaabalahan.Alam kong sa bawat mansyon merong bawat anak na nawawalan ng halaga sa pamilya."mahaba kong litanya pero di pa tapos.

"Scholarship?then siguro ipagmamalaki ko ito dahil nagamit ko ang talino ko sa mabuting bagay.Hindi ako umaasa sa pera ng magulang ko.Hindi ako umaasa sa binibigay na allowace nila na wlang kapalit.At hindi ako namomroblema kapag naubusan nang pera.OO umaasa rin ako sa iskolarship pero may kabayaran itong mapanindigan ang talino ko!"

"At yung sinasabi mong sumisipsip ako kay Ryu?eh ano ikaw?diba dati ka niyang kaibigan?Dati karing hampas lupa na nanghihingi ng pera kay Ryukia dahil wala ka ng pambaon.At noong nasunog ang isa sa paaralan nila Ryu bigla kang nawala at naghanap ng bagong kaibigan.Na siyang pinagkaibahan nating dalawa! Sana tignan mo muna ang sarili mo bago mo hisgahan ang taong mas malinis pa sayo!"litanya ko at tumakbo na sa labas.

Naglalakad ako sa garden ng biglang may yumakap sa likod ko.

"Im so proud of you!"saad ni Ryukia.

Kahit ako proud sa sarili ko.Salamat at tinuruan mo ako.