Genç kadın, morluklarla dolu olan karnına baktı. Karnında taşıdığı varlık onu her gün biraz daha zorlasa da bunu yapmak zorundaydı. Onu dünyaya getirmeli ve bu savaşa son vermeliydi . Belki bu sefer kocası ona biraz daha ilgi gösterirdi.
28.05.2018...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Kalbinde başkası varken bile sevdim seni."
3.BÖLÜM : Mezar Örtüsü
Olivia bedenini eden rahatsızlıkla uyandığında etraf hala karanlıktı. Yatakta doğrulup yan tarafına baktı. Kocası yoktu. Bu saatte yatakta olmaması Olivia'yı endişelendirmiş, aklına tuhaf tuhaf düşünceler sokmaktan geri durmamıştı.
Ya başka bir kadının yanına gidiyorsa, ya da ona onunla aynı yatakta yatamayacak kadar tahammül edemiyorsa?
Gözlerinin dolmasına izin vermeden bakışlarını odada gezdirdi. Büyük ve sonuna kadar tülleri açık olan pencerenin hemen önünde pencereye dönük bir berjer vardı fakat Olivia'nın tek odağı dışarıda yağan kar olmuştu. Kara büyülenerek bakarken yataktan çıkarak cama doğru ilerledi.
"Kar çok güzel yağıyor." Kocaman gülümseyerek dışarıdaki manzaraya baktığında Jack'i daha fark etmemişti. Bakışları bulutlardan aşağı düşen kar tanelerini takip ederken kafası aşağı eğildiğinde berjerde oturan kişiye fark etti. Ağzından korku dolu bir ses çıkarken elini refleks ile kalbinin üstüne götürdü.
Kocası berjerde dışarıya dönük bir şekilde bir şeyler içiyordu. Bakışlarında sert, donuk aynı zamanda öfke ve hüzün vardı. Tek bir noktaya odaklanmıştı. Sessizdi.
Olivia bu saatte kocasının neden bu halde olduğunu anlamamış, sormaya çekinmişti ama merak duygusu yoğun basmış kalp atışları eski haline dönünce dudaklarını aralamıştı.
"Jack. Bir sorun mu var? İyi misin?" Çekingence sorduğu sorulara karşılık kocası hiçbir tepki vermemiş öylece dışarı bakmayı sürdürmüştü.
Olivia, onun kendisini takmayıp umursamamasına üzülmüştü hiçbir şey demedi. Belli ki canı bir şeye sıkkındı. Kocasından bakışlarını çekip dışarıdaki yağan karı izlemeye başladı. Beyaz ve turuncu lambaların aydınlattığı geniş bahçe tamamen karla örtülmüştü. Yavaş yavaş yağan kar taneleri insanı sakinleştiren türdendi. Kar Olivia'yı her zaman etkilerdi ve bu sevdiği mevsimde çocuğunu doğuracak olması onu heyecanlandırmıştı.
Jack gözlerini kapatıp derin bir nefes aldığında Olivia'nın bakışları kocasına kaydı. Sinirli olan bakışlarına hiçbir anlam verememişti Jack ise çoktan gözlerini açmıştı.
"Birkaç saniye, sadece birkaç saniye yalnız kalıp rahat etmek istemiştim ama izin vermedin." Bu birkaç kelime bile Olivia'nın kalbini bin bir parçaya kırmaya yetmişti. Kocası hiçbir zaman kalbini kırmaktan geri kalmıyordu. Ona neden bu kadar nefret besliyordu ki? Kendisi için bir şey istemiyordu da zaten. Tek istediği çocuğuna verilmesini istediği sevgiydi. Karnında taşıdığı çocuk sadece kendisinin değil Jack'e de aitti. Ona bir şey olursa çocuklarına bakma yükü de Jack'indi ama Jack şimdiden işi başkasına devretmiş gibi görünüyordu. Olivia sinirlenmemeliydi. Fakat kocası artık aklını başına toplamalıydı.
