"ေဝါ့ အြတ္"
"ရလား ညီ အစာမေၾကခ်င္ ျဖစ္ေနျပန္ၿပီလား"
ကိုႀကီးဆီသြားဖို႔ ၿခံတံခါးပိတ္ေနတုန္း အန္ခ်င္ခ်င္ ျဖစ္လာတာမို႔ ပါးစပ္ကိုအျမန္လက္နဲ႔အုပ္ကာ မအန္ခ်င္ေအာင္ ေျဖလ္ိုက္ရသည္။
အကိုက စိုးရိမ္တႀကီးေမးလာသလို အားလုံးကလည္း စိုးရိမ္မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ၾကည့္လာတာမို႔
"ဟီး ရတယ္ ဘာမွ မျဖစ္ဘူးရယ္ မေန႔ကအစားမ်ားသြားလို႔ထင္တယ္"
"တကယ္လား"
"အင္းလို႔"
"ေအးပါကြာ သြားၾကစို႔ေလ ေတာ္ေန ေနပူလာလိမ့္မယ္"
"ဟုတ္"
သယ္စရာရွိတာေတြ သယ္ကာ သီခ်င္းေလး တညည္းညည္းနဲ႔ က်န္တဲ့ လူေတြက ေရွ႕ကသြားေနၾကေသာ္လည္း ၁ႏွစ္ေက်ာ္တဲ့အခ်ိန္မွ ျပန္ေတြ႕ရတယ္ ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ သမီးကိုသာခ်ီရင္း တိတ္တဆိတ္ေနမိသည္။
**********************
"ကိုႀကီး ကြၽန္ေတာ္ ဒီအခ်ိန္မွ လာေတြ႕ႏိုင္လို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
အားလုံးက ေရစပ္မွာ စားစရာေတြနဲ႔ ဆိုဂ်ဴးပုလင္းေတြက္ို ဝိုင္းျပင္ေပးေနသလို ကိုႀကီးကို တိုင္တည္ေျပာေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္နား အကိုခ်န္းေယာလ္က ပုခုံးေလးကိုဖက္ကာ ရွိေနေပးသည္။
"ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္တယ္ သူက ခ်န္းေယာလ္တဲ့ အရမ္းေကာင္းတဲ့သူပါ ကိုႀကီးလိုပဲ ေႏြးေထြးတတ္ၿပီး ခ်စ္ေပးတယ္ သမီးကိုလည္းတုန္ေနေအာင္ခ်စ္တာ"
အသံေလး တုန္ကာေျပာေနတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းကို ခ်န္းေယာလ္ပိုတိုးလို႔ ဖက္လိုက္ကာ
" ခ်န္းေယာလ္ပါ အကို အၿမဲခ်စ္ၿပီး ၾကင္နာေပးသြားမွာမို႔ အားနာေပမဲ့လည္း ကြၽန္ေတာ္ ဘတ္ဟြၽန္းကို အကို႔ထက္ မေလ်ာ့တဲ့အခ်စ္ေတြနဲ႔ ခ်စ္တာပါ သမီးကိုလည္း ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀နဲ႔ရင္းၿပီး အေကာင္းဆုံးပ်ိဳးေထာင္ေပးပါ့မယ္လို႔ ကတိေပးပါတယ္"
"ဟင့္ ကိုႀကီး ဒါကိုႀကီးသမီးေလး ခ်စ္ဖို႔မေကာင္းဘူးလား သမီး ေဖေဖ့ကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ဦး"
YOU ARE READING
ခ်စ္ရပါေသာေမာင္ေမာင္ဗိုက္(ချစ်ရပါသောမောင်မောင်ဗိုက်)
Fanfictionဗိုက္တလံုးနဲ႔ေကာင္ေလးတေယာက္ပတ္ခ်န္းတို႔အိမ္ဆီေရာက္လာေသာအခါ
