"ခ်န္းေရ ဟင္းခ်ိဳရရင္ယူခဲ့ေတာ့"
"ဟုတ္ အကိုဆူဟို"
"ဟာ ျပန္လာၾကၿပီေဟ့ ကြက္တိပဲအားလုံးျပင္ၿပီးၿပီ ညစာအတြက္ လာ လာ လာ"
ကြပ္ပ်စ္ေပၚစားပြဲဝိုင္းခင္းကာ ဟင္းပန္းကန္ေတြအစီအရီခ်ေနေသာ အကိုဆူဟို ၿခံေပါက္ဝက ၀င္လာေသာ ခ်န္းေယာလ္နဲ႔ဘတ္ဟြၽန္းကိုလွမ္းေခၚလိုက္သည္။
"ဟ အကိုဆူဟို ဘာလို႔ညစာလဲ ထူးထူးျခားျခားအိုမားလာလို႔လား"
"မလာပါဘူးကြာ တို႔ဆယ္ဟြန္းေလးေနေကာင္းလာလို႔ဂုဏ္ျပဳပြဲလုပ္တာပါကြ"
"ဟြန႔္"
အကိုဆူဟို႔စကားအဆုံး ဟင္းပန္းကန္ သယ္လာေပးတဲ့ ဂ်ဳံအင္ကမ်က္ႏွာႀကီး မဲ့ကာ႐ြဲ႕ကာျဖင့္လုပ္ေနေတာ့
"ဂ်ဳံအင္ေနာ္ အခ်ိဳးေတြျပင္ မင္းေၾကာင့္ ကေလးမွာ ဘယ္ႏွရက္ေတာင္လဲ ဆန္ျပဳတ္ေတာင္ေကာင္းေကာင္းမစားႏိုင္တာ "
"အကိုခ်န္းကလဲ သူ႔ေၾကာင့္ သူသာဘာမွမေျပာလိုက္ရင္ သူလဲဘာမွမျဖစ္ဘူး"
"ေဒါက္"
"မင္းမသိဘူးလားဒါေတာင္ ဟမ္ ဆယ္ဟြန္းကေနမေကာင္းရင္ အဲ့လိုေလွ်ာက္ေျပာတတ္တာကို"
အကိုဆူဟိုက လက္ထဲအသင့္ရွိတဲ့ဇြန္းနဲ႔ေခါင္းကို ေခါက္ကာေျပာလိုက္တာမို႔ ဂ်ဳံအင္ေခါင္းေလးကိုပြတ္ကာ
"ဟာဗ်ာ ဒါေတာ့ ဒါေပါ့ ခုဟာကတမင္ကို"
"တမင္ေတြဘာေတြလုပ္မေနနဲ႔ ဂ်ဳံအင္ရယ္ မင္းေကာင္မေလးလဲမင္းအဲ့ေလာက္တန္းတန္းစြဲျဖစ္ေနတာလဲမဟုတ္ဘဲနဲ႔ "
"ဟာ အကိုခ်န္းေယာလ္ကလဲ"
"ဟုတ္ပ ဂ်ဳံအင္ရယ္ ဆယ္ဟြန္းေလးသနားပါတယ္ အၾကာႀကီးေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာ"
"ဟုတ္ပါၿပီ ဟုတ္ပါၿပီ ေတာ္ၾကပါေတာ့အကိုတို႔ရယ္ အားလုံးကြၽန္ေတာ္မွားတာ ဟုတ္ၿပီလား"
"သိ ၿပီးတာပဲ သြားဆယ္ဟြန္းေလးကိုသြားေခၚခ်ည္ "
"ဟာာ အကိုဆူဟိုကလဲ"
"သြားေလ မသြားရင္ေတာ့အိုမားကိုလွမ္းတိုင္မွာေနာ္"
"သြားၿပီ သြားၿပီ မတိုင္နဲ႔ ရၿပီလား"
YOU ARE READING
ခ်စ္ရပါေသာေမာင္ေမာင္ဗိုက္(ချစ်ရပါသောမောင်မောင်ဗိုက်)
Fanfictionဗိုက္တလံုးနဲ႔ေကာင္ေလးတေယာက္ပတ္ခ်န္းတို႔အိမ္ဆီေရာက္လာေသာအခါ
