Genç kadın, morluklarla dolu olan karnına baktı. Karnında taşıdığı varlık onu her gün biraz daha zorlasa da bunu yapmak zorundaydı. Onu dünyaya getirmeli ve bu savaşa son vermeliydi . Belki bu sefer kocası ona biraz daha ilgi gösterirdi.
28.05.2018...
"Ben iyiyim, gerçekten. Ayrıca oğlumla da mı oynayamayacağım yani?" Jack gözlerini kapayıp geri açtı ve karısına doğru ilerlemeye başladı. Olivia'nın omuzlarından tutup kapıya doğru ilerlerletti.
"Sağlığın daha önemli Olivia. Joey ile yattığın yerden de oynaya bilirsin. Zaten şunun şurasında çok da bir şey kalmadı. O zamana kadar biraz daha sık dişini." Olivia arkasına baktı.
"Joey? Onu bu odada yalnız mı bırakacağız?"
Jack kafasını arkasına çevirip yerde oyuncaklarıyla oynamayı bırakmış neredeyse ağlamaklı bir yüzle anne-babasına bakan oğluna döndü. Birkaç saniye sonra Joey kendisini odada yalnız bırakacaklarını sanarak ağlamaya başladığında Jack gülümseyerek ellerini Olivia'dan çekti ve oğluna doğru ilerleyerek yerde ağlayan oğlunu kucağına aldı. Tekrardan Olivia'nın yanına döndü. Olivia ellerini oğlunu almak için uzatırken Jack buna izin vermeyerek bir kolunda Joey'yi tutarak diğer kolunu da Olivia'nın beline koyup kendisine çekip odalarına doğru yönlendirdi.
"Sana bir şeyler yapma dedikçe inadına yapar gibi beni dinlemiyorsun ama bunu yaparak kendi sağlığını tehlikeye attığının farkında bile değilsin." Odalarına girdiklerinde Olivia'yı direkt yatağa yönlendirip içine girmesini sağladı.
"Günlerdir yatıyorum zaten. Sıkıldım ne yapayım. Yemeğimi bile yatakta yer oldum ayrıca oğlumla ilgilenmek beni yormuyor." diye sitem etti.
Jack kucağındaki oğlu ile Olivia'nın yanına oturdu. Sırtını yatak başlığına yaslayıp Olivia'yı kolunun altına aldı. Başının üzerine bir öpücük kondurdu.
"Çünkü bir an önce iyileşmeni istiyorum Olivia. Seni o kadar uzun bir süre bekledik ki... Şimdi hemen iyileşmeni istiyorum ama sen bana hiç de yardımcı olmuyorsun." Olivia kararsızlıkla kolunu Jack'in karnına koyduğunda kaçamak bir şekilde kocasına baktı. Jack bundan rahatsız olmamış aksine Joey'yi kendisinin ve Olivia'nın arasına koyarak Olivia'yı kendine daha çok çekmişti. Olivia gülümsedi ve gözlerini kapadı.
Kocasına dokunuyor olmak onun için o kadar özel bir şeydi ki. Her şey ona bir rüya gibi geliyordu.
Jack ona karşı hep soğuktu. Onunla hiçbir zaman ilgilenmez hatta kendisini bu evde istemediğini ona her zaman hissettirirdi. Sürekli kızar, bağırır, çağırırdı. Yüzüne doğru düzgün bakmaz baktığında ise ya soğuk ya da kızgın bakardı ama şimdi Olivia ile ilgileniyor onu öpüyor ve sevdiğini söylüyordu. Olivia şuan da hayallerini yaşıyordu. Evlendikleri ilk günden beri her zaman kocasına yakın olmak istemişti. Onu öpmeyi, dokunmayı, sarılmayı, uzun kumral yumuşak tutamlarının arasından parmaklarını geçirmeyi... ve şimdi bütün hayalleri gerçekleşmişti. O artık kocasına dokunabiliyor ona sarsılabiliyordu. Oğlu yanındaydı ve oğlunun her anında yanında olabilecekti. Çünkü başarmıştı. Bir savaşçı olup bedeni ve ruhuyla verdiği savaşı kazanmıştı. O artık hem bir eş hem de bir anneydi.
