TEĞMENİM

BERE

"Sevgilim olacaksın."

Nur birden gözlerini adamınkilerle buluşturdu. Şaşkınlığı anında sinire dönüşmüştü. Bu herif onu ne sanıyordu?

"Ne?! Sen beni ne sanıyorsun!!"

"Dinle..."

Kıza doğru elini uzatınca Nur sinirle adamın elini tutup burktu ve kendine çekti. Tam dizini adamın karnına indireceğinde Yağız eliyle bacağını engelleyip kıza çelme taktı. Nur kendini hissedeceği acıya hazırlamışken Yağız kızı tuttu.

"Bu kadar heyecanlanacağını düşünmemiştim..."

Nur nefes nefese şaşkınlıkla adama bakıyordu. Herif onu alaşağı etmek için kılını bile kıpırdatmamıştı! Utançla gözlerini kaçırıp adamın tutuşundan kurtuldu. Hangi akla hizmet bir Astsubayı devireceğini düşünmüştü ki?

Yağız az önce gürleyen kızın şimdi utançla ondan kaçışına sırıtıyordu.

"Mert'e ona ettiğin hakaretleri söylemiycem ama sen de karşılığında sevgilim rolü yapacaksın."

Nur anlamayan gözlerle adama bakıyordu. Bir insan neden böyle bir şey isterdi?

"Ah pekala kulağa saçma geldiğini biliyorum..."

"En azından bunu biliyorsun!"

Yağız göz devirdi.

"Sadece bir seferlik. Annem evlilik için başımın etini yiyor..."

"Bundan banane?"

Bu kadın dinlemek nedir bilmiyor muydu? Derin bir nefes aldı. Kadınları kendi silahıyla vurmayı çok önce öğrenmişti. Duygu sömürüsü...

"Bana adayları çoktan dizmiş. Telefonum kadın fotoğraflarıyla doldu! Ama benim...şeyim var...evet sevdiğim var! Onun duygularını da öğrenmem için annemi oyalamam gerekiyor. Bir kere sevgilimmiş gibi onunla konuş o kadar."

Nur elini alnına vurup biraz düşündü. Buraya geldiğinden beri neden hayatında normal bir şey olmuyordu? Adamın umut dolu bakışlarıyla derin bir of çekti. En azından bir seferlikti ve onu Mert'in gazabından korurdu. Hatta belki sevenleri birleştirirdi.

"Kesinlikle ikizsiniz!"

Yağız öfkeyle çekip giden kızın arkasından seslendi.

"Sanırım bu evet demekti..."

##########################################

Timler karakola vardıklarında onları kapıda Yarbay ve Nur Komiser karşılamıştı. Nur önde yürüyen Teğmeni görünce hızla koşup tek koluyla adama sarıldı. Mert önce şaşırsa da o da uygun bir şekilde kıza karşılık verdi. Nur hemen geri çekilip gözleriyle adamı talan etti.

"İyi misin? Bir yerine bir şey oldu mu?"

"İyiyim yok bir şeyim."

Mert kıza sıcacık gülümseyip Yarbaya doğru ilerlemeye başlayınca Nur bu sefer hızla Ali ve Neşe'nin yanına geldi. İkisine de sarılıp iyi olduklarından emin oldu.

"Neden beni uyandırmadınız? Nasıl bensiz çatışmaya gidersiniz?!"

Ali üzgün görünse de Neşe alayla sırıttı.

"Şaka mı yapıyorsunuz komiserim? Kolunuz yaralı nerenizle tutacaktınız silahı?"

Nur kıza ters ters baktı.

"Biri yaralı diğeri değil!"

Ali kızın omzunu okşayıp arada Neşeye baktı ve sırıttı.

"Hadi ama komiserim! Bunda bizi yenemezsiniz!"