"အင့္ ခ်န္း"
"ဘာႀကီးလဲ အကိုဆူဟို"
တစ္လျပည့္လို႔ ကိုယ္ကိုတိုင္ ေမႊးခဲ့တဲ့မီးနဲ႔ ျပန္သြားၿပီးေတြ႕ဆုံရဦးမွာမို႔ အကိုမင္ေဆာ့နဲ႔ အတူသြားဖို႔ျပင္ေနတုန္း အခန္းထဲဝင္လာၿပီး လက္ထဲ အိတ္အမဲနဲ႔ ထည့္ထားတဲ့ တစ္ခုခုကိုလာေပးတာမို႔ လွမ္းယူလိုက္ၿပီး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့။
"ဒါ ဒါက"
"တို႔ညီအကိုေတြ အားလုံးေပါင္းၿပီး တတ္ႏိုင္သေလာက္ေလးေပါ့ မင္းတို႔အခု အဲ့ေကာင္မေလးဆီသြားမလို႔မို႔လား"
"ဟုတ္အကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒီလေပးရမဲ့ေငြလည္းျပည့္ပါတယ္ဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ အပင္ပန္းမခံၾကပါနဲ႔ အားနာလြန္းလို႔ပါ"
ခ်န္းက မ်က္ႏွာေလးငယ္ကာ ဘာမွဝင္မေျပာေပမဲ့ မင္ေဆာ့ကေတာ့ အိတ္ကိုျပန္ထိုးေပးကာ ေျပာလာတာမို႔
"ေတာ္ေတာ့ မင္ေဆာ့ ငါတို႔ ေမတၱာ၊ေစတနာကို လက္ခံရမယ္။ ခ်န္းေကာ မင္ေဆာ့ေကာ ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းေနၾကမွန္း ငါတို႔မသိဘူး ထင္ေနတာလား"
"ဒါေပမဲ့ အကိုဆူဟိုရယ္ ဒါက အကိုတို႔ေခြၽးနဲစာ ေလ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ခဲ့တဲ့ အမွားတစ္ခုအတြက္ သုံးဖို႔မထိုက္တန္ပါဘူး"
ဆူဟို ခ်န္းရဲ႕ပုခုံးကိုဆြဲဖက္လိုက္ကာ
"တို႔ေတြက ညီအကိုေတြဆိုတာ ေမ့သြားၿပီလား ေသြးသားရင္းထက္ ေျပးၾကည့္မွ ဒီလူေတြပဲ ရွိတာေလကြာ"
"......."
"အင့္ ဘာမွမေတြးၾကနဲ႔ ၾကားလား သူ႔ေပးဖို႔တစ္လစာ ျပည့္တယ္ဆိုလဲ ဒါကိုသိမ္းထား ေနာက္ပိုင္းကေလးေမြးရင္လည္း ေပးရဦးမဲ့ဟာကို ေနာ္"
"ဟုတ္အကိုဆူဟို ေက်းဇူးပါ အားလုံးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔"
"ေအးပါ ခ်န္း ေနာက္ခါ မင္းလည္း အလုပ္ေလးေလွ်ာ့လုပ္ပါကြ ပိန္ေနၿပီ ၾကည့္ဦး ျဖဴဖက္ျဖဴေလ်ာ္နဲ႔ ေနာက္လေတြလည္း ငါတို႔က တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကူစုေပးမွာမို႔အရမ္းႀကီးစိတ္တင္း မထားၾကနဲ႔ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါအကို တကယ္ကြၽန္ေတာ့္မွာ ပါးစပ္၁၀ေပါက္ ပါရင္ေတာင္ေျပာစရာ စကားမရွိပါဘူးဗ်ာ"
YOU ARE READING
ခ်စ္ရပါေသာေမာင္ေမာင္ဗိုက္(ချစ်ရပါသောမောင်မောင်ဗိုက်)
Fanfictionဗိုက္တလံုးနဲ႔ေကာင္ေလးတေယာက္ပတ္ခ်န္းတို႔အိမ္ဆီေရာက္လာေသာအခါ
