✔Book 2: Twisted ~ Drarry✔

Hoofdstuk 25

Harry Potter
Ik kreeg slecht nieuws vandaag. Mijn boek van de Halfbloed Prins was verdwenen. Ik kon het nergens meer vinden. Het boek was gevaarlijk en moest teruggegeven woorden aan de Halfbloed Prins. Ik zocht me te pletter, maar kon het niet vinden. Ik gaf het op toen ik Draco naar de jongenswc op de bovenste verdieping zag lopen. Er liep een groepje jongens achteraan. Ik besloot ook erachteraan te gaan. Ik hoorde hem snikken in een van de hokjes. Ik wilde hem troosten en vasthouden. Toen hij uit het hokje kwam, werd hij belagerd door 4 jongens. Ik herkende ze niet, maar door hun mantels, wist ik dat ze bij Zwadderich zaten.  Ik keek  om het hoekje naar wat ze deden. "We hebben je" zei een jongen die hem beetpakte en op de grond gooide. "Wees een man en vecht alleen tegen me" zei Draco dapper. De rest van de jongens ging op de wasbakken zitten, terwijl de eerste jongen zijn toverstok trok. Draco trok ook zijn toverstok en ze raakten in een tovenaarsduel. "Hoe zal je vriendje het vinden? Als hij het uitvindt" pestte de jongen. Als ik wat uitvindt? "Hij houdt van me" zei Draco. True. Ik wilde hem beschermen, maar we praatten bijna niet.

"Paralitis! Rictusempra!" Schreeuwden de jongens door de wc. De wc's gingen kapot en er kwam allemaal water vrij rond de vechtende jongens. "SECTUMSEMPRA!" Riep de eerste jongen. Zij hadden mijn boek! Maar hoe kwamen ze eraan. Draco viel op de grond en kreunde van de pijn. Ik zag zijn witte overhemd rood en gezicht worden van al het bloed dat hij verloor en het water op de grond werd ook rood. "Nee- nee!" Fluisterde ik en rukte de deur open en joeg de jongens weg. "HAAL SNEEP! NU!" Schreeuwde ik. Ik probeerde het bloeden te laten stoppen met een spreuk die ik ooit een keer heb gehoord. "Vulnera Sanentur!" Riep ik en probeerde hem te helpen, maar mijn spreuk was niet krachtig genoeg. De tranen rolden over mijn wangen en ik wist niet wat ik moest doen. Ik rende de wc uit en zag gelukkig op dat moment Sneep lopen.

"Professor! Hulp nodig...Draco...alstublieft" zei ik hijgend. Sneep vloog nog net niet langs me de wc in. "Wat heb je met hem gedaan?" Vroeg hij. "I-ik heb niks gedaan, een stelletje jongens, derdejaars volgens mij, hebben dit gedaan" zei ik. Sneep knielde naast hem neer. "Hoe kennen zij die spreuk?" Vroeg Sneep aan me. Ik haalde mijn schouders op. "Misschien uit het boek van de Halfbloed Prins". Sneeps hoofd schoot de lucht in en keek me doordringend aan. "Wat weet jij van de Halfbloed prins?" Vroeg Sneep. "Een boek toverdranken voor jaar 6". Hij boog zich weer over Draco en gebruikte dezelfde spreuk die ik ook gebruikt had. Bij hem hielp die! "Bij mij werkt die niet" zei ik zacht. "Je hebt goed gehandeld Potter, als je er geen docent bij gehaald had, had Draco dit waarschijnlijk niet overleefd" zei Sneep, die Draco optilde en naar de ziekenzaal bracht. Hij mompelde wat tegen madame Plijster die zich meteen over hem ontfermde. "Potter! Wegwezen!" Siste ze. "Ik blijf bij hem" zei ik vastbesloten en pakte zijn hand vast. Ik streelde met mijn duim over zijn hand.

De drie Zwadderich jongens die erbij waren, schuifelden de ziekenzaal binnen. "Is hij oké?" Vroeg de kleinste. Ik schudde nee. "Geef mij onmiddellijk dat boek terug" siste ik naar de grootste. Hij gooide het boek op tafel en liep weg. "Waag het niet om ooit nog bij hem in de buurt te komen. Ik ben klassenoudste Griffoendor en kan jullie allemaal laten nablijven" zei ik dreigend. Ze maakten zich alle vier uit de voeten. Net goed, ze wisten niet dat ik loog. Ik ging weer bij zijn bed zitten en hoorde dat Sneep terug kwam. "Professor, dit was het boek" zei ik en gaf hem het boek. "Dankje Potter. Ik ga het meteen vernietigen" zei hij. Misschien zat er toch nog een beetje goed in die man.

Ron en Hermelien kwamen ook naar de ziekenzaal. "Sneep zei dat je hier was, wat is er gebeurd?" Vroeg Hermelien en ik barstte in tranen uit. Beide probeerden me  te troosten, maar ik kon niet stoppen met huilen. "Als ik ingegrepen had, lag hij hier niet zo" zei ik zacht snikkend. "Het is jouw schuld niet, Harry. Jij hebt de spreuk niet op hem afgevuurd" zei Ron. Hermelien knikte en wreef over mijn rug. "Perkamentus vroeg naar je" zei Ron. "Zeg maar tegen hem dat ik blijf. Ik blijf bij hem" zei ik en bleef naast zijn bed zitten, totdat hij wakker werd en de ziekenzaal verlaten mocht.