✔Book 2: Twisted ~ Drarry✔

Hoofdstuk 24

Bij dit hoofdstuk luisterde ik het liedje Let It Go van James Bay.

Harry Potter
"Je wordt wat?" Vroeg hij aan me. "Vader" snikte ik. "Van haar?" Vroeg hij en wees naar Ginny. Zij knikte. "Maar hij weet het pas sinds vandaag. Wees niet boos op hem" zei Ginny. "Ik bepaal zelf wel op wie ik boos word. Wij zullen nooit een normaal leven samen kunnen hebben met een kind erbij!" Riep Draco. Ik wilde hem vastpakken, maar hij trok zich los. "Dray". Hij schudde nee. "Waarom?" Vroeg hij. "We waren ooit verliefd" zei ik zacht. "Ik ben echt klaar met dit drama. Jouw leven is altijd drama, Harry" zei hij. "Ik kies daar zelf niet voor!" Riep ik. "Je heb er wel voor gekozen met haar naar bed te gaan" zei Draco. "Maar niet om haar zwanger te maken" zei ik. "Laat maar, Harry. Ik hoef je niet meer te zien" zei hij boos en liep weg. Ik liet mijn hoofd in mijn handen vallen en schopte tegen de tafel aan. Ik pakte mijn spullen en verliet de grote zaal. Ik rende naar de astronomietoren. Ik leunde tegen de muur en zakte huilend in elkaar. Ik ben Draco kwijt.

Drie uur later zat ik nog steeds in de toren. Er werd geklopt. Ik veegde mijn tranen weg en was stil. Ron's hoofd verscheen om de deur. "Gaat het?" Vroeg hij. Ik schudde nee. Hij kwam naast me zitten en sloeg een arm om me heen. "Hij trekt wel bij, hij is hartstikke gek op je" zei hij. Ik haalde mijn schouders op. "Het komt echt goed" zei hij.  Ik liep met hem mee terug naar de leerlingenkamer. Ik viel bij de open haard neer. Fred en George zaten op de bank. "Hoe voelt het, Harry?" Vroeg George. "Niet grappig jongens" zei Hermelien, die naast me kwam zitten.

"Het voelt kut" zei ik en veegde mijn tranen weg. "Ik heb hier niet voor gekozen, maar ik ga Ginny niet in de steek laten. Ik wil er zijn voor haar" zei ik. "Daarom ben je ook zo goed" zei Fred. "Ik ga naar bed, ik wil deze ellendige dag vergeten" zei ik en liep naar boven. Ik kleedde me om en ging liggen. Ik zette mijn bril af en ging liggen op mijn zij. Ik kon de slaap pas na een paar uur liggen, vatten.

De volgende ochtend bij het ontbijt, gaapte ik de hele tijd. Ik zag Draco de grote zaal binnenkomen. Ik keek naar hem. Hij keek me even recht in mijn ogen aan. In zijn ogen kon ik verdriet aflezen. Ik glimlachte zwakjes naar hem. Hij keek me aan met een strakke gezichtsuitdrukking. Hij was nog altijd boos. Ik pakte een broodje maar had eigenlijk geen honger. Ginny kwam naast me zitten. "Wacht maar" zei ze en stond op. "Nee, Ginny wacht" zei ik. Ginny liep naar de tafel van Zwadderich. "Draco? Wij moeten even praten" zei Ginny en ze liep met hem weg. Ik durfde niet te kijken.

Even later kwam ze terug. "Het spijt me" zei ze zacht. Ik keek haar aan. "Geeft niet". Ik baalde, ik had gehoopt dat Ginny het kon oplossen. De uilen vlogen de grote zaal in. Tijd voor post. Hedwig zat er ook bij. "Een brief van Molly Wemel" zei ik. Ik gaf hem aan Ginny.

Lieve Ginny,

Arthur en ik zijn erg geschrokken van je brief. We zijn heel erg geschrokken en we zijn teleurgesteld in je en boos op jullie, dat jullie niet voorzichtiger geweest zijn. We vinden het erg onverantwoordelijk van jullie.

We hebben besloten jullie te helpen. We willen ondersteuning bieden waar het kan en daarom lijkt het ons beter als Harry deze zomer bij ons inwoont. Zo kunnen wij jullie helpen.

Veel liefs,

Molly Wemel

Moet ik bij hen inwonen? Ik wilde deze zomer eigenlijk met Draco rondhangen. Ik legde mijn hoofd op mijn handen. Mijn leven is echt een grote ellende. Professor Anderling kwam mijn kant op. "Potter, gaat het wel goed met je?" Vroeg ze. Ik keek op. "Ja, het gaat super. Ik word een tienervader en mijn vriendje heeft me gedumpt" zei ik sarcastisch. "Wilt u me even volgen naar professor Perkamentus?" Vroeg Anderling. Ik knikte en liep achter haar aan.

Perkamentus verwelkomde me in zijn kantoor en begon toen te vertellen over zijn laatste bevindingen over het medaillon. "Het ligt in een grot, ergens midden op zee" zei Perkamentus en keek naar me. "Binnenkort gaan we het halen" zei Perkamentus. Ik knikte. "Vind ik een goed plan professor.

Sindsdien ging de tijd heel snel. Ginny werd steeds flinker, van de groeiende baby in haar buik, Draco praatte weer met me, maar ook niet veel. Ik mocht niks uitleggen van hem. Ik wilde gewoon naar huis, naar Het Nest. Ik wilde weg hier.